Το παρόν μετοικίζεται

Δεν έχω πολλά να πω,
αλλάζω σπίτι.
από τις φορές εκείνες που τίποτα δεν προλαβαίνω να σκεφτώ.
μόνο κούτες ανοίγω,συσκευάζω,κλείνω.
σκέφτομαι θα κάνω σύντομα τον απολογισμό
του διαμερίσματος που αφήνω,
ήταν πλούσιο σε αναμνήσεις κι οι περισσότερες ευχάριστες.
θέλω να μοιραστώ αυτόν τον αποχαιρετισμό
και να τον κρατήσω σφιχτά.
Μπήκα μυστικά απόψε στον εαυτό μου

δεν ήθελα να τον ξυπνήσω , 

δεν ήθελα όμως και να τον κουβαλήσω νυσταγμένο 

μου είπα στο αυτί ψιθυρίζοντας '' σπάσε''
και έσπασα.


Νέα χρονιά λοιπόν,με νέα ξεκινήματα.
Τα λέμε σύντομα .

2012 τώρα

Αυτό το Τώρα που αξίζει δεν έχει αριθμό 

είναι ένα Τώρα αναρίθμητο, αβάπτιστο

κι εμείς αυτοί που τρέχουμε να το ονοματίσουμε.

το λέμε 2012

το λέμε καλορίζικο ή όχι

το λέμε δίσεκτο Τώρα 

το λέμε Τώρα και μετά το ξεχνάμε, το αντικαθιστούμε  αναζητώντας τον διάδοχό του 

στις δικές μας μικρές και μεγάλες ανασφάλειες.

Τα 2012 Τώρα που μαζεύτηκαν ξέχειλα στου κόσμου τη μνήμη

από καταβολής των Τώρα

ποτίζουν στάλα στάλα τις ευχές μας 

κι όσες σε γόνιμο έδαφος φυτεύτηκαν,θα γίνουν δέντρα

και τους καρπούς θα μοιραστούμε.

Όλες οι άλλες,θα μείνουν σκεπασμένες περιμένοντας ένα άλλο Τώρα

θαυματουργό να τις φροντίσει.   

Το Τώρα και το Μετά ας είναι υγιές και δυνατό 

για όλους αυτούς που δεν σταματούν τα χαμόγελα και το φύτεμα.

Καλή χρονιά.

Με μια ορμή για τη Ζωή που να μη μοιάζει δεδομένη.

Το Αντίστροφο

Η πόλη μετράει αντίστροφα λίγες ώρες ακόμα μέχρι την αλλαγή. 
Το αντίστροφο δεν έχει επίγνωση της κατάστασής του 
γι'αυτό και επιμένει να επιταχύνει προς το τέλος 
σε έναν αγώνα δρόμου που μόνο του έχει επιλέξει
και που κανείς δεν θα το προλάβει .
Το αντίστροφο μέλλον μας περιμένει 
γεμάτο από πράγματα που δε θα ζήσουμε ποτέ.
Η πόλη μετράει αντίστροφα και οι άνθρωποι ξεκίνησαν τους απολογισμούς τους.
Εκεί χρειάζεσαι πέρα από το νου κι ένα χαρτί κι ένα μολύβι
ξυσμένο μυτερά να χαρακιάζει τα λησμονηθέντα
να αποφασίσουν πώς θα χαρακτηριστούν.
Ανάμεσα στους απολογισμούς και τους υπολογισμούς ,
πειράζει να κρατήσω τον παραλογισμό;
Αυτή η χρονιά αυτό με τάισε, όπως κι εσένα.
Όλα έχασαν το εφικτό τους περιθώριο λογικής,
ξέφτισε το χρώμα κι έμεινε το ξεθώριασμα 
το κάλπικο, το ανέντιμο, το ανέτοιμο.
Τι να απολογίσω , τι να υπολογίσω, τι να διαλογίσω;
Αναρτώντας τον προϋπολογισμό της ψυχικής μου διάθεσης για το νέον επίτοκον έτος θα καταλήξω πάλι να παραλογίζομαι.
Σιωπώ. Από εκείνη τη σιωπή που μιλάς ακατάπαυστα αλλά δε λες τίποτα παραπάνω δικό σου.
Γιατί αν έλεγα, θα έλεγα για ένα σημαντικό έτος που πέρασε από τη ζωή μου.
Δύσκολο, όπως και για όλους, αλλά από τα σημαντικότερα.
Γιατί το έχω το -κακό;καλό;- συνήθειο τα έτη που με ζορίζουν να τα αγαπώ
να τα εκτιμώ, να τα υπολογίζω.
Πέρασε αυτή η χρονιά με προβλήματα υγείας που ξεπεράστηκαν,
χωρισμούς και επανασυνδέσεις, 
μειώσεις και αβέβαιες τσέπες,
φθορές, απώλειες,
κούραση αλλά και μπόλικα χαμόγελα.
Δεν ζητώ παραπάνω τίποτα, 
όσα αγαπώ είναι δίπλα μου αρκεί να μην το ξεχνώ.
Έξω βρέχει.
Η βροχή στην πόλη δεν προλαβαίνει να γίνει αποτύπωμα.
Στεγνώνει,ξεπλένει, ανασύρει,ίσα που πιάνεις ένα άρωμα και φεύγει πάλι. 
Αυτό που αφήνει δεν είναι κάτι φυσικό, 
είναι θα έλεγες μια σκέψη της,
να σε δει να βρέχεσαι μήπως σε καθαρίσει,
αλλά κι αυτό που προσπαθεί της το στερείς κλεισμένος όπως είσαι,
ντυμένος,προστατευμένος όπως είσαι.
Η βροχή σε θέλει από κάτω δίχως ομπρέλα,για να δεις τον κόσμο καθαρότερο.
Αλλιώς αρκείσαι σε ευχές και στο να κατηγορείς το έτος που φεύγει 
και που δε σ'έκανε να δεις όσα από μόνος σου απέφυγες.
Η βροχή στην πόλη είναι όλα όσα της αρνείσαι.
Οι χρονιές που φεύγουν και οι χρονιές που έρχονται 
είναι όλα όσα δίνουμε και όσα στερούμε από τον εαυτό μας.
Για αυτό είμαι σίγουρος.
Και χαίρομαι που το 2011 έδωσα κάτι παραπάνω από όσα μου στέρησα.
Ας ευχηθούμε να μας γίνει μάθημα.
Να δίνουμε.
Καλή μας χρονιά φίλοι μου.
Καλή μας χρονιά.

Γιατί ο Ουρανός

Κοίτα εκεί ψηλά 
Ο ουρανός 
είναι μια πάγια συνθήκη ονειροπόλησης
μόνο για σένα
και λίγο για μένα
αν με υπολογίσεις στη γαλαζομοιρασιά σου.


Μην φανταστείς,
μαζεύω ουρανό απ'τα απορρίμματα 
πάντα μου αρκεί το λίγο γιατί 
βρίσκω πάντα μπόλικο πεταμένο
και τον συρράπτω 
ίσα να μην ξηλώνονται τα σύννεφα 
προτού τον σπαταλήσω 
σχεδιάζοντας
αυτά που κάποτε θα γίνουν κατορθώματα.


Πιο πάνω όμως κι από τα κατορθωτά, 
μ'αρέσει που ο ουρανός μου συγκεντρώνει 
όλα μου τα ακατόρθωτα.
Να τα αφήσεις δίπλα στα δικά σου 
κι ίσως ανταμώσουνε τα χέρια τους.
Στα ακατόρθωτα μπορώ πάντα να προσθέσω κι άλλα 
- αυτή είναι η γοητεία τους, δεν παραπονιούνται όσο κι αν στριμώχνονται - 
κι όλα με χέρια έρχονται και σε αγκαλιάζουν.


Κοίτα εκεί ψηλά
η αγκαλιά
είναι μια πάγια συνθήκη ονειραντάμωσης
μόνο για σένα 
και για μένα
αν με υπολογίσεις στους ανοικτούς λογαριασμούς σου.


Μην φανταστείς,
υπάρχουν πάντα ανοικτοί λογαριασμοί 
με παρελθόν, τόσο πολύχρωμοι κι αγαπημένοι.
Κι εγώ τους βρίσκω σ'ένα μου κλάμα 
και τους αντέχω
ίσα να μην βραχούν τα ακατόρθωτά μας.

Ευχετήρια Κάρτα

Μέσα μας παραμονεύει η γιορτή 

και όσοι στην παιδική ηλικία κατασκήνωσαν με καταλαβαίνουν. 

Δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να γιορτάσει.

Πάντα υπάρχουν λόγοι,ακόμα και οι πιο προφανείς

αλλά σημαντικότεροι.

Χρόνια πολλά σε όλους!