Σκιά / Παρασκιά

το φεγγάρι λένε οι ειδικοί είναι σκοτεινό σαν άσφαλτος

στρωμένο και ραμμένο για τα μέτρα σου δεν είναι,

δεν έχει άλλα χρώματα που να σου αρέσουν,

είναι γκρι, είναι εκεί

είναι χώματα και είναι λάθη δικά σου (που δεν το πίστεψες όταν στο έδειχναν)

όχι δικά του,ένα φεγγάρι λάθη δεν κάνει γιατί δεν πράττει,

μόνο εισπράττει τα χαλάσματα σου

τα τώρα που στοιβάζονται και δεν τα ζεις

και ξέρεις ότι πια δεν είναι επιρρήματα .

τα τώρα που στοιβάζονται είναι επιχειρήματα

κι εκείνο από ψηλά διαβάζει ένα ''σκέφτομαι και γράφω'' σου με κόκκινα σημάδια γεμισμένο

να διορθώσεις ένα όνειρο, να γράψεις 20,100 φορές αντιγραφή τις λέξεις που τις έγραψες μα δεν τις ένιωσες σωστά 

- τι να σου κάνει το συντακτικό άμα χαθεί η έννοια ; -

μόνο σου δίνει κάτι με το δάκτυλο να τουφεκίζεις, 

όταν παλεύεις με τον έρωτα να επιβληθείς , 

να βρεις μια άκρη

κι εσύ έχεις τη μέση 

/αν αναλογιστούμε ότι ποτέ δεν κάνει λάθη ένα φεγγάρι , 

η άσφαλτος σελήνη είναι θέσφατο και σου υπαγορεύει

να βρεις αλήθεια τι είναι αυτό που θα του δώσει χρώμα ματωμένο

δεν σου απαγορεύει να πρωτοτυπήσεις

και ούτε καν προβλέψιμος να γίνεις

αντίθετα αν σου απαγορεύει κάτι είναι το να το προσπεράσεις

να μη σκεφτείς αν έφτασε ο άνθρωπος ποτέ του εκεί πάνω

είτε μια Λάικα να γάβγισε

μια μπαλαλάικα δική της.

είναι παράλογα χάρτινο

και τρισδιάστατο,

είναι μια μυρωδιά 

από τότε που βάλαμε πανσέ στο φεγγάρι το γεμάτο

να το βλέπουμε με μάτια κλειστά και με όσφρηση, 

είναι μια καρτ ποστάλ κι εσύ ο παραλήπτης.

Είναι σαν κάτι που αγαπώ κι όμως ταυτόχρονα μισώ, 

συναίσθημα με αυτόβουλη οικειότητα να έρχεται και να μου φεύγει όταν εκείνο θέλει

Αντίδοτο στα πληξογόνα αισθήματα.

Είναι μια βόμβα στο μυαλό μου κι εγώ χέρια να μη ξέρω τι να σώσω απ'όσα γίνονται σε θρύψαλα και σκόρπια κύτταρα ,

είναι μια μνήμη απ'τις παλιότερες και με τη μάνα μου νανούρισμα .

Είναι πελώρια σκιά που κρύβει τόσα χρώματα πνιγμένα 

και γοητευτικά κλέβει το μονοπώλιο

απ'τη δική τους την παρασκιά.