οι σιγουριές επιστρέφουν

όλο το καλοκαίρι πονοκεφάλιαζα, 
ήθελα να πάρω μιαν απόφαση,
αν μου αρκεί ο χρόνος, αν του αρκώ κι εγώ, 
τι να κρατήσω τη νέα χρονιά και τι ν'αφήσω πίσω.
οι μουσικές ήτανε πάντα κομμάτι της ζωής μου,
αν μου έλεγες να γελάσω ή να κλάψω, άκουγα μουσική
αν μου έλεγες να σκεφτώ ή να γράψω, άκουγα μουσική
όταν ερωτευόμουν και όταν χώριζα, 
όταν γυρνούσα και όταν έφευγα
σε λεωφορεία, σε τρένα, σε σταθμούς, 
σε συγκεντρώσεις με παρέες ή γνωστούς
η μουσική με καθόριζε.

δε θα μπορούσα να τη διώξω έτσι απλά απ'τη ζωή μου.
γι'αυτό και δίνω μία δεύτερη χρονιά στις σιγουριές μου
τις πάω σ'αλλη μέρα -τα σάββατα δεν έχουν τόση σιγουριά να σου προσφέρουν-
και τις βαπτίζω απ'την αρχή.

την παρασκευή 20/9 λοιπόν, στο γνωστό και τόσο αγαπημένο μου σημείο 
εγώ, οι μουσικές και οι εξομολογήσεις
σας περιμένω για κουβέντα, για παρόντα και για μέλλοντα.