πάνω στα ξέφωτα
έχω χτίσει όλες μου τις παραισθήσεις.
τις έχω στολίσει
ονόματα,
παρονομαστές
κι αδικιολόγητα πρέπει -
πρέπει να σε θυμάμαι
πρέπει να σε θαλασσοδέρνω
πρέπει να σε απογειώνω και να με προσγειώνεις.
οι παραισθήσεις μου λιάζονται στον ήλιο
σαν διαμάντια
κάνουν κρούστα και ξεφλουδίζουν
σπάνε σε καράτια
αποτυπώνουν τα χρόνια μου
με δέρματα που αλλάζουν κάθε τόσο.
τι κι αν στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο,
τα χρόνια είναι τα ωραιότερα φίδια σου
κι ας καίγονται.
όταν ο ήλιος κρύβεται
οι παραισθήσεις μου λαγοκοιμούνται,
με ένα μάτι με προσέχουν κι εγώ αυτές
δεν τις εγκαταλείπω
μου θυμίζουν κάθε καλοκαίρι
να αλλάζω κι εγώ δέρμα
καράτι καράτι.
