Πατάρι *

Κοίτα εκεί

να ένας κόσμος δίχως φώτα

ένα προς ένα καίγονται τα αισθήματά του.

Κοίτα σκοτάδι

κι ύστερα πες μου τι μας έμεινε.

Μια μυρωδιά από γιορτή που πέρασε

ξυστά μας γέρασε

- πάντα εμείς που απομένουμε τιμωρημένοι 

να περισσεύουμε.

Αν δέντρο ήμασταν κομμένο

θα σαπίζαμε,

όμως εμείς από υλικό ανακυκλώσιμο,

κρατάμε χρόνια και γιορτές 

απροσδιόριστες

μετράμε λόγια και πληγές

ανεπανόρθωτες 

και δε μαδάμε,

ούτε κλαριά έχουμε 'μεις που να τσακίζονται 

μόνο ένα σώμα πλαστικό. 

Αδειάζουμε εύκολα από όνειρα, 

διπλώνουμε στα δυο, στα τέσσερα , στα οκτώ

κι αναζητούμε το κουτί μας.

Τώρα που η ζωή μας ξεστολίζεται,

είναι η ώρα ν'ανεβούμε στο πατάρι. 
  

 Allison Diaz – Haunted Mirrors

* όπως δημοσιεύτηκε στις 11/01/13 στην τεθλασμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη

http://bibliotheque.gr/