συννεφιές

πολλές φορές με βάζεις να διαλέξω

ανάμεσα σε μένα και σε μένα 

κι επιλέγω εσένα

γιατί είσαι αυτό που είμαι εγώ

σε μια καλύτερη εκδοχή μου

δε σου το λέω συχνά για να μη σε τρομάξω

εγωιστής ο έρωτας

να βλέπεις τη μορφή σου σ'άλλον

αλλά κι αυτός ο μυστικός

ο καμωμένος από σύννεφα μου κόσμος

έχει ανάγκη εγωισμού 

για να μην ξεφουσκώσει.

τον είδα να γερνά

να μπαίνει στο ψυγείο ή και στο τζάκι μέσα

ν'αλλάζει την επένδυση

και τ' ακροδάκτυλά του

αλλά στο τέλος τέλος

μία κατάχρηση τον έσωσε

γιατί τις πέρασε τις βλάβεις, τις ιώσεις του

και μαραμένος έκατσε στη θέση του.

δεν τα φοβάμαι τα κατσιασμένα λόγια 

τα χέρια ή τα σώματα

στα ατσαλάκωτα μπροστά είναι που έχω φόβους

δεν έχω τις γυαλάδες που ζητάς 

έχω μόνο ζαλάδες να σου δώσω

αιώνιες

και μέσα απ΄αυτές διώχνω τον πονοκέφαλο

γιατί κεφάλι μου εσύ, ζωή μου και αγάπη μου

ο πόνος δεν είναι αρκετός 

να φοβερίσει τις στιγμές μας.

μη μου ζητάς λοιπόν να επιλέξω

τους αγαπώ τους δισταγμούς

γιατί με συννεφιάζουν.

εκκρεμές

Σε πέρασα για παράδεισο
είδα τις πύλες, τα κλειδιά
τα μήλα, τα δέντρα, τη γνώση
Άτιμοι καρποί,
η μυωπία μου αυξάνει στην ηδονή σας.
Είδα τις λέξεις,
τα μείνε μέχρι να σε βαρεθώ,
τα ήδη μου λείπεις ,
τα καμιά συμφορά δεν είναι αρκετή
και πάνω τους κρεμάστηκα
όπως το εκκρεμές θέλει το σύννεφό του.
Με πέρασες για πιστό σκυλί
είδες τα βλέμματα, τα ακούνητα
τα σούζα, τα ξύπνια, τα πάντοτε
Άτιμες εντολές,
με τη συνήθεια ξεχνάς να'σαι ελεύθερος.
Είδες τα τρέχω,
τα σε προσέχω όσο κανείς,
τα είμαι για σένα,
τα εννοείται σ'αγαπώ
και πάνω τους κρεμάστηκες
όπως το εκκρεμές θέλει το συνεχές του.

Άτιμα προαισθήματα
θα έπρεπε κι εσείς να συλλαμβάνεστε
για την παράδεισο που πήρα για παράδοση.
Τώρα συχνά
πιστεύω στα ξεκρέμαστα.

Τάξε μου

Οι άνθρωποι είτε αγαπούν τα ψέματα 

είτε δεν αγαπούν τις σκληρές αλήθειες. 

Δηλαδή, ένα και το αυτό. 

Χωρίζουν τα ψέματά τους σε εποχιακά, 

όπως τα ρούχα, 

τα κοντομάνικα, τα φθινοπωρινά. 

Πού και πού ρίχνουν καμιά ναφθαλίνη, 

μη και τρυπήσουν και τους αφήσουν εκτεθιμένους. 

Γιατί μετά, 

με τι θα αγοράζουν τη συμπάθεια;

Ναι, σωστά, δεν αγοράζονται όλα. 

Η αγάπη ας πούμε. 

Την κατακτάς με την αλήθεια σου. 

Και τις γενναίες πραγματικότητες που τάζεις. 

Τάζεις, για να απογοητεύσεις. 

Εμπιστευόμαστε, γιατί μας αρέσει να απογοητευόμαστε.

Ταιριάζει με τις νύχτες μας, με το ποτό μας. 

Πιστεύουμε στην αγάπη, για να έχουμε κάτι να παρακαλάμε.

Υπάρχω για να σε παρακαλώ.

Για όλα σου τα ενδεχόμενα. 

Δε στο ζητώ σαν χάρη, το απαιτώ.

Θα με πιστέψεις. 

Για να μπορώ να σ'εκπληρώσω.

Σε θέλω, για να μπορείς να μ' εκπληρώσεις.

Σε θέλω, για να μπορώ να σε συνηθίσω.

Εύκολο πράγμα την έχεις τη συνήθεια; 

Αναζητούμε αλήθειες, ενώ θα έπρεπε να αναζητούμε αληθινούς.

Δεν είναι ότι δεν πιστεύουμε ο ένας στον άλλον, 

αλλά να, είναι τα λόγια που δεν πιστεύουν σε μας.

Έτσι είναι η ζωή. Μια διαρκής προσπάθεια να φας τα μούτρα σου.