Πατάρι *

Κοίτα εκεί

να ένας κόσμος δίχως φώτα

ένα προς ένα καίγονται τα αισθήματά του.

Κοίτα σκοτάδι

κι ύστερα πες μου τι μας έμεινε.

Μια μυρωδιά από γιορτή που πέρασε

ξυστά μας γέρασε

- πάντα εμείς που απομένουμε τιμωρημένοι 

να περισσεύουμε.

Αν δέντρο ήμασταν κομμένο

θα σαπίζαμε,

όμως εμείς από υλικό ανακυκλώσιμο,

κρατάμε χρόνια και γιορτές 

απροσδιόριστες

μετράμε λόγια και πληγές

ανεπανόρθωτες 

και δε μαδάμε,

ούτε κλαριά έχουμε 'μεις που να τσακίζονται 

μόνο ένα σώμα πλαστικό. 

Αδειάζουμε εύκολα από όνειρα, 

διπλώνουμε στα δυο, στα τέσσερα , στα οκτώ

κι αναζητούμε το κουτί μας.

Τώρα που η ζωή μας ξεστολίζεται,

είναι η ώρα ν'ανεβούμε στο πατάρι. 
  

 Allison Diaz – Haunted Mirrors

* όπως δημοσιεύτηκε στις 11/01/13 στην τεθλασμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη

http://bibliotheque.gr/

σιγουριά σαββάτου ( 2 )

ότι τα σάββατα είναι ιδανικά για αναθεώρηση. και μέσα στην αναθεώρηση χωράνε πολλά παραμύθια. να βρεις το ρόλο σου και να χάσεις τα λόγια. Ή να ξέρεις τα λόγια, αλλά να σου λείπει ο ρόλος. Ακούσαμε συνοδεία προβληματισμού ,  τα παρακάτω covers (ήτοι επανεκτελέσεις αγαπημένων κομματιών από άλλες φωνές ζηλιάρικες) : 

Les Surfs - Si j'avais un marteau / Angus & Julia Stone - You're the one that i Want / Jason Donovan - Sealed with a kiss / Jamie Cullum - They can't take that away from me / Imelda May - Tainted Love / Chris Isaak - Can't help falling in love / Amy Winehouse - Our day will come / Michael Buble - Feeling Good / Willie Nelson & Nora Jones - Baby it's cold outside / Νατάσσα Μποφίλιου - Ο αρχηγός & Bang Bang / James Vincent McMorrow - Higher Love / Darren Hayes - Ray of Light / Paul Weinfield - Sinnerman / The Civil Wars / Dance me to the end of love /  Michael Jackson - Ain't no sunshine / Barbra Streisand - The windmills of your mind / Johnny Cash - One / Macy Gray - Here comes the rain again / Δήμητρα Γαλάνη & Λένα Πλάτωνος - Because / Raining Pleasure - Kemal / Ελευθερία Αρβανιτάκη - Άδεια μου αγκαλιά / Elizabeth & the Catapult - Everybody Knows / Linkin Park - Rolling in the deep / Tom Jones - I who have nothing / Frank Sinatra - New York New York / Smiths & Burrows - Wonderful Life / Hurts - Confide in me / Minor Project - Οδός Ονείρων / Vassilikos - You are my Destiny 

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 19/01

sUre abOuT now / CliPaRtraDio.gr / 18.00 - 20.00

Το ταληράκι *

Πόση λαχτάρα να γεννήθηκε και μέσα του να κρύφτηκε απ'τη στιγμή που το 'μαθε. Nα πέσει σε χέρια καλά και φιλόξενα, μόνο αυτό ήθελε. Να το ζεστάνουν μια φορά και να το νανουρίσουν.  Τώρα ήταν η ευκαιρία του, αυτή που περίμενε από την πρώτη μέρα της υπαρξής του. Έπρεπε να κοιμηθεί ώρες πολλές , να χορτάσει το όνειρό του και να σιγουρευτεί ότι ο ύπνος δε θα του στερήσει , μα θα του ενισχύσει τη γυαλάδα του. Αυτή που του είχε απομείνει δηλαδή. Την επομένη μέρα θα το έντυναν φλουρί. Κι είναι υπέρτατη τιμή για ένα ταληράκι.

Ξάπλωσε όπως όπως στριμωγμένο , ανάμεσα σε τόσα άλλα ταληράκια και έβαλε μπρος τη φαντασία του να δουλέψει , για τη στιγμή που κάποιος θα το έγδυνε απ'το αλουμινένιο ρούχο του. Θα έβαζε το καλύτερο χαμόγελο που διέθετε και θα στρίμωχνε τη λάμψη του απ' άκρη σ'άκρη του κορμιού του, μη και τυχόν ο τυχερός ιδιοκτήτης νιώσει απογοήτευση. Το ταληράκι το γνώριζε καλά, δεν ήταν νόμισμα αξίας. Ο αριθμός στο στήθος του ήταν η καταδίκη του. Δεν είχε δει ποτέ χαρά στα μάτια κάποιου άλλου ιδιοκτήτη , όταν σε ρέστα το έπιανε στα χέρια του ή απ'τον δρόμο του το σήκωνε. Μόνο σε κάποια τσέπη είχε μάθει να στριμώχνεται , σε κάποιο συρτάρι να σκονίζεται και να θολώνει. Την επόμενη μέρα όμως έπρεπε να τη δει αυτή τη χαρά. Θα'ναι υπέρτατη τιμή για ένα ταληράκι.

Έκλεισε τα ματάκια του , όμως να κοιμηθεί αδυνατούσε. Τα υπόλοιπα ταληράκια γύρω του σιγοψιθύριζαν γεμάτα με παρόμοια με τη δική του αγωνία. Θα τα καταφέρουν; Θα φέρουν τύχη; Θα φέρουν όσα μια χρονιά σ'ανθρώπους στέρησε; Μιλούσαν όλα κι έλεγαν ιστορίες, για κάμποσους δικούς τους συγγενείς, στα μήκη και στα πλάτη όλα της γης , σε άλλες χώρες ταληράκια και πόση τύχη στους κατόχους τους έφεραν, υγεία και παντρέματα, περιουσίες τρανές και τσέπες γεμάτες, χαμόγελα πλατιά και όση το χρήμα μπορεί να αγοράσει ευτυχία. Ευχήθηκε να είναι κι εκείνο άξιο για τόση ευλογία. Ύστερα όμως άκουσε για άλλες περιπτώσεις, για ταλιράκια που κακό προκάλεσαν στον κάτοχό τους, αρρώστιες και θανατικό, πείνα και δυστυχία , για χωρισμούς και βάσανα που αποδόθηκαν σαφώς στο κόψιμο της πίτας και το φλουρί το άτυχο που έφερε μπελάδες.

Το ταλιράκι συννέφιασε με όσα άκουσε. Ήθελε να υπήρχε τρόπος να μάθει τη μοίρα του , πριν ντυθεί το αλουμινένιο το παλτό του. Το ίδιο δεν ήταν σίγουρο. Και δεν ήταν σίγουρο αν θα άντεχε μια ακόμα αποτυχία στη σύντομη μέχρι τώρα ζωή του. Αποτυχία να γίνει νόμισμα αξίας μεγαλύτερης, να γίνει γούρι και φυλαχτό, να είναι αρκετό να ταίσει, να ξεδιψάσει, να γεννήσει χαμόγελα και όνειρα στους ανθρώπους. Ακόμα κι αν το ίδιο πίστευε στον εαυτό του, κανείς άλλος δεν το έκανε. Κρύφτηκε λοιπόν κάτω απ'τα υπόλοιπα νομίσματα , με την ελπίδα να μην έρθει η σειρά του φλουρί να γίνει. Κι οι άνθρωποι κάνουν λάθη, κι οι άνθρωποι έχουν αποτυχίες, κάτι μέσα στον κρύο σκελετό του όμως τού έλεγε ότι οι άνθρωποι πάντα ζητούν κάπου αλλού τις λάθος αποφάσεις τους να αποδώσουν. Και τόσες που μαζεύονται ευθύνες, είναι υπέρτατο κακό και βάρος για το ταληράκι.

* όπως δημοσιεύτηκε στις 3 Ιανουαρίου 2013 , στην ιστοσελίδα του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού http://clipartradio.gr/

σιγουριά σαββάτου ( 1 )

... πως τίποτα σίγουρο δεν είναι. Αλλά για λίγο το βαφτίζουμε έτσι. Ένα καινούργιο έτος θέλει επιβεβαίωση, ότι δε μας βρίσκει λαβωμένους, με λιγότερα κομμάτια από την προηγούμενη χρονιά και τις μάχες της. Εμείς το καθησυχάζουμε, όπως θα κάναμε σε κάθε αγκαλιά που ξέρει πώς λέμε ψέματα, μόνο για να το κάνουμε να σωπάσει. Ακούσαμε σήμερα τα παρακάτω παρήγορα : 

Βeasts of the Southern Wild (ost) - The Bathtub / Ανδριάνα Μπάμπαλη - Καλή Χρονιά / The Shins - It's only Life / James Vincent McMorrow - If i Had a boat / Soap & Skin - Boat turns toward the Port / The National - Bloodhuzz Ohio / David Bowie - Changes / Imagine Dragons - Demons / Edward Sharpe & the Magnetic Zeros - Child / Irene Skylakaki - In the Light / Kate Bush - The man with the Child in his eyes / Φοίβος Δεληβοριάς - Και του χρόνου / Michael Kiwanuka - Home Again / First Aid Kit - The Lion's roar / Bon Iver - Love More / Διονύσης Σαββόπουλος - Πρωτοχρονιές του Ραδιοφώνου / Monophonics - Bang Bang / Hooverphonic - Mad about the Boy / Monsieur Minimal ft.Marietta Fafouti - Party / Hurts - Miracle / Anne Hathaway - I dreamed a dream / Antony & the Johnsons - Cut the World / Monika - Dreaming of this year / Ilia Darling - Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη / Minor Project - In colors / Florence & the Machine -Shake it out / Asaf Avidin - Different Pulses / John Legend - Who did that to you / Smith & Burrows - When the Thames Froze 

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 12/01

sUre AbOut nOw / clIpArTraDio.Gr / 18.00 - 20.00

Κάποτε που μεγάλωνα *

Κάποτε υπήρξα μεγάλος. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν αυτό το κάποτε να το πω, κάποτε ίσως το θυμηθώ. Όχι το κάποτε που υπήρξα, απλώς ότι υπήρξα μεγάλος. Από τότε έκανα μεγάλες προσπάθειες να το ξεχάσω. Να σβήσω μέρα προς μέρα μια ενηλικίωση που δεν έχει πολλά πράγματα να υπόσχεται ή να εκπληρώνει. Θέλω να πω, σαν παιδί είχα κάτι να περιμένω, είχα έναν στόχο στο μυαλό μου, μια δουλειά, μια οικογένεια, μια περιουσία, μια διαθήκη. Τώρα ο στόχος είναι το ίδιο το μυαλό μου. Να το διατηρήσω, να μην τους αφήσω να το διαλύσουν, να το πλύνουν, να το απλώσουν και να τη χάσει την πρώτη εκείνη του φρεσκάδα.

Κάποτε τα πόδια μου ήταν αρκετά όσο έφταναν να σκαρφαλώσω σε μια κούνια, να ταξιδέψω αυτές τις ημικύκλιες πορείες κλωτσώντας τον πηχτό αέρα μπροστά μου. Τα πόδια μου τότε είχαν δύναμη κι ας βρίσκονταν στον αέρα. Κάποτε έτρεχα και ένιωθα σαν κουρδιστό παιχνίδι που κάποιος κούρδισε και δε με ένοιαζε το ποιος , ούτε είχα συναίσθηση πότε θα ξεψυχούσε το κούρδισμά μου. Διασκέδαζα την πορεία μου. Τώρα το νιώθω πιο βαρύ το χέρι που κουρδίζει το κορμί μου κι όλο πιο άγαρμπα τα δάκτυλά του όλο και κάποιον σκόνδυλο τσακίζουν .

Κάποτε υπήρξα μεγάλος. Κοιμόμουν και ξυπνούσα και το σώμα μου μεγάλωνε, τα άγχη μου μεγάλωναν, τα χρέη μου μεγάλωναν. Τα έβαζα για ύπνο, όμως αυτά παραφυλούσαν και ξυπνούσαν πριν από μένα, ίσα να μου ταράξουν τον δικό μου ύπνο και να γελάσουν. Η μέρα μου και το ταξίδι μου ήταν μονάχα η τροφή τους. Να τα κοιτάζω να χορταίνουν με το γέλιο που έχανα , να γιγαντώνονται όσο εγώ δίπλα τους μίκραινα. 
Και τώρα ;

Πρόσφατα βρήκα στο συρτάρι ένα παλιό μου όνειρο και το φόρεσα. Δεν πειράζει που τώρα δε μου κάνει σε νούμερο, πάντα τα χέρια και τα πόδια ήξεραν να χάσκουν ακάλυπτα. Ξεκίνησα να περπατώ στους δρόμους με τ' όνειρο φορεμένο, κανείς δεν κοιτούσε πόσο μικρό μου είναι. Κανένα χέρι δε με κούρδιζε στην πλάτη, δεν είχαν θέση τα γρανάζια στη στολή μου. Αντιθέτως με έκριναν για το πόσο μεγάλος είμαι εγώ μέσα σ'αυτό. Ας είναι. Ο κόσμος όλος κρίνει. Εμένα με νοιάζει να μη νιώθω γυμνός. Να έχω ένα όνειρο να ντύνομαι κι ας είναι μικρό. Η παιδική μου ηλικία εξάλλου δεν είχε άγχος,δεν είχε χρέη, δεν είχε ευθύνες. Τα όνειρά της ήταν και είναι αφορολόγητα. 

Κι έτσι στο πάτωμα του σπιτιού μου θα καθίσω, παρέα με μια κούτα στολίδια χριστουγέννων που τα χέρια του ενήλικα που κάποτε είχα δεν τολμούσαν να πιάσουν , από φόβο μη ραγίσουν και τους κάνουν κακό. Όταν περάσουν τα Χριστούγεννα θα μπω μαζί τους στην ίδια κούτα με τον ίδιο φόβο. Μη με αγγίξουν εμένα άλλα χέρια και ραγίσω. 

*όπως δημοσιεύτηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2012 , στην ιστοσελίδα του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού http://clipartradio.gr/