Τάξε μου

Οι άνθρωποι είτε αγαπούν τα ψέματα 

είτε δεν αγαπούν τις σκληρές αλήθειες. 

Δηλαδή, ένα και το αυτό. 

Χωρίζουν τα ψέματά τους σε εποχιακά, 

όπως τα ρούχα, 

τα κοντομάνικα, τα φθινοπωρινά. 

Πού και πού ρίχνουν καμιά ναφθαλίνη, 

μη και τρυπήσουν και τους αφήσουν εκτεθιμένους. 

Γιατί μετά, 

με τι θα αγοράζουν τη συμπάθεια;

Ναι, σωστά, δεν αγοράζονται όλα. 

Η αγάπη ας πούμε. 

Την κατακτάς με την αλήθεια σου. 

Και τις γενναίες πραγματικότητες που τάζεις. 

Τάζεις, για να απογοητεύσεις. 

Εμπιστευόμαστε, γιατί μας αρέσει να απογοητευόμαστε.

Ταιριάζει με τις νύχτες μας, με το ποτό μας. 

Πιστεύουμε στην αγάπη, για να έχουμε κάτι να παρακαλάμε.

Υπάρχω για να σε παρακαλώ.

Για όλα σου τα ενδεχόμενα. 

Δε στο ζητώ σαν χάρη, το απαιτώ.

Θα με πιστέψεις. 

Για να μπορώ να σ'εκπληρώσω.

Σε θέλω, για να μπορείς να μ' εκπληρώσεις.

Σε θέλω, για να μπορώ να σε συνηθίσω.

Εύκολο πράγμα την έχεις τη συνήθεια; 

Αναζητούμε αλήθειες, ενώ θα έπρεπε να αναζητούμε αληθινούς.

Δεν είναι ότι δεν πιστεύουμε ο ένας στον άλλον, 

αλλά να, είναι τα λόγια που δεν πιστεύουν σε μας.

Έτσι είναι η ζωή. Μια διαρκής προσπάθεια να φας τα μούτρα σου.