συννεφιές

πολλές φορές με βάζεις να διαλέξω

ανάμεσα σε μένα και σε μένα 

κι επιλέγω εσένα

γιατί είσαι αυτό που είμαι εγώ

σε μια καλύτερη εκδοχή μου

δε σου το λέω συχνά για να μη σε τρομάξω

εγωιστής ο έρωτας

να βλέπεις τη μορφή σου σ'άλλον

αλλά κι αυτός ο μυστικός

ο καμωμένος από σύννεφα μου κόσμος

έχει ανάγκη εγωισμού 

για να μην ξεφουσκώσει.

τον είδα να γερνά

να μπαίνει στο ψυγείο ή και στο τζάκι μέσα

ν'αλλάζει την επένδυση

και τ' ακροδάκτυλά του

αλλά στο τέλος τέλος

μία κατάχρηση τον έσωσε

γιατί τις πέρασε τις βλάβεις, τις ιώσεις του

και μαραμένος έκατσε στη θέση του.

δεν τα φοβάμαι τα κατσιασμένα λόγια 

τα χέρια ή τα σώματα

στα ατσαλάκωτα μπροστά είναι που έχω φόβους

δεν έχω τις γυαλάδες που ζητάς 

έχω μόνο ζαλάδες να σου δώσω

αιώνιες

και μέσα απ΄αυτές διώχνω τον πονοκέφαλο

γιατί κεφάλι μου εσύ, ζωή μου και αγάπη μου

ο πόνος δεν είναι αρκετός 

να φοβερίσει τις στιγμές μας.

μη μου ζητάς λοιπόν να επιλέξω

τους αγαπώ τους δισταγμούς

γιατί με συννεφιάζουν.