Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

σε ΑπΟχΡώΣεις Του ΜπΛε

Οι αγαπημένες ταινίες δεν έχουν ηλικία , ούτε ιδιαίτερη αφορμή για να έρθουν στη μνήμη γυρεύουν. Είναι αστραπιαίες απαντήσεις σε ερωτήσεις που σου κάνουν ή κάνεις εσύ στον εαυτό σου. Οι δικές μου αγαπημένες ταινίες πήραν τη θέση τους , όταν έπρεπε να πάρω αποφάσεις στη ζωή μου, γι'αυτό και οι περισσότερες απ΄αυτές θυμίζουν κάτι από μένα. Ρωτώντας τον φίλο Leviathan να μου πει για μια από τις δικές του αγαπημένες ταινίες, τον βρήκα σαν έτοιμο από καιρό να απαντήσει. Κάτι που δείχνει ότι και η δική του ζωή βρίσκεται σ'αυτήν. 

Juliette Binoche /  Krzysztof Kieslowski  '' Trois Couleurs : Bleu '' / 1993
''Σε Αποχρώσεις Του Μπλε

Με ρυθμούς αργούς, με βήματα σταθερά μα και αβέβαια, βυθίζεσαι στο μπλε. Πότε ανοιχτό και πότε σκούρο...γιατί η ζωή έτσι είναι, δεν έχει μόνο μια απόχρωση.

Ζεις με έναν άνθρωπο για χρόνια. Είναι ο άνθρωπος σου, η οικογένειά σου, το άλλο σου μισό, του έχεις τυφλή εμπιστοσύνη. Νομίζεις πως ξέρεις τα πάντα γι' αυτόν. Κάνεις όμως λάθος...

Ο άνθρωπός σου φεύγει αναπάντεχα. Μαζί του και ο καρπός του έρωτά σου. Μένεις ολομόναχος. Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου. Ως αποτέλεσμα παίρνεις μιαν απόφαση, δύσκολη και μάλλον ανέφικτη. Αποκόβεσαι από το παρελθόν σου. Βγάζεις έξω από τη ζωή σου κάθε τι που στο θυμίζει. Αλλάζεις ζωή. Αλλάζεις σπίτι. Χάνεσαι από γνωστούς και φίλους. Αυτό όμως δεν είναι λύση. Γιατί ο πόνος της απώλειας δεν είναι αρκετός...

Ο κόσμος σου γκρεμίζεται έτσι κι αλλιώς και θα γκρεμιστεί κι άλλο,αφού δεν μπορείς ακόμη να φανταστείς το μέγεθος της αλήθειας. Ο άνθρωπος σου είχε μια δεύτερη ζωή, καλά κρυμμένη, από εσένα, από όλους. Ξαφνικά βρίσκεις το παρελθόν μπροστά σου. Σκέφτεσαι πως ζούσες με κάποιον που ουσιαστικά δεν ήξερες. Που δε σε αγαπούσε αρκετά για να παραδεχτεί το λάθος του και τα αποτελέσματα των πράξεών του. Και το χειρότερο, που ήταν έτοιμος να σε αφήσει. Και έρχεται η μελαγχολία, η άρνηση, η απομόνωση...για δεύτερη φορά...

Τότε βρίσκεσαι σε ένα κρίσιμο σημείο. Στο πιο κρίσιμο απ' όλα. Πρέπει απαραιτήτως και επειγόντως να πάρεις μιαν απόφαση. Ξανά. Θα μείνεις έτσι ή θα κανείς μια νέα αρχή αφήνοντάς τα όλα πίσω σου;

Και ναι...ο εαυτός σου θα σε εκπλήξει. Θα αποδεχτείς το παρελθόν, θα το αγκαλιάσεις, ίσως και από ανάγκη, ίσως γιατί βλέπεις πως είναι η μόνη λύση και τότε θα νιώσεις ελεύθερος. Πιο ελεύθερος από ποτέ. Ξαφνικά όλα γίνονται δυνατά. Θα κανείς την υπέρβαση, θα μάθεις πως έχεις τη δύναμη για κάτι ακόμη περισσότερο. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από τη συγχώρεση.

Μ' αυτό το τρόπο οι δρόμοι ανοίγονται και πάλι μπροστά σου, αρχίζεις και ζεις ξανά...Το χαμόγελο επιστρέφει στο πρόσωπό σου...γιατί όχι και ο έρωτας...

*Σκέψεις με αφορμή την αριστουργηματική κινηματογραφική ταινία του Krzysztof Kieślowski, Trois Couleurs: Bleu. Μια ταινία που μιλά για τα αναπάντεχα της ζωής, τις δυσάρεστες εκπλήξεις που συχνά μας επιφυλάσσει, για συναισθηματική ελευθερία, για θέληση, για αγάπη και για νέα ξεκινήματα. Και όλα αυτά μαζί με την αριστουργηματική μουσική του Zbigniew Preisner που υπογραμμίζει μοναδικά τις συναισθηματικές μεταπτώσεις της ηρωίδας και που παίζει γι' αυτό το λόγο πρωταγωνιστικό ρόλο.'' 




* ένα από τα blog που παρακολουθώ ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια, είναι το blog του φίλου Leviathan από την Καβάλα http://leviathanfromkavala.blogspot.gr/ . Ο λόγος είναι γιατί είναι αυστηρά κινηματογραφικό κι αφού το σινεμά είναι μια δεύτερή μου μνήμη, ανατρέχω συχνά εκεί για πληροφορίες. Τον ευχαριστώ διπλά για την τόση θερμή αποδοχή του αιτήματός μου να τον φιλοξενήσω αφενός και για τη φροντίδα που επέδειξε αφετέρου. Αναμένουμε τα υπόλοιπα χρώματα !   

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (2)

ανήσυχα γιατί έτσι καταλαβαίνεις ότι είναι και ζωντανά. σκέψεις δεύτερης εβδομάδας : μια ραδιοφωνική εκπομπή χρειάζεται σίγουρα αρκετή προετοιμασία, στην επιλογή των κομματιών , το σχολιασμό και το στήσιμο. αυτό όμως που δύσκολα πετυχαίνεις είναι το αυθόρμητο, να μιλάς και να βγάζεις τη δική σου ειλικρίνεια ή ακόμα η δική σου ειλικρίνεια να πεισμώνει μπροστά στων άλλων.στο δεύτερο ραδιοφωνικό sUrE aBoUt nOw ακούστηκαν τα παρακάτω αγαπημένα :

Yann Tiersen - Western / Hurts - Confide in me / Alexander - Bad bad love / Στάθης Δρογώσης -Δεν σε ξεχνώ / Morrissey - Interlude / Adele - Skyfall / Great Lake Swimmers - I could be Nothing / Smith & Burrows - Wonderful life /  Minor Project feat. Marietta Fafouti - Fairytale / Madredeus - O pastor / Δήμητρα Γαλάνη - Δίψα / Moby - The day / Benjamin Biolay - Tout ca tourmente / Lhasa de Sela - Rising / Francoise Hardy - Le temps de l 'amour / Matthias Harris - Somebody that i used to know / The temper trap - Sweet Disposition / Fun. ft. Janelle Monae - We are young / Marianne Faithfull & Billy Corgan - I'm on fire / Τάνια Τσανακλίδου -Πέμπτος Όροφος / Radical Face - Welcome Home, Son / James Vincent Mc Morrow - Higher Love /  First Aid kit - The Lion's Roar / Ηλίας Βαμβακούσης + Νατάσσα Μποφίλιου -Du Tonic / Florence & the Machine - Shake it out / Nick Cave - Carry me / Victor ft Stathis Drakos - Tα ήσυχα βράδια / The Irrepressibles - In this shirt / One Republic - Marching On


το επόμενο ραντεβού μας είναι ήδη πιο κοντά /Σάββατο 13/10
sUrE aBoUt NoW / CliPArTRadio.Gr / 18.00-20.00

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

μεσοτοιχίες *

''Η πόλη αυξάνεται ανεξέλεγκτα και ατελώς. 
Μια πυκνοκατοικημένη πόλη σε μια ερημωμένη χώρα.
Μια πόλη στην οποία χιλιάδες κτίρια υψώνονται στον ουρανό. 
Χωρίς κανένα κριτήριο. 
Δίπλα σε ένα ψηλό, ένα μικρό. 
Δίπλα σε ένα λογικό,ένα παράλογο. 
Δίπλα σε ένα γαλλικό,κάποιο χωρίς κανένα στυλ. 
Αυτές οι ανωμαλίες ίσως μας αντικατοπτρίζουν απόλυτα. 
Αισθητικές και ηθικές ανωμαλίες.

Αυτά τα κτίρια, που δεν ακολουθούν καμία λογική, δείχνουν κακό σχεδιασμό. 
Ακριβώς όπως οι ζωές μας: 
Δεν έχουμε ιδέα πώς θέλουμε να είναι. 
Ζούμε λες και η πόλη μας είναι μια στάση. 
Δημιουργήσαμε μια "κουλτούρα ενοίκων". 

Τα κτίρια γίνονται όλο και πιο μικρά... για να κάνουν χώρο για ακόμη μικρότερα.
Τα διαμερίσματα μετρώνται από τον αριθμό των δωματίων τους...
και κυμαίνονται από 5 δωμάτια με μπαλκόνια,
παιδότοπους, δωμάτια υπηρεσίας και αποθήκες...
μέχρι διαμερίσματα ενός δωματίου γνωστά και ως "σπιρτόκουτα".
Ακριβώς όπως σχεδόν όλα τα χειροποίητα αντικείμενα,
τα κτίρια κατασκευάζονται για να μας διαφοροποιούν.

Υπάρχει μια μπροστινή και μια πίσω πλευρά.
Ψηλά και χαμηλά διαμερίσματα.
Το υποσχόμενο φως και η θέα...
σπάνια συμπίπτουν με την πραγματικότητα.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια πόλη...
που γυρίζει την πλάτη στο ποτάμι της;

Είμαι πεπεισμένος ότι οι χωρισμοί, τα διαζύγια, η ενδοοικογενειακή βία, 
η πληθώρα των καλωδιακών τηλεοπτικών σταθμών, 
η έλλειψη επικοινωνίας, η νωθρότητα, η απάθεια, η κατάθλιψη, 
η αυτοκτονία, οι νευρώσεις, οι κρίσεις πανικού, 
η παχυσαρκία, η υπερένταση,
η ανασφάλεια, η υποχονδρία, το άγχος και η καθιστική ζωή...
οφείλονται σε αρχιτέκτονες και οικοδόμους. 

Υποφέρω από όλες αυτές τις ασθένειες... 
εκτός από την αυτοκτονία. ''



* Medianeras by Gustavo Taretto , 2011

Όταν κάποιος άλλος το λέει καλύτερα από σένα, για σένα. 

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (1)

ανήσυχα γιατί δημιουργούν τόσο συναίσθημα μέσα μου, που είμαι παραπάνω από χαρούμενος για να διευκρινίσω. 
τα βράδια του σαββάτου -που χρόνια τώρα απέφευγα - έρχονται να γεμίσουν με χρώμα και λόγια και φίλους και ήχους. ραδιοφωνικά. διαδικτυακά. 
στο πρώτο ραδιοφωνικό sUrE aBoUt NoW ακούστηκαν -εμπλουτισμένα με καντάρια τρακ και άπειρα σαρδάμ - τα παρακάτω  (ζωή να'χουνε , βρήκαν μπόλικα το χώρο τους ): 

Yann Tiersen - Le quartier / Minor Project - In colors / Broken Bells - The high Road / Slow Club - Two Cousins / Ωροσκόπιο -Αρλέτα / Αbel Korzeniowski - Going Somewhere / Νατάσσα Μποφίλιου - Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει / The Verve - Bittersweet symphony / Barbra Streisand - Don't rain on my parade / Δημήτρης Καρράς -Έχω μια μέρα δροσερή / Mgmt - The youth / John Grant - The Marz / Charlotte Gainsbourg - Heaven can Wait / Kόρε Ύδρο -Εδώ μιλάνε για λατρεία / Regina Spector - Us / Bowerbirds - In our Talons / Imagine Dragons - It's time / Lighting Dust - Never Seen / Soap & Skin - Fall Foliage / Vassilikos - If you go Away / Sigur Ros - Hoppipolla / Ryan Gosling - You always hurt the ones you love / Hooverphonic - Mad about you / Dusty Springfield - You don't have to Say you love me / Χάρις Αλεξίου - Μια πίστα από φώσφορο / Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Σαν παιδί / 
Adriano Celentano - Non esiste l' amor / Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Λάβα μου / Cris Garneau - Between the Bars / The divine Comedy - Our mutual Friend / Edward Sharpe & the magnetic zeros - 40 day dream / The National fanfare of Kadebostany - Walking with a ghost. 

Αποχαιρετώ με spoiler τραγούδι του επόμενου Σαββάτου 6/10 
sUrE aBoUt NoW / clipartradio.gr / 18.00 - 20.00


Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

sure about clipart

για χρόνια αρκετά κοιμόμουν με το ραδιοφωνάκι κολλημένο στ ' αυτί . μου ψιθύριζε καληνύχτα, του χαμήλωνα την ένταση και νόμιζα ότι όλο το βράδυ συνωμοτούσε να με κρατά ζωντανό με τα παραμύθια του. είχα ανάγκη από μικρός το παραμύθι και μου το παρείχε. με μελωδίες σαν κουβέρτα ζεστές και με λόγια σαν ξόρκια που σκοτώνουν τους δράκους και τα λάθη μου. 
έκλεινα ραντεβού με τις συχνότητες και ήμουν αυτός που στηνόταν περιμένοντας. γιατί ήθελα βήμα προς βήμα τη συνάντηση να δω.
όταν μεγάλωσα, το ραδιόφωνο παρέμεινε μικρό, να χωράει σε κάθε τσέπη, να γίνεται mp3 ,να γίνεται player, να γίνεται σαΐτα κι εγώ να το χρειάζομαι. ήταν πάντα αυτή η αίσθηση ότι υπάρχει για μένα μόνο, για να μου μιλά στ' αυτί και μόνο εγώ να καταλαβαίνω τα μηνύματα, τον κώδικα , τα ραδιοκύματα. δεν μου πέρασε ποτέ απ'το μυαλό να γίνω κι εγώ ραδιοκύμα. 
όσες φωνές έβγαιναν από το ραδιοφωνάκι ήταν λες και υπήρχαν μόνο μέσα του, δυσκολευόμουν να πιστέψω πως είχαν σάρκα και οστά, πρόσωπο να κοιτάξεις. κι όταν λίγες εβδομάδες πριν ένας φίλος με παρότρυνε να γίνω κι εγώ μια φωνή του ραδιοφώνου , αδυνατούσα να πιστέψω πώς θα αφήσω πίσω μου σάρκα και οστά και θα χωρέσω στο κουτί. θα ' μαι για κάποιον ραντεβού ; θα'μαι η καληνύχτα , το παραμύθι , η σαΐτα και η τσέπη για τη σιγουριά του; δεν έχω απάντηση, έχω τρακ σαν πρωτάκι. γιατί μια φορά πρωτάκι, πάντα πρωτάκι. και με τρακ και με χαμόγελο.
για όσο υπάρχει σιγουριά. μέσα μου. γύρω μου. έστω και προσωρινή. 
ούτως ή άλλως η προσωρινή σιγουριά με οδήγησε στη γέννηση του blog και η ίδια με οδηγεί στο αδερφάκι του, το διαδικτυακό ραδιοφωνικό sure about now. σ' ένα σταθμό που μοιράζεται τη δική του σιγουριά και ουρανό . στη δική μου την περίπτωση , πιο πάνω κι από τα κατορθωτά, μ'αρέσει που ο ουρανός μου συγκεντρώνει όλα μου τα ακατόρθωτα.
σας περιμένω, το μοιράζομαι , το ανυπομονώ , από το σάββατο 29/9 και για κάθε επόμενο.