Νυσταλγία

Τι όμορφα που ήταν όλα τότε

τι όμορφα που δε θυμάμαι το τότε

αν το θυμόμουν ίσως να μην ήταν όμορφα

αυτό που θυμόμαστε δεν έχει αξία

ενώ αυτό που ξεχνάμε

πόση ομορφιά

το πίστευα πάντα

τι όμορφα που πίστευα τότε

τι όμορφα που δε θυμάμαι τι πίστευα

αν το θυμόμουν τώρα δε θα το πίστευα

αλλάζει κανείς τα πιστεύω του 

χωρίς καλά καλά να καταλάβει ποια είχε

κι αν τα είχε

τι όμορφο και το είχε

μου ταίριαζε πάντα σαν χρόνος 

υπερσυντέλικος

υπερσυντέλεια

υπερσυντελειάζομαι

αν είναι κάπως να καταστραφώ 

να είναι στον τελειότερο βαθμό

και να σκορπίζω γύρω μου ατέλειες

τι όμορφα να ζεις με τις ατέλειες

δεν έχεις άγχος κάτι να αποδείξεις

είναι το μαξιλάρι σου

το αποκούμπι σου

και το μονίμως ανενόχλητο το λάθος σου

τι όμορφα και τα λάθη σου

τι όμορφα που δε θυμάμαι ποια έκανα

που όλα μπερδεύονται 

και δεν μπορείς να βρεις την άκρη στο κουβάρι

και παίρνω τα λάθη σου για δικά μου

και τα δικά μου κάποιος άλλος τα φορτώνεται

τι όμορφο

αυτή η κοινοκτημοσύνη μας στα λάθη

θα έπρεπε να διδάσκεται

και να επικροτείται

έως ότου ν'αποδειχθεί λάθος κι αυτή

τι όμορφο να αποδεικνύεις το λάθος σου

ζώντας το

σχεδόν μαγικό

κι ύστερα να το ξεχνάς

γενικά να ξεχνάς

τι όμορφο κι αυτό

και πόσο άσχημο να είναι όλα όμορφα

και πόσο άσχημο να τα ωραιοποιούμε 

με τόση ομορφιά 

δεν προλαβαίνει καν ο νους να ξυπνήσει

κι έτσι νυσταγμένος

όμορφα που δε σκέφτεται.