Π-νύχτα

Μη με παρεξηγείς . 
Οι ήχοι με ξύπνησαν.
Δεν ξέρω πώς το κατάφεραν,
εγώ που πάντα είχα τον ύπνο στο τσεπάκι μέσα
τώρα μου διέφυγε η κάθε επιθυμία.
Οι ήχοι με τράνταξαν, χέρι που με τσαλάκωσε.


Μη με παρεξηγείς, μέρες περνούν και δεν έχω μιλιά


Ή έχω.
Αλλά δεν βρίσκω μέσα μου να υπερτερεί το νόημα.
Γράψε για

Το παρόν

το ακατοίκητο,

το ξενοίκιαστο 

ή αλλιώς το ήδη πουλημένο

Γράψε πως κλαίω για το παρόν 

για το απέραντο κενό που έτσι αχόρταγα λαχτάρησαν τα πόδια μου

να περπατήσουν και να αφήσουν μια στιγμή 

προτού το ψαλιδίσουν πέφτοντας

Γράψε για 

το 'Αμαχο

το πλήθος 

τη μάζα

μαζί και για το μύθο ενός πολιτεύματος

γράψε για τους μύθους που μου διάβαζαν μέχρι να αποκοιμηθώ

κι ίσως κι εγώ να τους διαβάσω στον καθρέπτη μου ξυπνώντας.

Γράψε για 

την Αγωνία

την κοινωνία 

που από μικρός απέφευγα να πιω  στην Εκκλησία 

η αγωνία μου

γράψε για την αγωνία μου 

που γίνεται όλο και πιο δική μου 

κάθε ήχο που τρυπάει τα αυτιά μου 

χεράκια μικρά με τόνους να κρέμονται στα άκρα τους 

να μου τονίσουν τη σιωπή, να μου τονίσουν κάτι απροσδιόριστο

να μου πονίσουν

να μου πονέσουν 

ξεκίνησα να στέλνω στο είναι μου μηνύματα , 

μου έγραφα μα δε μου έλεγα

μου έγραφα μα δεν τα λάβαινες

τα γράμματα μου είναι στα αζήτητα 

Με Mερόνυχτα.
Ημερόνυχτα όπως λέμε τα ήμερα νυχτερινά καμώματα.
Και τους ψιθύρους που ακούω και με αφήνουν ξάγρυπνο.
Κι όλο να λέω στον εαυτό μου
λόγια και αναφιλητά που έχεις πνίχτα 


Με κάθε ευκαιρία το έσκαγα απ'το δωμάτιό μου
μαζί όμως κι αυτά να κρέμονται.




* ένας μήνας μετά / ένα ολόκληρο μωσαϊκό που δε χωρά ανάρτηση.
πείτε μου τι θέλετε να πω / με τι να ξεκινήσω
θα το εκτιμήσω δεόντως και με τον προσήκοντα σεβασμό