modus vivendi (II)

Eίμαστε οι εμμονές μας , όπως λέει και ένας άσωτος φίλος γι'αυτό και επιστρέφω να κάνω τις εμμονές μου επίμονες. 
Κι αν κάποτε τις ξεχνάω, είναι εκεί, κλαδί που απλώνει και το ποτίζω υπόγεια.
Ανακεφαλαίωση λεγομένων λοιπόν, μέρος δεύτερο και τελευταίο για φέτος.

ένα εμείς μην το ξεχνάς
/
σκάσε κι ονειρέψου : παρεμποδίζοντας τη νύχτα να κάνει τη δουλειά της εσύ χάνεις

(μάθημα κι αυτό της ημέρας)

/
με λένε - χαχα - αγάπη - χαχα

/

Όταν ήμουν παιδί ήθελα να γίνω μεγάλος. Έλα όμως που κάτι μ'εμπόδισε.

/

κάποιες μέρες νιώθω πιο σπίτι κι απ'το σπίτι μου το σχολείο / πολύτεκνος δάσκαλος + υποτιμημένα αισθήματα

/

Aν χαθώ για μέρες, θα'χω πνιγεί στο βήχα μου 

( # σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν)

/

Σήμερα συνάντησα τη Μαργαρίτα. Κι ήταν ολοζώντανη - κι αγρίως απίθανη.

/

σκοπός δεν είναι να θυμηθείς τι ονειρεύτηκες μα να ονειρευτείς αυτό που δε θυμάσαι
/

Εσύ το λες παρένθεση , εγώ το λέω χαμόγελο. Οι δευτέρες είναι πάντα ένα θέμα οπτικής. )

/

κι αν ψάχνεις κάτι από χρώμα να αγκαλιάσεις , κοίτα και πίσω από τα βλέφαρα / στη φόδρα

πάλη και πάλη, μια ανορθόγραφη επανάληψη ελπίδων

/

αυτά που πάντα μας εκπλήσσουν είναι μικρά νυχτερινά μας ενδεχόμενα

/

στο βλέμμα που φυλάς για το ψηλά / κρύψε ένα θαύμα

/

να περιμένεις με ένα χαμόγελο στην πόρτα , με μόνα φώτα ότι μπαίνει από τις γρίλιες (μικρές πολύτιμες στιγμές)

/

Υπάρχουν αρκετές ταινίες στην καρδιά μου , λίγες όμως μπήκαν ντυμένες μελωδία

/

το πλησιέστερο της νύχτας είναι ένα αθόρυβο σου όνειρο

/
Είναι μια μέρα βροχερή και πέφτει χιόνι - Ή απλώς εγώ δε σηκώθηκα σωστά.
/

Μιλώντας στα παιδιά μου για το aids και το προφυλακτικό, ένα με ρώτησε αν είναι πλαστικό ή γυάλινο. Όχι, δεν είναι από γυαλί αλλά αν το ξεχάσεις, θα σε κόψει μια και καλή. Καλό μας μήνα.