τασάκι

Μείναμε να κοιτάμε το τασάκι

δίχως καπνό στο χέρι,

μόνο ένα να καίει τα δάκτυλα 

όμως κανείς την κίνηση δεν κάνει να το σβήσει 

είναι ο πόθος μία στάχτη που πολύ μας συντροφεύει

κι όσο θα μεγαλώνει αυτή η απόσταση 

απ'τη φωτιά θα βλέπουμε τι μένει .

Μείναμε να κοιτάμε το τασάκι

και κάπου εκεί που χρήσιμο θα γίνει 

θα το αφήσουμε στην άκρη

άδειο αυτό να μας κοιτάζει,

κι αν η φωτιά στα δάκτυλά μας σβήσει 

τουλάχιστον αιτία να μην ξέρουμε .

Kιμωλία

Διάλεξε χρώμα που να βάφει όλο λιγότερο,

στα δάκτυλά σου αποτυπώματα που φέγγουν ήδη,

βγάζουν μια σκόνη που σε πιάνει αλλεργία 

μ' αυτού του ασβέστη τη μπογιά 

 μέγεθος άγραφων λέξεων 

που ψάχνεις τρόπο κάπου ν'ασπρίσεις.

Κι αν έχεις πίνακα μπροστά σου τόσο άδειο

δε φταίει ποτέ η κιμωλία που δε γράφει,

είναι που τίποτα δεν έχεις για να γράψεις.

Να περιγράψεις μόνο ξέρεις πόσο καίει 

αυτός ο ασβέστης στο δικό σου 

μέγεθος άγραφων σκέψεων

Φερμουάρ

Στο μέλλον ο ουρανός θα έχει φερμουάρ

να γδύνεται μόνο όταν εκείνος θέλει.

Να δείχνει αυτό που περισσεύει

λιακάδα, γυμνό γαλανό,

αναπόδραστο.

Να σε κυκλώνει κάτι που να αξίζει να κρυφτείς,

να επιδρά μια εποχή.

Μέρα, νύχτα, 

χειμώνας ή άνοιξη,

αντί για ανθρώπους που πέφτουν 

οι βροχές είναι γεμάτες απ'αυτούς

πέφτουν ουρανοκατέβατοι.

Εμείς μανίκια πάντα στις βροχές κατεβασμένα .

Στο μέλλον θα τολμάς με επιφυλάξεις,

θα πέφτεις από ύψη 

με χέρια ανοικτά να περιμένουν να σε πιάσουν. 

Στο μέλλον ο ουρανός θα έχει φερμουάρ

Για να σκαλώνεις στα μεταλλικά του δόντια

πέφτοντας.

Κάποτε κι εσύ είχες εποχές.

Κάποτε ήσουν παραπάνω απ'ότι είχες.

Τι σημασία έχει το πέσιμο αν πέφτεις στα πόδια σου όρθιος. 

εγώ αυτό το λέω αναπηρία.

Εδώ κι αλλού (ανάμεσα)

Ανάμεσα στο εδώ και στο αλλού 
υπάρχουν τόσα σώματα με μάρμαρα πλακωμένα.
Με σταυρούς
και λουλούδια πλαστικά 
δίχως νερό να απορροφούν τη θλίψη μας.


Σήμερα πρωί ,
5 χρόνια μετά 
κάναμε εκταφή στη γιαγιά μου.
Και ήμουν εκεί περιμένοντας κι εγώ δεν ξέρω τι
ίσως να δω τι απέγινε
ίσως να θυμηθώ τη φωνή της.
Το μόνο που είδα ήταν χώμα
κι αν άφησα από μέσα μου ένα παιδί να της μιλήσει 
ήταν γιατί της το χρωστούσα.
Δεν ξέρω πού είναι το αλλού της,
ξέρω πόσο πολύ μου έλειψε
το εδώ της.

Μέ (τα) λλον

Στο μέλλον θα μιλάς με τις προθέσεις

όχι τις πράξεις

και όσα σκέφτεσαι θα με ταΐζουν όσο πρέπει για να σε ανέχομαι.

Θα ξεφυτρώνει περιέργεια στο ενδιαφέρον σου

κι εγώ θα κάνω με το χέρι μια κίνηση

από μπροστά μου να τη διώξω όπως τη μύγα.

Κι όπως το χέρι θα σηκώνω

θα ξεγλιστρούν απ΄το ρολόι μου οι δείκτες,

μια κατηφόρα θα περνούν από το μπράτσο μου

και θα τους καταπίνω.

Ο χρόνος θα'χει γεύση από μέταλλο

και δε θα τον χορταίνω.

Κι αυτή σου η πρόθεση

σαν μέταλλο να λιώσω

παίρνει ένα χρόνο και για μένα ακαθόριστο.