υποβρύχιο

κάθε τέτοια εποχή ξυπνά μέσα μου μία βανίλια υποβρύχιο,

έρχεται πρώτα σα μυρωδιά,

μετά σα γεύση και τέλος σα προσδοκία.

αυτή η βανίλια είναι πάντα λευκή, 

όχι μ' αρώματα, ξηρούς καρπούς και άλλες γεύσεις.

κάνει πάντα τις ίδιες βουτιές - 

από το χέρι μου καταλήγει στο ποτήρι κι ύστερα στο στόμα μου μέσα

κι όσο η βανίλια αλλοιώνει τη συνοχή της και γίνεται κομμάτι μου

σκέφτομαι αυτά που αλλοίωσε ο χειμώνας 

ή που πρέπει να κάνω εγώ να αλλοιωθούν.

χειμώνας βαρύς, υποχρεώσεις, ευθύνες και ξοδεμένες μέρες 

πάνω σε τετράδια, πλήκτρα και τραπέζια εργασίας.

τώρα, μονάχα ήλιος και στόμα ανοικτό να τον χορτάσεις.

είμαι κουτάλι και βανίλια

έτοιμος να βουτήξω στο ποτήρι.

και μετά, θα αλλοιωθώ. 

*και πολυμήχανος γυρίζω στην Ιθάκη μου, τις μουσικές μου, τα διαβάσματα, το μπλογκ που παραμέλησα κι εμένα. βουτιά.