διαφανεύω

ξυπνάμε και κοιμόμαστε

ξυπνάμε και θυμόμαστε

βάλε μου καφέ -  έχει στο ψυγείο φαγητό περισσέψει

έχει στην καρδιά μου αγάπη σωθεί 

θα σου βάλω λίγο παραπάνω, έχεις αδυνατίσει

να μου βάλεις λίγο παραπάνω, φρόντισέ με.

θα είμαι αυτό που έχεις ανάγκη

θα είσαι αυτό που έχω κατά νου.

έτσι πηγαίνουν οι ζωές μας, 

αλληλοβαστάζοντας η μία την άλλη.

στις ανηφόρες μπροστά βγάζουμε τα γυαλιά μας

κοιτάμε τον ήλιο και του ζητάμε να μας γεράσει

να μας σπάσει το δέρμα 

να μας ξεθωριάσει

έτσι μπορούμε να βλέπουμε καλύτερα

ο ένας μέσα στον άλλον

διάφανοι

και να πιστέψουμε ίσως ο ένας στον άλλο

ένα βράδυ σαν κι αυτό 

που θα το θυμόμαστε μεγαλώνοντας κι άλλο

μπροστά στον ήλιο

''θυμάσαι τότε που σε πίστεψα;''

''θυμάσαι τότε που με πίστεψες;''

θα θυμόμαστε

και μπροστά μας μονάχα ένας γκρεμός από χρόνια.

ακόμα κι αν αργήσει το ξημέρωμα
άσε με να σε αγαπώ όπως ξέρω.

διαφανεύω κι εγώ, αλλά δε με πειράζει.

εσύ με βλέπεις.