Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Χαραεκτός




Έλα να πιάσουμε την άκρη.όχι αυτή του αετού από χαρτί,όχι αυτή. του εαυτού μας την άκρη. Από τα πόδια να σε γυρίσεις πριν σε πετάξεις από την ουρά να σε δέσεις. Να βρεις αυτό που σε δένει και να το τυλίξεις γύρω από την παλάμη σου. έμεινε χώρος στην παλάμη ή γέμισε κι αυτή με τα μπαλόνια που ονειρευόσουν;να σε πετάξεις μέχρι όσο ο ουρανός σε αντέχει μπας κι αλλάξεις τα μυαλά και τον αέρα σου.
πάλι με χάρτινα στολίζουμε τη διάθεσή μας, μέχρι να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι το χάρτινο είναι το πιο πολύτιμο από τα υλικά μας . Κι αν είναι έτσι, πλούσιοι ακόμη και σήμερα λίγοι φάνηκαν. Δεν είδα να πετούν πολλοί τη μέρα τους, το κρύο νίκησε το κρύο νίκησε το κρύο το...όλοι προσγειωμένοι και τόσο χάρτινοι - ίσα να μη σκιζόμαστε.
Και όταν για χάρτινα μιλώ, δεν αναφέρομαι στα χρήματα, σε σημειώματα, στιχάκια και λέξεις γραμμένες. κι αυτά σε χάρτινα συγκαταλέγονται αλλά σε δισδιάστατα . Μιλώ για χάρτινα όπως τα λόγια , τα αναπάντεχα υπονοούμενα, οι υπεκφυγές. Εδώ και μέρες MIA καθαρότητα ψάχνουμε , μια καθαρότητα στις επαφές που να τη λες για καθαρότητα και όχι για μιζέρια, για τα νεύρα σου που οι άλλοι φταίνε, μια καθαρότητα να κάνεις να φανεί πιο καθαρή κι από σένα τον ίδιο.
κι αυτή επιστρέφει TOΣO συννεφιασμένη που ΔEN THN γιορτάζεις ME τραπέζι,δε θέλει το τραπέζι σου αυτή η συννεφιά AΛΛA ένα πλυντήριο να βάλεις στη ζωή σου 
να ξεχωρίσεις χρώματα κι ασπρόρουχα γιατί κοντεύουν λίγα να απομείνουν να απλώνεις.
Απλώνω σημαίνει απλά επιβιώνω,
όσο με χέρια ανοικτά σε χτυπάει το ρεύμα,εσύ δε σκέφτεσαι πολλά ούτε σε ποσότητα αρκετή- ίσα που να σε νυχτώνει και ίσα που να σε ξημερώνει.Ίσως εκεί να βρίσκεται ένα αγκάθι στις ζωές που να το πλησιάσουμε φοβόμαστε, προτού μας ξεφουσκώσει τα μπαλόνια τις ζωές μας, ένα αγκάθι στο δρόμο εμποδίζει να κάνουμε τίποτα παραπάνω από το να επιβιώνουμε.
Άντε να πετάξουμε μόνο κάναν αετό, γιατί τα πόδια μας βαρίδια μας γειώνουν , άντε να φάμε παραπάνω από το άγχος μη τελειώσουν οι τροφές και μείνουν μόνο τα στομάχια, άντε να πιούμε πριν προλάβουν τα λαρύγγια να λένε αλήθειες να τις μεθύσουμε , να κάνουμε και κανένα όνειρο ότι θα βρούμε χρώματα να μας βάψουν τις μέρες τις γκρίζες, χώματα να ματώσουν τα γόνατα όταν τρέχουμε να πετάξουμε τον αετό μας και OΣO KAI NA MH ΘEΣ NA TO ΠIΣTEΨEIΣ,ΣAN TON χαρταετό είναι και τα όνειρά μας δεμένα ME TA επίγεια πλάσματα.κόψε επιτέλους TA σκοινιά NA πέσουν ανθρώπινα τα όνειρα στο έδαφος.

1 σχόλιο:

MYSTELIOS είπε...

Υπέροχο και επίκαιρο κείμενο , πάντα μαρέσει ο τρόπος που γράφεις φίλε Μάριε , εύχομαι πάντα καλά και ψηλά πετάγματα παρόλες τις αντίξοες συνθήκες που γενικά επικρατούν !!!
Καλό βράδυ !!!