κάθισμα

Oι τροχοί δε σταματούν,

αλίμονο αν σταματούσαν 

θα έπρεπε στα χέρια να το σπρώχνω το ταξίδι

κι εγώ δεν είμαι ικανός για τόσα βάρη

Ευτυχώς συνεχίζουν

το τρένο συνεχίζει 

ούτε επιταχύνει

ούτε επιβραδύνει

μία πορεία μονότονη

ίσα που προλαβαίνεις τα παράθυρα 

ν'ανοιγοκλείνεις με τα βλέφαρα

ίσα που προλαβαίνεις να δακρύσεις

κι αυτό να στεγνώσει .

Το έξω περιβάλλον σε χαιρετά

ασθμαίνοντας

ε, εσύ με τις ψευδαισθήσεις,

για πού το βαλες;

Ο οδηγός ονειρεύεται πως είναι καβαλάρης

λες θα το σηκώσει το τρένο στα δυο πίσω πόδια

και θα πρέπει να κάνεις τη μεγάλη τη φιγούρα.

Τελικά βιδώνεσαι στο κάθισμα,

κι ας σ'ενοχλεί

σκληρό και πού να χωρέσεις τα πόδια  

γίνεσαι ένα με το φθαρμένο βελούδο

έχει μια ήρεμη συνείδηση

που τη θαυμάζεις. 

Στο κάτω κάτω, 

μέχρι να δεις τερματικό σταθμό

έχεις δικαίωμα να σαι κι εσύ φθαρμένος.