Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ξεφλουδίζω

πάνω στα ξέφωτα 
έχω χτίσει  όλες μου τις παραισθήσεις.
τις έχω στολίσει 
ονόματα, 
παρονομαστές 
κι αδικιολόγητα πρέπει - 
πρέπει να σε θυμάμαι
πρέπει να σε θαλασσοδέρνω
πρέπει να σε απογειώνω και να με προσγειώνεις.
οι παραισθήσεις μου λιάζονται στον ήλιο 
σαν διαμάντια 
κάνουν κρούστα και ξεφλουδίζουν 
σπάνε σε καράτια 
αποτυπώνουν τα χρόνια μου
με δέρματα που αλλάζουν κάθε τόσο.
τι κι αν στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο,
τα χρόνια είναι τα ωραιότερα φίδια σου
κι ας καίγονται.
όταν ο ήλιος κρύβεται
οι παραισθήσεις μου λαγοκοιμούνται,
με ένα μάτι με προσέχουν κι εγώ αυτές
δεν τις εγκαταλείπω
μου θυμίζουν κάθε καλοκαίρι 
να αλλάζω κι εγώ δέρμα
καράτι καράτι. 

3 σχόλια:

MYSTELIOS είπε...

Πραγματικά υπέροχο φίλε Μάριε !!!
Φιλιά πολλά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού !!!

Xenoudis - Ξενούδης είπε...

Στην ποίηση δεν χωράει αντηλιακό. Μετράει το γνήσιο πράμα...
Ξενούδης

marios104 είπε...

ευχαριστώ και τους δύο. κάποτε σκέφτηκα να απαντάω αμέσως στα μηνύματά σας. μετά κατάλαβα ότι σας έχω ήδη απαντήσει. αγάπη και χαμόγελα!