Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Νήματα

Καρφί δεν καίγεται όταν ξηλώνονται ραφές,
όταν υφάσματα αποχωρίζονται το ένα το άλλο, χρώματα ξέχωρα πια λογίζονται και πλένονται, 
μανίκια που περισσεύουν λίγο παρακάτω από τα δάκτυλα... 
και δίχως αυτά μπορούμε να ζήσουμε.
Κλωστές που μαζεύεις από το πάτωμα, τρυπώνουν πίσω από συρτάρια, από καναπέδες και σκουπίζεις σε συνέχειες αγαπημένα σου πουλόβερ και κουβέρτες, 
στου χειμώνα τις αγκαλιές όλα μαδούν κι εσύ να πρέπει να κοιτάς αυτό το ξόδεμα 
το λίγο λίγο τους 
που το δωμάτιο αερίζεις και το φως με σκόνη συνοδεύει την ανάσα που σου δίνει μια λιακάδα.
Και μέσα μας; Και μέσα με κλωστές όλα δε στέκονται;
Άλλες φορές τις σκέφτεσαι σαν να'ναι ανίκητες, βελόνες που τις κέντησαν και δυο και τρεις φορές στη θέση τους 
κι άλλες φορές να νιώθεις να ξηλώνονται
τα όργανα να πέφτουν μες στα σπλάχνα σου
με την αρρώστια ή τη βία
με τη δική σου μοναξιά ή ένα χάδι που δεν έφτασε.
Νήματα ακούς να σκίζονται
και βήματα θες να γίνουν.Να φτάσεις κάπου που οι κλωστές είναι γιορτή
κουβάρι από χρώμα έτοιμο να του δώσεις σχήμα
όπως με κάτι δα κλωστές μία και δυο που έφτιαχνες του μήνα το βραχιόλι
και το φορούσες σαν του κόσμου το πιο πολύτιμο σου δώρο.
Αν το λυπόσουν δε θα το πέταγες ποτέ και θα το είχες ακόμη, 
να έλυνες τα νήματα και να τα έδενες πάλι απ'την αρχή, 
να δέσουν ό,τι στη θέση που του πρέπει αντιστέκεται, 
να στερεώσουν τον μέσα τον πλεχτό σου κόσμο.

7 σχόλια:

Κάλαθο είπε...

Αυτές οι μουσικές

Prisoned Soul είπε...

Και όταν στερεωθούν μέσα σου, εκείνες οι κλωστές κουβάρι πια δεμένες, χρωματιστές... μπερδεμένες ζωές...
όλες μαζί να συνυπάρχουν σαν μία.

marios104 είπε...

@Sweet truth : Πλεχτό είπα και θα μπορούσα να πω και μπλεγμένο ...σε κάθε περίπτωση ο καθένας τα κουβάρια του κουβαλά και προσπαθεί την άκρη τους να βρει. Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου!

MYSTELIOS είπε...

Καλησπέρα φίλε Μάριε ωραίο το σημερινό κείμενο σου περί νημάτων και κλωστών , αναλογίζομαι πόσο δύσκολο είναι να ξεμπερδέψει ο καθένας μας τα κουβάρια της ζωής του και να βρει την άκρη του , έργο δύσκολο πολύ , αλήθεια πόσο μοιάζει η τέχνη της υφαντικής με την τέχνη της ζωής !!!
Η πρόταση σου να γράψεις κάτι για κάποια ζωγραφιά μου με τιμά ιδιαίτερα και θα χαρώ πολύ αν κάποιο έργο μου σου δώσει την έμπνευση !!!

marios104 είπε...

@ART-TRAVELLER : δύσκολο ή και εύκολο, αρκεί να αναλογιστεί κανείς τι θέλει, να ζει με λυμένες τις μέσα του κλωστές ή με πολύχρωμο κουβάρι αναμνήσεων, σκέψεων, εμπειριών...όλα καλοδεχούμενα είναι, αρκεί να το αποφασίζει κανείς.
Θα σε ενημερώσω σύντομα για το σχέδιο αυτό, να ξεκινήσουμε μια σύμπραξη! Χαχα!

SG είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=cNDwh4sG0Qg

(try me once with an open mind)

marios104 είπε...

@ StoneFace : Ναι ο Ξενάκης μάλλον τα έπλεξε καλύτερα απ'ότι εγώ... απόλυτα ταιριαστό στη σκέψη μου με τη γραφή μου, ευχαριστώωω :-)