Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

''Kαι σε κάνει να θέλεις να κλάψεις...''

Λύτρωσε με... αυτό φωνάζει η ψυχή σου όταν βαραίνει από σκέψεις τα μεσάνυχτα. 
Απάλλαξε με όταν δεν γίνεται να βρω μόνος τη λύση ή όταν έχω μια ψευδαίσθηση ότι την έχω κρατημένη αυτή τη λύση. Είναι μια σιγουριά αυτή η λύτρωση, όπως με λύτρα θα αντάλλασσες ένα σου όμηρο, είτε για όνειρο που σου άρπαξαν από την αγκαλιά , είτε για πρόσωπο αγαπημένο που δεν χόρτασες να το κοιτάς. Μια σιγουριά που μέσα της αντέχει όλη σου τη θλίψη.
Οι μέρες είναι και νύχτες παράλληλα - πώς εξηγείς το μαύρο σου το χρώμα αν από τα ανοιχτά παράθυρα μπαίνει το φως και όλα σου τα εξουδετερώνει ; - κι έτσι το δέχεσαι γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να υποκρίνεσαι ή να εξηγείς σε φίλους πως είσαι καλά κι ακόμα πιο καλά απ΄ότι εκείνοι βλέπουν σε σένα. 
Κανένας άνθρωπος δεν είναι από πέτρα, μην πέφτεις στην παγίδα των ανθρώπων που δεν δείχνουν εύκολα το μέσα πόνο τους, έχουν τα δάκρυα φυλαγμένα κάπου που δεν μπορείς να δεις κι έχει υγρασία τόση που δεν θα άντεχες να βρίσκεσαι. Να θέλεις να κλάψεις δεν είναι υπόθεση απλή, ούτε σε λίγα σου λεπτά να την χωρέσεις θα μπορέσεις. Είναι του είναι σου ανοιχτός λογαριασμός και έρχεται όταν θελήσει να σε βρει απροετοίμαστο.
Σε μια εικόνα όπως περπατάς και στέκεσαι δυο και τρεις φορές να την κοιτάξεις. Σε ένα τραγούδι που αγγίζει αυτό που δεν περίμενες να νιώσεις . Και μια ταινία που με καρέ θα σε τυλίξει ανεμοστρόβιλος.
Έτσι που βλέποντας τις τύχες των ηρώων, το ξεπερνάς το παραμύθι και αφήνεσαι, ανοίγει ο πόνος σαν  το φρούτο που ωρίμασε και να φας από τη γεύση του περιμένει. Και ξεκινάς όταν ένας λυγμός σου ανεβαίνει προς τα πάνω να κραδαίνεις το κεφάλι σου και να μπορείς να ευχαριστιέσαι που σε λύτρωσε αυτή η ανυπομονησία σου να κλάψεις . 


Εύκολο τίποτα. Αλλά ευλογημένο το τώρα που το βρέχεις.




* O τίτλος της ανάρτησης είναι από το σενάριο της ταινίας  L'ARBRE ET LA FORET (Νύχτες Πρεμιέρας, Απόλλων) που τόσο αναπάντεχα εκπλήρωσε το στόχο της , ενώ ακολούθησε η ταινία ΒLESSED (Aττικόν) και η συγκίνηση έγινε διπλή.

8 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Δεν μπορεσα ποτέ να προσποιηθώ πως είμαι καλά όταν δεν ήμουν, η μάσκα έπεφτε σχεδόν σε κάθε βήμα, γλυστρούσε από τα δάκρυα που δεν μπορώ να συγκρατήσω...
Γιατί να μην γίνω λίγο αναίσθητη; κουράζει την ψυχή μου το συναίσθημα...

Το κείμενό σου ήταν σίγουρα τροφή για ξεκούραση σήμερα... ήρθε από κει που δεν το περίμενα και εξέφρασε πολλές από τις σκέψεις μου...

Ευχαριστώ καλέ μου,
φιλιά

mandy είπε...

"...έχουν τα δάκρυα φυλαγμένα κάπου που δεν μπορείς να δεις κι έχει υγρασία τόση που δεν θα άντεχες να βρίσκεσαι."

Μην υποτιμάς τους ανθρώπους οριοθετώντας τις αντοχές τους όμως. Πάντα θα σε εκπλήσσουν ;)

Ευχαριστώ για τη βουτιά :) Καλή συνέχεια

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Φίλε μου,

με κάνει να θέλω να κλάψω κι επειδή...είμαι χείμαρρος...

Νιώθω, κάθε φορά που έρχομαι εδώ,
την τρυφερή ψυχή σου και... απλώνομαι..

Να είσαι καλά!!!
Την αγάπη μου!!!

Leviathan είπε...

katapliktiko...na sai kala! kali evdomada na exeis! :)

ιμερος είπε...

δυσκολο πολυ το να εξηγεις το πως εισαι ακομη και σε φιλους .

Ανώνυμος είπε...

Και μπορεί να σε λυτρώσουν κάποια δάκρυα... δεν ξέρω αναρωτιέμαι... ίσως να σε ανακουφίσουν για λίγο μέχρι να ρθει πάλι η ώρα της συσσώρευσης που δεν θα αντέχεις άλλο και θα θέλεις κάπου να ξεσπάσεις...

Θα επαναληφθώ... αλλά ταξιδεύω πάνω στις λέξεις σου... υψώνω πανί και φεύγω...

marios104 είπε...

@ Sweet truth : Κουράζομαι γενικά να πείθω τους ανθρώπους, θέλω να με βλέπουν χαρούμενο και λυπημένο κι αυτό να είναι η τελευταία λέξη, χωρίς επιπλέον εξήγηση. Εγώ σε ευχαριστώ για την παρέα. ΜΙα αγκαλιά :-)

@mandy : Δίκιο έχεις μάλλον σε αυτό, αν και ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τι είναι αυτό που μας βουτάει στις αντοχές μας ...για έναν ξένο ;
Σε ευχαριστώ κι εγώ τόσο.

@ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ : Να απλωθείς όσο βαστάει η καρδιά σου, θέλω ανθρώπους τόσο ζεστούς όσο εσύ να με κερδίζουν και στο θαυμασμό μου πάνω να τους κοιτώ.Φιλί μεγάλο.

marios104 είπε...

@Leviathan : Καλή εβδομάδα κι ας τελειώνει σχεδόν τώρα. Ευχαριστώ :-)

@ιμερος : Ώρες ώρες αβάσταχτο...Ευχαριστώ για την παρουσία σου.

@ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ :Δίκιο που έχεις, δεν ξέρεις πόσο, αυτή η συσσώρευση έρχεται και φεύγει και μένω να την παρατηρώ κάποιες στιγμές. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου.