Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ανήξερα

Έλα να κάνουμε τους ανήξερους :
εγώ θα σου δίνω αγάπη κι εσύ θα με ρωτάς τι είναι
αν τρώγεται, αν έχει άκρα, αν έχει γεύση,
αν έχει οσμή ή μήπως λόγους να την έχεις πάντα πάνω σου
κι ύστερα πάλι, θα κάνεις ότι ξέρεις τι σημαίνει.
Υστερα θα μου την επιστρέφεις,
μασημένη,
δαγκωμένη ή μισοληγμένη,
σαν φάρμακο που έμεινε στο ράφι του ψυγείου
και κρίμα τα λεφτά που έδωσες
και δε τα έβγαλε ποτέ του.
Εγώ θα κάνω τον έκπληκτο,
πως δεν την άξιζα,
στον νου πως δεν την είχα,
πως δεν κοιμόμουν και πως δεν ξύπναγα
μ'αυτή την ίδια σκέψη.
Και θα καθίσω να βρω λόγους για να το πάρουμε το φάρμακο
μισοληγμένο ή μισοφαγωμένο,
κι εσύ θα πρέπει να βρεις πίστη στο ανεξήγητο.

Αν ήξερα πως η ζωή μου έχει τόση δόση ανημποριάς
θα ερωτευόμουν απ'την κούνια μου τα μάτια σου.

  

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

δευτέρα κάτι έχω # 6

ελευθερίες. από αυτές που θέλουν επιβεβαίωση, αν είναι αληθινές, αν κινδυνεύουν, αν έχουν λόγο ύπαρξης κι αν κάποιον αφορούν. κι αυτές οι ελευθερίες, θέλουν τους ύμνους τους, τις παρελάσεις, τα ανώφελα και τα ωφέλιμα, τα πατροπαράδοτα και τα επετειακά, θέλουν και τα καινούργια τους. με λίγα λόγια, οι ελευθερίες είναι ικανές να πενθήσουν, μόνο τον εαυτό τους. (τον Lou Reed δεν τον πενθούμε. έφυγε πλήρης ιδεών και έργων. και λίγο χώρο για τα τραγούδια του, χαρά μας να του δώσουμε.)

Ραντεβού την επόμενη Δευτέρα, με ανάγκη η ελευθερία να μην πάψει. 20.00-22.00 φυσικά, στον clipartradio.gr


Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

δευτέρα κάτι έχω # 5

...ανάγκη για χορό. και ευτυχώς ή δυστυχώς, καλύτερα χορεύαμε στα τότε μας, στα μικράτα ή στα αγέννητα, με μουσικές που σε τριβέλιζαν, μέχρι να τους παραδοθείς και να ξεβιδωθείς μαζί τους. Μικρή αναφορά στα 80's, με κομμάτια που τότε βαρόμασταν να ακούμε (πολλοί από μας από τα μεγαλύτερα αδέρφια μας), αλλά που τώρα έχουν πια γίνει υποσυνείδητη απόλαυση. (η συνέχεια του περσινού αφιερώματος σαφώς και εμπλουτίστηκε με νέα διαμαντάκια)

Ραντεβού την επόμενη Δευτέρα, με επαναστατικές διαθέσεις, 20.00 - 22.00 φυσικά, στον Clipartradio.gr



Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

κ.π.κ

Δε μας φταίει ο Καβάφης, δε μας φταίει η Ιθάκη, μας φταίει που δεν έχουμε Ιθάκη να φτάσουμε, που ο νους δε φτάνει ως εκεί, που δε θέλουμε ταξίδι να κάνουμε, που δε θέλουμε χρώμα να χορτάσει το μάτι μας, που δε θέλουμε στίχο, που δε θέλουμε ήχο, που δε θέλουμε απόσπασμα, συμπέρασμα ή αποτέλεσμα, γιατί το μάτι μας με τίποτα δε θα χορτάσει και γιατί με όλα πρέπει να είμαστε αντίθετοι και με όλα αρνητικοί, γιατί το χαμόγελο τι να το κάνεις, να το βράσεις να πιεις το ζουμί του, κι αν δεν το βράσεις και πάλι δε θα ξέρεις πώς να το φορέσεις, ενώ τη μιζέρια την έχεις στην τσέπη, κι αν την άφηνες εκεί καλά θα ήταν, ενώ αν την πολλαπλασιάσεις, νιώθεις καλύτερα, ω εσύ πολίτη της Λυπούπολης. Ζωή αγρίως αμήχανη σαν να λέμε και ξαναμπαίνω στο καρουζέλ μου. 
Και ο Καβάφης θα τρίβει από πάνω του λιγάκη από το γκρίζο που του φορέσαμε, γιατί αυτός είναι ο μέγας αδικημένος, όχι εμείς που ''ανεχόμαστε'' τους στίχους του, έστω και έτσι, αποσπασματικά, τροχήλατα, τροχοπεδηστά.



Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

κρύωμα

Ψάχνω έναν άνθρωπο που να έχει μια παρόμοια αισιοδοξία για τη ζωή με μένα. 
Δε βρίσκω, 
κι αυτό με κάνει να πιστεύω πως σίγουρα υπάρχει. 
Κι έχει το άλλο ποτήρι το μισογεμάτο, 
κι έχω το άλλο που ταιριάζουν, 
κι άλλοι πολλοί σαν εμάς 
φτιάχνουν σερβίτσια ολόκληρα με πιάτα, 
με ποτήρια μισογεμάτα, 
με όνειρα μισοτελειωμένα, 
σχέσεις μισοφαγωμένες και γνωριμίες μισοτελειωμένες, 
κι αυτό το μισό κάποτε πονάει, 
αλλά σου δίνει και την ψευδαίσθηση, 
να ζήσεις και θα το γεμίσεις, 
θα τον κερδίσουμε τον ήλιο, σίγουρα ναι, 
κι όλα θα είναι μια δική μας ψευδαίσθηση σε φωτοτυπίες χαμόγελου 
κι αυτές θα μοιράζω και θα με λένε τρελό 
και θα τους λέω τι ωραία που είναι η ζωή του τρελού 
και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι, 
κι αυτοί που βρήκαν μια ταμπέλα να μου δώσουν 
κι εγώ που δεν υποχώρησα μπροστά στην τρέλα μου, 
που της προσάπτουν τοίχο κι εγώ τον σκαρφαλώνω να πάω παρακάτω. 
Ίσως για όλα να φταίει ο πυρετός, 
ακόμα και τις μέρες που νηφάλιος ξυπνάω απ'το κρεβάτι.