Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

σε ΑπΟχΡώΣεις Του ΜπΛε

Οι αγαπημένες ταινίες δεν έχουν ηλικία , ούτε ιδιαίτερη αφορμή για να έρθουν στη μνήμη γυρεύουν. Είναι αστραπιαίες απαντήσεις σε ερωτήσεις που σου κάνουν ή κάνεις εσύ στον εαυτό σου. Οι δικές μου αγαπημένες ταινίες πήραν τη θέση τους , όταν έπρεπε να πάρω αποφάσεις στη ζωή μου, γι'αυτό και οι περισσότερες απ΄αυτές θυμίζουν κάτι από μένα. Ρωτώντας τον φίλο Leviathan να μου πει για μια από τις δικές του αγαπημένες ταινίες, τον βρήκα σαν έτοιμο από καιρό να απαντήσει. Κάτι που δείχνει ότι και η δική του ζωή βρίσκεται σ'αυτήν. 

Juliette Binoche /  Krzysztof Kieslowski  '' Trois Couleurs : Bleu '' / 1993
''Σε Αποχρώσεις Του Μπλε

Με ρυθμούς αργούς, με βήματα σταθερά μα και αβέβαια, βυθίζεσαι στο μπλε. Πότε ανοιχτό και πότε σκούρο...γιατί η ζωή έτσι είναι, δεν έχει μόνο μια απόχρωση.

Ζεις με έναν άνθρωπο για χρόνια. Είναι ο άνθρωπος σου, η οικογένειά σου, το άλλο σου μισό, του έχεις τυφλή εμπιστοσύνη. Νομίζεις πως ξέρεις τα πάντα γι' αυτόν. Κάνεις όμως λάθος...

Ο άνθρωπός σου φεύγει αναπάντεχα. Μαζί του και ο καρπός του έρωτά σου. Μένεις ολομόναχος. Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου. Ως αποτέλεσμα παίρνεις μιαν απόφαση, δύσκολη και μάλλον ανέφικτη. Αποκόβεσαι από το παρελθόν σου. Βγάζεις έξω από τη ζωή σου κάθε τι που στο θυμίζει. Αλλάζεις ζωή. Αλλάζεις σπίτι. Χάνεσαι από γνωστούς και φίλους. Αυτό όμως δεν είναι λύση. Γιατί ο πόνος της απώλειας δεν είναι αρκετός...

Ο κόσμος σου γκρεμίζεται έτσι κι αλλιώς και θα γκρεμιστεί κι άλλο,αφού δεν μπορείς ακόμη να φανταστείς το μέγεθος της αλήθειας. Ο άνθρωπος σου είχε μια δεύτερη ζωή, καλά κρυμμένη, από εσένα, από όλους. Ξαφνικά βρίσκεις το παρελθόν μπροστά σου. Σκέφτεσαι πως ζούσες με κάποιον που ουσιαστικά δεν ήξερες. Που δε σε αγαπούσε αρκετά για να παραδεχτεί το λάθος του και τα αποτελέσματα των πράξεών του. Και το χειρότερο, που ήταν έτοιμος να σε αφήσει. Και έρχεται η μελαγχολία, η άρνηση, η απομόνωση...για δεύτερη φορά...

Τότε βρίσκεσαι σε ένα κρίσιμο σημείο. Στο πιο κρίσιμο απ' όλα. Πρέπει απαραιτήτως και επειγόντως να πάρεις μιαν απόφαση. Ξανά. Θα μείνεις έτσι ή θα κανείς μια νέα αρχή αφήνοντάς τα όλα πίσω σου;

Και ναι...ο εαυτός σου θα σε εκπλήξει. Θα αποδεχτείς το παρελθόν, θα το αγκαλιάσεις, ίσως και από ανάγκη, ίσως γιατί βλέπεις πως είναι η μόνη λύση και τότε θα νιώσεις ελεύθερος. Πιο ελεύθερος από ποτέ. Ξαφνικά όλα γίνονται δυνατά. Θα κανείς την υπέρβαση, θα μάθεις πως έχεις τη δύναμη για κάτι ακόμη περισσότερο. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από τη συγχώρεση.

Μ' αυτό το τρόπο οι δρόμοι ανοίγονται και πάλι μπροστά σου, αρχίζεις και ζεις ξανά...Το χαμόγελο επιστρέφει στο πρόσωπό σου...γιατί όχι και ο έρωτας...

*Σκέψεις με αφορμή την αριστουργηματική κινηματογραφική ταινία του Krzysztof Kieślowski, Trois Couleurs: Bleu. Μια ταινία που μιλά για τα αναπάντεχα της ζωής, τις δυσάρεστες εκπλήξεις που συχνά μας επιφυλάσσει, για συναισθηματική ελευθερία, για θέληση, για αγάπη και για νέα ξεκινήματα. Και όλα αυτά μαζί με την αριστουργηματική μουσική του Zbigniew Preisner που υπογραμμίζει μοναδικά τις συναισθηματικές μεταπτώσεις της ηρωίδας και που παίζει γι' αυτό το λόγο πρωταγωνιστικό ρόλο.'' 




* ένα από τα blog που παρακολουθώ ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια, είναι το blog του φίλου Leviathan από την Καβάλα http://leviathanfromkavala.blogspot.gr/ . Ο λόγος είναι γιατί είναι αυστηρά κινηματογραφικό κι αφού το σινεμά είναι μια δεύτερή μου μνήμη, ανατρέχω συχνά εκεί για πληροφορίες. Τον ευχαριστώ διπλά για την τόση θερμή αποδοχή του αιτήματός μου να τον φιλοξενήσω αφενός και για τη φροντίδα που επέδειξε αφετέρου. Αναμένουμε τα υπόλοιπα χρώματα !   

8 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

η τριλογία (BLEU,BLANC,ROUGE) είναι πράγματι αριστουργηματική!
σ' ευχαριστώ για την υπενθύμιση
να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα!

Prisoned Soul είπε...

δεν την έχω δει.. σίγουρα όμως θα τη δω!
φαίνεται έτοιμη να μου δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που αποφεύγω να θέσω...

Φιλί

Leviathan είπε...

Σε ευχαριστώ πολυ Μάριε για τη πρόσκληση, τη τιμή που μου έκανες και τη φιλοξενία!! Η Μπλε ταινία ήταν η πρώτη που μου ήρθε στο νου :) Όλες οι αγαπημένες ταινίες έχουν και κάτι από μας...Φυσικά και η συγκεκριμένη :) Να σαι καλα, καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!!!

marios104 είπε...

@ ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ : Είναι πράγματι εξαιρετική (αν και τη Λευκή ποτέ δεν τη συμπάθησα) και τόσο δεμένη με τις υπέροχες μελωδίες του Preisner που η θέασή της είναι εμπειρία! Ευχαριστώ για την επίσκεψη!

marios104 είπε...

@ sweet truth : θα σου αρέσει , είμαι σίγουρος. και ίσως να την ξεκινούσες ανάποδα, από την κόκκινη που πιθανολογώ να σε κερδίσει με την πρώτη. φιλί.

marios104 είπε...

@ Leviathan : ευχαριστώ και πάλι αγαπητέ μου. επαναλαμβάνω ότι θα ήθελα ένα blog-κοινότητα που να τολμάμε να αλληλεπιδρούμε. αρκετά κλειστήκαμε στον εαυτό μας. καλό ξημέρωμα!

MYSTELIOS είπε...

Ενδιαφέρουσα η συνεργασία σας με τον πολύ καλό φίλο Leviathan και πραγματικά υπέροχη η αξέχαστη τριλογία που σίγουρα ήθελα να ξαναδώ !!!
Καλημέρα και καλή συνέχεια

marios104 είπε...

@ art - traveller : σε ευχαριστούμε καλέ μας φίλε. ελπίζω και σε πολλές πολλές ακόμα συνεργασίες και απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον άλλο το επιθυμεί. καλή συνέχεια και σε σένα!