σιγουριά σαββάτου ( 4 )

ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς στις απεργίες τους, δε μας κρατούν μονάχα μακρυά απ'τους προορισμούς μας, αλλά μας κάνουν να περνάμε χρόνο από κοντά,στο σπίτι μας, περιορίζοντας τις άσκοπες μετακινήσεις και χρησιμοποιώντας πόδια ανέξοδα και φαντασία.

σήμερα βγάλαμε εισιτήριο και ταξιδέψαμε με συντροφιά τα παρακάτω :  

Τhe Puppini sisters - In the Mood / Elizabeth Mitchell - You 're my sunshine / Peggy Lee - Why don't you do Right / Asaf Avidn - Different Pulses / Iggy Pop - The passenger / Τάνια Τσανακλίδου - Ηλιαχτίδα / The Verve - Bittersweet symphony / Imelda May - Big bad Handsome man / Maia Vidal - Follow me / Lila Downs - La cumbia Del mole / Hurts - Miracle / Δήμητρα Γαλάνη - Αν / Michael Buble - Haven't met you yet / Oasis - Wonderwall / Lana Del Rey - Ride / Rita Hayworth - Amado mio / Jose Larralde - Quimey Neuquen (Chancha via Circuito remix) / Γιώργης Χριστοδούλου - Φάβα / Hazmat Modine - Bahamut / My head is an animal - Dirty Paws / Sixto Rodriguez - I wonder / Jack White - Love is Blindness / Jessie Ware - Wildest Moments / The Strokes -  One way trigger / The Vaccines - I always Knew / Μαρίζα Ρίζου - Μια άλλη ευτυχία / Sophia Loren - Americano / Tareq ft.Marietta Fafouti - Cin Cin / Morrissey - Moon River / Soulsavers & Dave Gahan - Longest Day   

Bonus Track : το σημερινό podcast προς γνώση και ακρόαση

SURE ABOUT NOW 18 - Clipartradio.gr (26-01-13) by Μάριος Μάζαρης on Mixcloud

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 02/02

SuRe aBOut Now / cLipArtRadio.gr / 18.00 - 20.00

Μελοδύνη *

Μέρες πολλές μια μελωδία είχε κολλήσει στο μυαλό του. Του έβγαζε τη γλώσσα σαν σκανταλιάρικο παιδί. Δεν ήξερε ποια είναι, αν έχει όνομα, αν έχει ταυτότητα , πώς βρέθηκε εκεί, πού την άκουσε και πώς θα μπορούσε να τη διώξει. Γεννούσε μόνο συγκίνηση στα μάτια του και μια εικόνα. Εδώ και μέρες το μυαλό του είχε κολλήσει στη μελωδία, την έπαιζε πολλές φορές και κάθε φορά η τελευταία ήταν η επόμενη. H μελωδία γιγαντώνονταν και κατάπινε το μυαλό του. Τον κυνηγούσε επίμονα, διεκδικούσε όλο και περισσότερο την προσοχή του. Η προσοχή του ξέφευγε. Η μελωδία τον περίμενε σε κάθε γωνία. Έπαιζε ύπουλα.

Άλλαζε σταθμούς , έπεφτε συνεχώς πάνω σε διαφημίσεις. Παιχνιδοκαταστήματα, αντικλεπτικά αυτοκινήτου,διακοποδάνεια και σαλόνια ομορφιάς. Πάλευε να βρει κάτι να της μοιάζει. Τίποτα δεν τον βοηθούσε να την αναγνωρίσει, τα περισσότερα μάλλον τον απομάκρυναν . Κολυμπούσε, η Ιθάκη ξεμάκραινε. Οι σειρήνες τραγουδούσαν κι αυτές την ίδια μελωδία. Και του φώναζαν ''πιάσε μας,αν μπορείς''. Δεν τις έπιανε, ούτε καν τις πλησίαζε. Μπορούσε να τις δει ή να τις αισθανθεί μονάχα. Η μελωδία θέλει γερά πνευμόνια για κολύμπι.

Αποφάσισε να μην ανοίξει άλλο το ραδιόφωνο. Όχι από εκδικητικότητα, δεν ήξερε τι θέλει να εκδικηθεί. Ξεχνούσε πάντα ως και να το κλείσει στο παρελθόν. Άλλαζε σταθμούς με ταχύτητα δευτερολέπτων, άκουγε σκόρπιες φράσεις και σκοπούς, έπιανε στίχους και σχόλια και τίποτα δεν μπορούσε να τον κάνει να αφήσει να αφήσει τη βελόνα σταθερή σ'ένα σημείο.  Το άφηνε όλο το βράδυ ανοικτό κι αυτό του έταζε νανουρίσματα και όνειρα γλυκά. Τώρα του έταζε ερωτηματικά και έπαιρνε εκδίκηση.

Βγήκε στο δρόμο, σχεδόν υποφέροντας. Γύρω του δεκάδες περαστικοί κι αυτοί σχεδόν να παίζουν ρόλο στο μυαλό του. Δεν είχαν κάτι ξεκάθαρο επάνω τους , να το απομνημονεύσει. Σχεδόν άνθρωποι, σχεδόν παρόντες, σχεδόν περαστικοί, σχεδόν καθόλου παρατηρούντες. Η μελωδία από την άλλη είχε αναπτύξει έναν μηχανισμό να τον παρατηρεί , πότε τυλίγεται και πότε αφήνεται, πότε ντυμένο και πότε γδυτό, πότε μόνο και πότε διπλό. Εκείνος κι αυτή γίνονταν ένα ώρα με την ώρα. Και κάθε φορά ήταν η τελευταία. Μπορούσες πλέον να το δεις, το τραγούδι σχεδόν λευκό, στίχοι να κρέμονται απ'τα μάτια του και στις φλέβες του ο μετρονόμος να δίνει ρυθμό.

Η ζωή του όλη εκεί , να ερμηνεύει το κομμάτι του. Κανείς δε βρήκε λίγο κουράγιο ή λίγη θέληση να τον πλησιάσει, εκεί στο πεζοδρόμιο που στάθηκε, ξάπλωσε και άρχισε να τραγουδά. Κανείς δε βρήκε το κουράγιο να τον κάνει να σταματήσει. Το τραγούδι είχε την ληξιαρχική του πράξη γέννησης και εκείνος τη μελωδία του. Τραγουδούσε ώρες ατελείωτες, μέχρι που σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση πια το τραγούδι του. Τα βήματά τους δίπλα του δεν έσβηναν τη φωνή του.Δεν υπήρχαν μπαταρίες να αδειάσουν. Του κόσμου όλου οι μπαταρίες δεν αρκούσαν να πάψουν τη μελωδία του.

* όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού

http://clipartradio.gr

σιγουριά σαββάτου ( 3 )

ότι οι ανέφελοι καιροί έχουν για τα καλά περάσει. παρόλα αυτά κακό δε μας κάνει να ανατρέχουμε πού και πού σ'αυτούς, έτσι για χάζι και παράδειγμα. ακούσαμε ταγούδια που ως επί το πλείστον έκαναν θραύση τη δεκαετία του 80' (και αρκετά κοντά απ'αυτήν) και αντί για χορό, κουνήσαμε για λίγο το  κεφάλι μας : 

Live is life - Opus / Girl just want to have fun - Cyndi Lauper / I need a hero - Bonnie Tyler /  Part time Lover - Stevie Wonder / Πάρε πασά μου - Λ.Παπαδόπουλος & Ε.Δήμου / Wake me Up before you Go-go - Wham / Call me - Blondie / That's the way i Like it - KC & the Sunshine Band / Papa don't Preach - Madonna / Sweet Dreams - Eurythmics /  Staying Alive - Bee Gees / Πες το κι έγινε - Χάρις Αλεξίου / Voyage Voyage - Desireless / Maria Magdalena - Sandra / Footsteps - The Motels / I'm so Excited - The pointer sisters / I wanna dance with somebody - Whitney Houston / The eye of a Tiger - Survivor / Another Brick in the Wall - Pink Floyd / Κάπου την έχουμε πατήσει - Λουκιανός Κηλαηδόνης / So sad - Marianne Faithfull / Enola Gay - Omd / Maniac - Flashdance / Billie Jean - Michael Jackson / Uptown Girl - Billy Joel / Africa - Toto / Every Breath you take - The Police / Η νύχτα - Αφροδίτη Μάνου / The Show must go on - Queen 

Bonus :  Εφεξής οι σιγουριές είναι και ηχογραφημένες, για να ακούμε τα λάθη μας, τα σαρδάμ μας και τα χαμόγελα.Κοπιάστε : 

SURE ABOUT NOW 17 - Clipartradio.gr (19-01-13) by Μάριος Μάζαρης on Mixcloud

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 26/01

SuRe AbOuT noW /  cLipArtRadIo.gR / 18.00 - 20.00

Πατάρι *

Κοίτα εκεί

να ένας κόσμος δίχως φώτα

ένα προς ένα καίγονται τα αισθήματά του.

Κοίτα σκοτάδι

κι ύστερα πες μου τι μας έμεινε.

Μια μυρωδιά από γιορτή που πέρασε

ξυστά μας γέρασε

- πάντα εμείς που απομένουμε τιμωρημένοι 

να περισσεύουμε.

Αν δέντρο ήμασταν κομμένο

θα σαπίζαμε,

όμως εμείς από υλικό ανακυκλώσιμο,

κρατάμε χρόνια και γιορτές 

απροσδιόριστες

μετράμε λόγια και πληγές

ανεπανόρθωτες 

και δε μαδάμε,

ούτε κλαριά έχουμε 'μεις που να τσακίζονται 

μόνο ένα σώμα πλαστικό. 

Αδειάζουμε εύκολα από όνειρα, 

διπλώνουμε στα δυο, στα τέσσερα , στα οκτώ

κι αναζητούμε το κουτί μας.

Τώρα που η ζωή μας ξεστολίζεται,

είναι η ώρα ν'ανεβούμε στο πατάρι. 
  

 Allison Diaz – Haunted Mirrors

* όπως δημοσιεύτηκε στις 11/01/13 στην τεθλασμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη

http://bibliotheque.gr/

σιγουριά σαββάτου ( 2 )

ότι τα σάββατα είναι ιδανικά για αναθεώρηση. και μέσα στην αναθεώρηση χωράνε πολλά παραμύθια. να βρεις το ρόλο σου και να χάσεις τα λόγια. Ή να ξέρεις τα λόγια, αλλά να σου λείπει ο ρόλος. Ακούσαμε συνοδεία προβληματισμού ,  τα παρακάτω covers (ήτοι επανεκτελέσεις αγαπημένων κομματιών από άλλες φωνές ζηλιάρικες) : 

Les Surfs - Si j'avais un marteau / Angus & Julia Stone - You're the one that i Want / Jason Donovan - Sealed with a kiss / Jamie Cullum - They can't take that away from me / Imelda May - Tainted Love / Chris Isaak - Can't help falling in love / Amy Winehouse - Our day will come / Michael Buble - Feeling Good / Willie Nelson & Nora Jones - Baby it's cold outside / Νατάσσα Μποφίλιου - Ο αρχηγός & Bang Bang / James Vincent McMorrow - Higher Love / Darren Hayes - Ray of Light / Paul Weinfield - Sinnerman / The Civil Wars / Dance me to the end of love /  Michael Jackson - Ain't no sunshine / Barbra Streisand - The windmills of your mind / Johnny Cash - One / Macy Gray - Here comes the rain again / Δήμητρα Γαλάνη & Λένα Πλάτωνος - Because / Raining Pleasure - Kemal / Ελευθερία Αρβανιτάκη - Άδεια μου αγκαλιά / Elizabeth & the Catapult - Everybody Knows / Linkin Park - Rolling in the deep / Tom Jones - I who have nothing / Frank Sinatra - New York New York / Smiths & Burrows - Wonderful Life / Hurts - Confide in me / Minor Project - Οδός Ονείρων / Vassilikos - You are my Destiny 

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 19/01

sUre abOuT now / CliPaRtraDio.gr / 18.00 - 20.00

Το ταληράκι *

Πόση λαχτάρα να γεννήθηκε και μέσα του να κρύφτηκε απ'τη στιγμή που το 'μαθε. Nα πέσει σε χέρια καλά και φιλόξενα, μόνο αυτό ήθελε. Να το ζεστάνουν μια φορά και να το νανουρίσουν.  Τώρα ήταν η ευκαιρία του, αυτή που περίμενε από την πρώτη μέρα της υπαρξής του. Έπρεπε να κοιμηθεί ώρες πολλές , να χορτάσει το όνειρό του και να σιγουρευτεί ότι ο ύπνος δε θα του στερήσει , μα θα του ενισχύσει τη γυαλάδα του. Αυτή που του είχε απομείνει δηλαδή. Την επομένη μέρα θα το έντυναν φλουρί. Κι είναι υπέρτατη τιμή για ένα ταληράκι.

Ξάπλωσε όπως όπως στριμωγμένο , ανάμεσα σε τόσα άλλα ταληράκια και έβαλε μπρος τη φαντασία του να δουλέψει , για τη στιγμή που κάποιος θα το έγδυνε απ'το αλουμινένιο ρούχο του. Θα έβαζε το καλύτερο χαμόγελο που διέθετε και θα στρίμωχνε τη λάμψη του απ' άκρη σ'άκρη του κορμιού του, μη και τυχόν ο τυχερός ιδιοκτήτης νιώσει απογοήτευση. Το ταληράκι το γνώριζε καλά, δεν ήταν νόμισμα αξίας. Ο αριθμός στο στήθος του ήταν η καταδίκη του. Δεν είχε δει ποτέ χαρά στα μάτια κάποιου άλλου ιδιοκτήτη , όταν σε ρέστα το έπιανε στα χέρια του ή απ'τον δρόμο του το σήκωνε. Μόνο σε κάποια τσέπη είχε μάθει να στριμώχνεται , σε κάποιο συρτάρι να σκονίζεται και να θολώνει. Την επόμενη μέρα όμως έπρεπε να τη δει αυτή τη χαρά. Θα'ναι υπέρτατη τιμή για ένα ταληράκι.

Έκλεισε τα ματάκια του , όμως να κοιμηθεί αδυνατούσε. Τα υπόλοιπα ταληράκια γύρω του σιγοψιθύριζαν γεμάτα με παρόμοια με τη δική του αγωνία. Θα τα καταφέρουν; Θα φέρουν τύχη; Θα φέρουν όσα μια χρονιά σ'ανθρώπους στέρησε; Μιλούσαν όλα κι έλεγαν ιστορίες, για κάμποσους δικούς τους συγγενείς, στα μήκη και στα πλάτη όλα της γης , σε άλλες χώρες ταληράκια και πόση τύχη στους κατόχους τους έφεραν, υγεία και παντρέματα, περιουσίες τρανές και τσέπες γεμάτες, χαμόγελα πλατιά και όση το χρήμα μπορεί να αγοράσει ευτυχία. Ευχήθηκε να είναι κι εκείνο άξιο για τόση ευλογία. Ύστερα όμως άκουσε για άλλες περιπτώσεις, για ταλιράκια που κακό προκάλεσαν στον κάτοχό τους, αρρώστιες και θανατικό, πείνα και δυστυχία , για χωρισμούς και βάσανα που αποδόθηκαν σαφώς στο κόψιμο της πίτας και το φλουρί το άτυχο που έφερε μπελάδες.

Το ταλιράκι συννέφιασε με όσα άκουσε. Ήθελε να υπήρχε τρόπος να μάθει τη μοίρα του , πριν ντυθεί το αλουμινένιο το παλτό του. Το ίδιο δεν ήταν σίγουρο. Και δεν ήταν σίγουρο αν θα άντεχε μια ακόμα αποτυχία στη σύντομη μέχρι τώρα ζωή του. Αποτυχία να γίνει νόμισμα αξίας μεγαλύτερης, να γίνει γούρι και φυλαχτό, να είναι αρκετό να ταίσει, να ξεδιψάσει, να γεννήσει χαμόγελα και όνειρα στους ανθρώπους. Ακόμα κι αν το ίδιο πίστευε στον εαυτό του, κανείς άλλος δεν το έκανε. Κρύφτηκε λοιπόν κάτω απ'τα υπόλοιπα νομίσματα , με την ελπίδα να μην έρθει η σειρά του φλουρί να γίνει. Κι οι άνθρωποι κάνουν λάθη, κι οι άνθρωποι έχουν αποτυχίες, κάτι μέσα στον κρύο σκελετό του όμως τού έλεγε ότι οι άνθρωποι πάντα ζητούν κάπου αλλού τις λάθος αποφάσεις τους να αποδώσουν. Και τόσες που μαζεύονται ευθύνες, είναι υπέρτατο κακό και βάρος για το ταληράκι.

* όπως δημοσιεύτηκε στις 3 Ιανουαρίου 2013 , στην ιστοσελίδα του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού http://clipartradio.gr/

σιγουριά σαββάτου ( 1 )

... πως τίποτα σίγουρο δεν είναι. Αλλά για λίγο το βαφτίζουμε έτσι. Ένα καινούργιο έτος θέλει επιβεβαίωση, ότι δε μας βρίσκει λαβωμένους, με λιγότερα κομμάτια από την προηγούμενη χρονιά και τις μάχες της. Εμείς το καθησυχάζουμε, όπως θα κάναμε σε κάθε αγκαλιά που ξέρει πώς λέμε ψέματα, μόνο για να το κάνουμε να σωπάσει. Ακούσαμε σήμερα τα παρακάτω παρήγορα : 

Βeasts of the Southern Wild (ost) - The Bathtub / Ανδριάνα Μπάμπαλη - Καλή Χρονιά / The Shins - It's only Life / James Vincent McMorrow - If i Had a boat / Soap & Skin - Boat turns toward the Port / The National - Bloodhuzz Ohio / David Bowie - Changes / Imagine Dragons - Demons / Edward Sharpe & the Magnetic Zeros - Child / Irene Skylakaki - In the Light / Kate Bush - The man with the Child in his eyes / Φοίβος Δεληβοριάς - Και του χρόνου / Michael Kiwanuka - Home Again / First Aid Kit - The Lion's roar / Bon Iver - Love More / Διονύσης Σαββόπουλος - Πρωτοχρονιές του Ραδιοφώνου / Monophonics - Bang Bang / Hooverphonic - Mad about the Boy / Monsieur Minimal ft.Marietta Fafouti - Party / Hurts - Miracle / Anne Hathaway - I dreamed a dream / Antony & the Johnsons - Cut the World / Monika - Dreaming of this year / Ilia Darling - Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη / Minor Project - In colors / Florence & the Machine -Shake it out / Asaf Avidin - Different Pulses / John Legend - Who did that to you / Smith & Burrows - When the Thames Froze 

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 12/01

sUre AbOut nOw / clIpArTraDio.Gr / 18.00 - 20.00

Κάποτε που μεγάλωνα *

Κάποτε υπήρξα μεγάλος. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν αυτό το κάποτε να το πω, κάποτε ίσως το θυμηθώ. Όχι το κάποτε που υπήρξα, απλώς ότι υπήρξα μεγάλος. Από τότε έκανα μεγάλες προσπάθειες να το ξεχάσω. Να σβήσω μέρα προς μέρα μια ενηλικίωση που δεν έχει πολλά πράγματα να υπόσχεται ή να εκπληρώνει. Θέλω να πω, σαν παιδί είχα κάτι να περιμένω, είχα έναν στόχο στο μυαλό μου, μια δουλειά, μια οικογένεια, μια περιουσία, μια διαθήκη. Τώρα ο στόχος είναι το ίδιο το μυαλό μου. Να το διατηρήσω, να μην τους αφήσω να το διαλύσουν, να το πλύνουν, να το απλώσουν και να τη χάσει την πρώτη εκείνη του φρεσκάδα.

Κάποτε τα πόδια μου ήταν αρκετά όσο έφταναν να σκαρφαλώσω σε μια κούνια, να ταξιδέψω αυτές τις ημικύκλιες πορείες κλωτσώντας τον πηχτό αέρα μπροστά μου. Τα πόδια μου τότε είχαν δύναμη κι ας βρίσκονταν στον αέρα. Κάποτε έτρεχα και ένιωθα σαν κουρδιστό παιχνίδι που κάποιος κούρδισε και δε με ένοιαζε το ποιος , ούτε είχα συναίσθηση πότε θα ξεψυχούσε το κούρδισμά μου. Διασκέδαζα την πορεία μου. Τώρα το νιώθω πιο βαρύ το χέρι που κουρδίζει το κορμί μου κι όλο πιο άγαρμπα τα δάκτυλά του όλο και κάποιον σκόνδυλο τσακίζουν .

Κάποτε υπήρξα μεγάλος. Κοιμόμουν και ξυπνούσα και το σώμα μου μεγάλωνε, τα άγχη μου μεγάλωναν, τα χρέη μου μεγάλωναν. Τα έβαζα για ύπνο, όμως αυτά παραφυλούσαν και ξυπνούσαν πριν από μένα, ίσα να μου ταράξουν τον δικό μου ύπνο και να γελάσουν. Η μέρα μου και το ταξίδι μου ήταν μονάχα η τροφή τους. Να τα κοιτάζω να χορταίνουν με το γέλιο που έχανα , να γιγαντώνονται όσο εγώ δίπλα τους μίκραινα. 
Και τώρα ;

Πρόσφατα βρήκα στο συρτάρι ένα παλιό μου όνειρο και το φόρεσα. Δεν πειράζει που τώρα δε μου κάνει σε νούμερο, πάντα τα χέρια και τα πόδια ήξεραν να χάσκουν ακάλυπτα. Ξεκίνησα να περπατώ στους δρόμους με τ' όνειρο φορεμένο, κανείς δεν κοιτούσε πόσο μικρό μου είναι. Κανένα χέρι δε με κούρδιζε στην πλάτη, δεν είχαν θέση τα γρανάζια στη στολή μου. Αντιθέτως με έκριναν για το πόσο μεγάλος είμαι εγώ μέσα σ'αυτό. Ας είναι. Ο κόσμος όλος κρίνει. Εμένα με νοιάζει να μη νιώθω γυμνός. Να έχω ένα όνειρο να ντύνομαι κι ας είναι μικρό. Η παιδική μου ηλικία εξάλλου δεν είχε άγχος,δεν είχε χρέη, δεν είχε ευθύνες. Τα όνειρά της ήταν και είναι αφορολόγητα. 

Κι έτσι στο πάτωμα του σπιτιού μου θα καθίσω, παρέα με μια κούτα στολίδια χριστουγέννων που τα χέρια του ενήλικα που κάποτε είχα δεν τολμούσαν να πιάσουν , από φόβο μη ραγίσουν και τους κάνουν κακό. Όταν περάσουν τα Χριστούγεννα θα μπω μαζί τους στην ίδια κούτα με τον ίδιο φόβο. Μη με αγγίξουν εμένα άλλα χέρια και ραγίσω. 

*όπως δημοσιεύτηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2012 , στην ιστοσελίδα του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού http://clipartradio.gr/