Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Bέλος εποχής

Κοίτα πώς ξεψυχούν οι υπερδυνάμεις : 
πρώτα τα γέλια μας,
μετά τα χάδια μας,
τ'αφορολόγητά μας σ'αγαπώ στο τέλος
και τα πατάμε
ξεψυχισμένα
και την πατάμε συνεχώς
ξεγυρισμένα ,
μη μείνει έλξη ούτε για ίχνος ,
μη μείνει λέξη 
ούτε καν ίσως. 
Κοίτα πώς ξεπηδούν οι αντιστάσεις : 
πλένεις το πρόσωπο,
γελώ χαιρέκακα , 
μ'ασάφεια στεγνώνω τα χαράματα
και τη χαζεύω τη συνήθεια 
στην αφιλόξενη αλήθεια μας 
πιστεύω.
Σου είμαι απαραίτητος
μου είσαι κι εσύ ,
αλλά εγώ δε στόχευα ποτέ στο απαραίτητο,
στ' αδιαμφισβήτητο είχα επενδύσει. 

Κοίτα πώς ξεγλιστρούν τα πεπρωμένα,
πετάς το βέλος κι έχει μάθει 
ν' αγνοεί τις εντολές σου
κρατάω τον στόχο κι έχω μάθει
τις μικρές τρυπούλες να χαϊδεύω 
απ'τα βέλη 
που τον πλήγωσαν αδίκως.
Μια μέρα μεταξύ τους θα τα δέσω τα κορδόνια σου
πριν καν τα βέλη σου τα πιάσεις 
όπως δεν μπόρεσα εμάς να δέσω , 
θα πέσεις με τα μούτρα κάτω
θα δεις τους στόχους μου κάτω κι αυτούς
και θα σου γίνω μάθημα, 
να περπατάς ξυπόλυτος.  


6 σχόλια:

Ξενικός είπε...

αχ αυτή η ακροτελευταία λέξη...
Ξενικός

Xenoudis - Ξενούδης είπε...

Η επικαιρότητα στην ποίηση. Μάλιστα. Ποίηση δεν είναι μόνο η απτή αισθητική. Μπράβο για την προσπάθεια!
Ξενούδης

kat. είπε...

λίγο περίεργο.. αλλά κατάφερα να δω τον εαυτό μου σε αυτά που γράφεις!

πολύ όμορφο!

υγ. καλώς σε βρήκα. ελπίζω να τα λέμε!

MYSTELIOS είπε...

Ωραίο και πολύ ενδιαφέρον, μπράβο φίλε μου και καλή συνέχεια !!!

marios104 είπε...

@Ξενικός : Κάθε λέξη πασχίζω να είναι η τελευταία . Έλα όμως. Ευχαριστώ για το πέρασμα. :)

@Ξενούδης : Τίποτα πιο επίκαιρο από τις λέξεις που πασχίζουν να μπουν σε σειρά, μήπως ξεκλειδώσει η μία την άλλη. Ευχαριστώ πολύ!

marios104 είπε...

@kat : καλώς σε βρήκα κι εγώ. να τα λέμε ναι, και να ταιριάζουμε τις ομοιότητες με τις πληγές μας. ευχαριστώ!

@art traveller : Να είσαι καλά χρωματένιε φίλε μου. όλα τα όμορφα στα πινέλα σου.