εκκρεμές

Σε πέρασα για παράδεισο
είδα τις πύλες, τα κλειδιά
τα μήλα, τα δέντρα, τη γνώση
Άτιμοι καρποί,
η μυωπία μου αυξάνει στην ηδονή σας.
Είδα τις λέξεις,
τα μείνε μέχρι να σε βαρεθώ,
τα ήδη μου λείπεις ,
τα καμιά συμφορά δεν είναι αρκετή
και πάνω τους κρεμάστηκα
όπως το εκκρεμές θέλει το σύννεφό του.
Με πέρασες για πιστό σκυλί
είδες τα βλέμματα, τα ακούνητα
τα σούζα, τα ξύπνια, τα πάντοτε
Άτιμες εντολές,
με τη συνήθεια ξεχνάς να'σαι ελεύθερος.
Είδες τα τρέχω,
τα σε προσέχω όσο κανείς,
τα είμαι για σένα,
τα εννοείται σ'αγαπώ
και πάνω τους κρεμάστηκες
όπως το εκκρεμές θέλει το συνεχές του.

Άτιμα προαισθήματα
θα έπρεπε κι εσείς να συλλαμβάνεστε
για την παράδεισο που πήρα για παράδοση.
Τώρα συχνά
πιστεύω στα ξεκρέμαστα.