Καπαρωμένα * αρ.3 (Το πρόσωπό σου δείξε )

Το πρόσωπό σου δείξε

κι αν θες μπροστά μου ρίξε

την αλήθεια

μπορώ να την αντέξω,

σ'εσένα δεν θα τρέξω

για βοήθεια.

Οι δρόμοι θα με μάθουν

κι αυτοί μαζί μου θα'χουν

ένα λόγο

να μη βρίσκουν το τέρμα,

μ'αγγίζεις και το δέρμα

νοιώθει φόβο...

Έχεις τόσα γιατί

κι απαντάς με σιωπή

περασμένη στα χέρια.

Σώματα δανεικά

κι ένα είμαι απ'αυτά

τα σβησμένα σου αστέρια.

Το πρόσωπό σου νοιώσε,

τα μυστικά σου δώσε...

περιμένω.

Για σένα έχω καπνίσει,

τους πόνους που έχω ζήσει

ανασαίνω ...

Έχεις τόσες πληγές ,

τις κρατάς ανοικτές

σαν παιχνίδι να λάμπουν...

Μα οι άνθρωποι ζουν

και τα λάθη σου αρκούν

στις πληγές σου για νά'μπουν...

Έχεις τόσα γιατί

κι απαντάς με σιωπή

περασμένη στα χέρια.

Σώματα δανεικά

κι ένα είμαι απ'αυτά

τα σβησμένα σου αστέρια...

τα σβησμένα σου αστέρια...

*Τα Καπαρωμένα είναι μια σειρά στιχουργημάτων προς αναζήτηση μελοποιητή. Πληροφορίαι εντός.