Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Χαραμάδα

Έλεγα να κρυφτώ, 
να βρω σημείο στη σκιά μου 
σχήμα να αποσπάσω που να μη με προδίδει,
να περνώ δίπλα απ'τους ανθρώπους και να λένε απλά 
να ένας κύκλος 
γιατί ο κύκλος πρόσωπο δεν έχει και λαβές για από κάπου να τον πιάσεις, 
ή 
ένα παράλληλο ορθογώνιο σύμπαν ή μια έλλειψη 
μια κάποια θλίψη να γυρεύω να συμπληρωθώ,
με το κεφάλι μια ακαθόριστη τροχιά από σκέψεις.
Να σταθείς εσύ με το χέρι ίσκιο να κάνει πάνω από τα φρύδια σου 
όσο μετράς τα 5-10-15,
το μέτωπό σου να βουλιάξεις στο κορμό του δέντρου 
και να φτάσεις στη στιγμή φωνάζοντας να 
φτύσεις και να βγεις.
Και να'μαι πίσω από το δέντρο το σημάδι σου.
Ανύπαρκτα ερωτήματα που δε μας βασανίζουν, 
να υπάρχει άραγε παιχνίδι να σου παίξω στο σκοτάδι
όταν από παντού με ξετρυπώνεις;
Έλεγα να κρυφτώ,
να βρω ένα πάπλωμα να μην αφήνει ορατά τα δυο μου πόδια 
τώρα που κρύφτηκα κάτω απ'το κρεβάτι
κι έχει ένα βόμβο το δάπεδο στο αυτί 
του ψιθυρίζει βήμα βήμα το κυνήγι σου. 
Και έχω μέσα μου 
από το δάπεδο παρότρυνση κι ανάγκη 
να αφήσω επίτηδες τα πέλματα κάπως να φαίνονται.
Έλεγα να κρυφτώ , 
το φως να σβήσω αναπνέοντας τυφλά 
σαν όλα τα αβίαστα να ξέρουν στο σκοτάδι την προσαρμογή.
Να , είμαι εδώ και είναι σκοτάδι.
Είμαι έλλειψη, δενδροκορμός κι ένα σημάδι , 
κύκλος, μέτωπο και ανύπαρκτο ερώτημα.
Είμαι σκοτάδι, ακαθόριστη τροχιά και πάπλωμα. 

''επιτραπέζιο ζευγάρι από μέταλλο''
Εκείνο το πιθανό σου όμως χαμόγελο 
ξέρω πού θα το βρω,
σ'αυτή τη χαραμάδα που αφήνεις πάντα να φανεί 
όταν με βρίσκεις.


3 σχόλια:

MYSTELIOS είπε...

Ενδιαφέρον !!!
Εύχομαι καλό μήνα και καλή συνέχεια !!!

new-girl-on-the-blog είπε...

..και το ζευγάρι ακροβατεί (μαζί)!

Ανώνυμος είπε...

πολύ όμορφο!
καλώς ήρθες φίλε μου!