Πράσινο τρεχούμενο στο τζάμι
δε στέκει τίποτα πιο πέρα από το πράσινο
κι ούτε το μάτι θέλει κάτι παραπάνω .
Με λίγο ετοιμόγεννο οξυγόνο
όλα τα παραπέρα εξατμίζονται
και λέξεις γίνονται
- ένα ''θυμόμουν''
και ένα ''ξεχνάω'' -
πάνω στο τζάμι με το δάκτυλο
( μια γραφομηχανή δίχως τα πλήκτρα μόνο τους ήχους )
να προσπαθώ να το αγγίξω
μέσα στη χλωροφύλλη
ένα ποτάμι κάθετο με διαπερνά
και με καλεί μέσα να πέσω
να βουτήξω .
1 σχόλιο:
ax auto to prasino poso mas leipei...kalo sou vradi!
Δημοσίευση σχολίου