*Κούπα

Μαζεύω από καιρό και τελειωμό δεν έχουν.

Τα ντουλάπια μου γεμίζουν κούπες. 

Μικρές, μεσαίες, μεγαλύτερες, 

λευκές ή μαύρες ή με χρώματα,

δεν ξέρω τι τις θέλω τόσες, 

ούτε ο κόσμος έρχεται στο σπίτι όσο κι αν θα'θελα.

σερβίρω μόνος μου καφέ ή τσάι ή και γάλα μέσα

μια κούπα όλη κι όλη η συνήθειά μου

και μέσα της εγώ να πνίγομαι.

μη σπάσεις κι εσύ, να λέω

μη σπάσεις κι εσύ, μου απαντά.

η κούπα μου κι εγώ , 

φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό κι οι δυο μας

της ανακύκλωσης ψημένο.

η κούπα μου κι εγώ, 

χερούλια μοιραζόμαστε - 

να με κρατάς με προσοχή 

γιατί έχει σπάσει από καιρό το ένα χερούλι

κι αν σκύψεις θα τη δεις την κόλλα που το κόλλησα το σώμα μου.

να με κρατάς με προσοχή

γιατί έχει πάψει από καιρό να μου αρέσει να'μαι απρόσεκτος 

και τη χρειάζομαι να ξέρεις τη φροντίδα σου.

Μαζεύω από καιρό και τελειωμό δεν έχω.

Η ζωή μου γεμίζει κούπες.

Δεν ξέρω τι τις θέλω τόσες,

αφού τη μία αγάπησα, 

αυτή με το χερούλι το σπασμένο.

Τη βάζω με φροντίδα να κοιμάται,

διαβάζω παραμύθια να την πάρει ο ύπνος

κι όσο αναπαύεται 

στέκομαι δίπλα της βουβός και την κοιτάζω.

Πρόσεχε στον ύπνο σου μη σπάσεις.

Στον ύπνο τα κομμάτια δεν ξανακολλάνε.