(Giant Red Spot by Cecil Herring)
Κηλίδα από πινέλο και τριαντάφυλλο,
στο χώμα μου μια μυρωδιά ατόφια πέφτει
κι αν το πινέλο έχω στο χέρι ή το λουλούδι
είναι τα αγκάθια η αφορμή να το μαντέψω.
Στάζουν
τα δάκτυλα μου λόγια
που έφτασαν σε σένα και λαβώθηκαν
-Οσμή μου κόκκινη κι αγκάθια τόσα,
δεν έχω πάντοτε λιμάνι να βουτήξω πλοίο -
κι έχω τα αγκάθια κάτω απ'το δέρμα να φυτρώνουν.
Φωτιά στο βλέμμα και υπερένταση ,
ένα φεγγάρι χρώμα κίτρινο
σε αναμέτρηση καλεί τα λογικά μου,
σε κάτι τέτοια ξημερώματα δεν έχω αντοχή για αναμετρήσεις.
Έχω μπροστά μου τις στιγμές τις κόκκινες
...από αυτές που δεν αρκεί ποτέ το χρώμα να τις βάψεις ,
μην τις πειράξεις σκέφτεσαι και τις χαλάσεις ,
έτσι όπως λάμπουν μυστικά μέσα στα σπλάχνα.
Τραβάω λοιπόν
μελάνι πορφυρό από το αίμα το ζεστό
και δυνατό με κάνει πάντοτε αυτή η κόκκινη στιγμή.
Που αντιδρώντας κάπως έτσι ισορροπώ
και μες στα σκoτεινa ανάβω το φανό.
Ο,τι φωτίζω είναι αυτό που θα κρατήσω
δίχως να μοιάζουν οι σκιές
με αναμνήσεις που να θέλω να θυμάμαι.
Ό,τι το πριν ήταν πολύ
τώρα μονάχα με μια κόκκινη στιγμή μου μοιάζει.
Μια κόκκινη στιγμή.
