Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Καπαρωμένα * αρ.1 (το χρώμα σου)

''Αναζητώ το χρώμα σου,
αντίο λέει το στόμα σου
και το φιλώ
με κόκκινο να βάψω.

Σημάδια ανεξίτηλα,
το χάδι έτσι να κυλά,
με τη φωτιά
το παρελθόν να κάψω.

Δε ζήτησα το αύριο,
δως μου το τώρα άγριο,
ανάγκη έχουν οι μοναξιές να δούνε...
ας είναι άλλη μια φορά να ενωθούνε...

Ξεθώριασαν τα ονόματα
μα μνήμη έχουν τα σώματα
και χρώματα
που πόθησαν θυμούνται.

Τις νύχτες μας τις σκότεινες,
τις κόκκινες μας τις σιωπές
μοιράζουμε
και οι πληγές κοιμούνται...

Δε ζήτησα το αύριο,
δως μου το τώρα άγριο,
ανάγκη έχουν οι μοναξιές να δούνε...
ας είναι άλλη μια φορά να ενωθούνε...

              Αναζητώ το χρώμα σου... ''



* τα Καπαρωμένα είναι μια σειρά στιχουργημάτων προς αναζήτηση μελοποιητή . Πληροφορίαι εντός . 

1 σχόλιο:

Prisoned Soul είπε...

Φιλοδοξίες και στίχοι μαγικοί καρποί ερωτα, πάθους, αναμνήσεων και μοναξιάς που πετάει σαν πουλί για συντροφιά...

υπέροχο καλέ μου