Σάββατο 31 Αυγούστου 2019

αγεφύρωτα

 έδινες πάντα συμβουλές •
ταίριαζες πάντοτε τις λέξεις 
με τα βλέμματα και τις χειρονομίες, 
δε φταις εσύ , κοίτα μπροστά, 
θα είμαι πλάι σου , θα δεις, 
ο χρόνος θα σε φτιάξει.
έφτιαχνες γέφυρες κι αγκάλιαζες τα αγεφύρωτα, 
νερά κυλούσανε 
ποτάμια κάτω από τα πόδια σας, 
μα εσύ επέμενες πως στιβαρά θα μείνουν τα θεμέλια, 
δε θα τα σκάψει το νερό, 
κανείς δε θα τα σκάψει.
έδινες πάντα συμβουλές κι είχες το πάντα, 
το ποτέ, το δεν πειράζει, 
το κανείς, όπλα για τη φαρέτρα σου. 
ήταν αυτό που θέλαν από σένα, 
τις γέφυρες, τα όπλα, τα θεμέλια. 
και είχες πια γίνει αρχιτέκτονας,
 οι γέφυρες είχαν το όνομά σου,
 σ’ όλα τα μήκη, τις στιγμές, στων φίλων τις πληγές 
και στων γνωστών, στων συγγενών και στων περαστικών σου, 
χάριζες γέφυρες κι υποδομές που ύστερα θα ξεχνούσαν 
το χέρι το δικό σου ότι σχεδίασε. 
δεν ήταν άσχημο αυτό, ούτε κατακριτέο, 
δεν υποτίμησες ποτέ του αρχιτέκτονα τη δύναμη 
ούτε και την ευθύνη, 
όμως μία στο τόσο έμενες 
χωρίς ανθρώπους γύρω σου και καταλάβαινες 
ότι δεν έχτισες μια γέφυρα για σένα. 
όχι πως μακριά θα πήγαινες 
αλλά οι συμβουλές δεν είν´ σωστές αν δεν τις εφαρμόζεις.