Το εισιτήριο

Υπάρχουν μέρες που οι δρόμοι δεν έχουν πινακίδες, δεν έχουν ταμπέλες, μοιάζουν ίδιοι και ούτε που αναρωτιέμαι πώς γίνεται αυτό και γιατί άλλος δεν παραξενεύεται από αυτή την ομοιότητά τους. Περπατάω αργά, είτε από διάθεση να καθυστερήσω και να παρατηρήσω τα πάντα γύρω μου - άσχετα που ποτέ δεν το κάνω- είτε γιατί τα πόδια μου αρνούνται να συνεργαστούν. Δεν είναι τόσο σπάνιο να συμβεί, ένα χέρι λίγο να βαρεθεί , το δεύτερο θα ακολουθήσει την απεργιακή του κινητοποίηση . Το ίδιο ισχύει και για τα κάτω άκρα, μόνο που εκεί επιβραδύνουν αυτό που κι ο ίδιος αδυνατούσες να προγραμματίσεις να κάνεις.

Οι δρόμοι δίχως πινακίδες μα εσύ θέλεις κάπου να πας. Εγώ θέλω κάπου να πάω, κάπου να φτάσω.

Ίσως όχι γρήγορα, ίσως όχι σήμερα, αλλά το θέλω. Και ύστερα θα το λησμονήσω πάλι, κάπου στα δωμάτια του μυαλού μου θα το καταχωνιάσω, πίσω από ντουλάπες με σκονισμένες υποχρεώσεις και ράφια με στοιβαγμένα πρέπει. Κι αν το καταχωνιάσω, θα ξέρω ότι κάπου μέσα μου υπάρχει αυτό το θέλω. Το ήξερα και θα το ξέρω. Οι χρόνοι λίγες φορές συνεργάζονται τόσο αρμονικά, όσο τώρα για να μου υπενθυμίζουν ένα θέλω μου.

Το σκέφτομαι, ξέρω για απόψε τουλάχιστον αυτό το θέλω μου που έχει προορισμό. Προς τα κάτω θέλω. Όσο πιο κάτω. Κι αν χρειαστεί όλες τις σκάλες θα κατέβω.Ίσως να τις ανέβω μετά , ίσως και όχι. Κάποτε ακόμα και οι σκάλες προς τα κάτω είναι μονόδρομος. Και δεν μιλάω για κυλιόμενες που την αντίστροφη πορεία αποκλείουν. Μιλάω για συμβατικά, τσιμεντένια σκαλοπάτια , που τα κατεβαίνεις ή τα ανεβαίνεις και το πέλμα σου τη δύναμή τους βρίσκει κόντρα. 

Ένα προς ένα κι ύστερα δύο δύο ή και περισσότερα. Κατεβαίνεις . Κατεβαίνεις και κοιτάς τα παπούτσια των υπολοίπων γύρω σου. Χρώματα στα πόδια τους, με όση φαντασία δεν έχουν στη ζωή τους, αρκετή να δώσουν χρώμα εκεί που χώμα θα το εκτιμήσει μόνο.

Στην τσέπη μου έχω ένα εισιτήριο, πολυκαιρισμένο, της παλιάς τιμής , γιατί η διαδρομή μου εμένα δεν άλλαξε τιμή, είναι μια διαδρομή που η αξία της είναι αλλού και όχι στο απόκομμα.

Παίρνω το μετρό κάτι τέτοιες μέρες και πάντα μια σκέψη φτάνει εκεί στα υπόγεια αν θα καταφέρω να δω το φως της επιφάνειας μετά, αν το τρένο θα φτάσει σε αποβάθρα ή θα χαθεί σε κάποιο άλλο τούνελ αχαρτογράφητο. Κι ας μη ξέρω το μετά, ξέρω λίγο από αυτό το αχαρτογράφητο.