Ανάμεσα στο εδώ και στο αλλού
υπάρχουν τόσα σώματα με μάρμαρα πλακωμένα.
Με σταυρούς
και λουλούδια πλαστικά
δίχως νερό να απορροφούν τη θλίψη μας.
Σήμερα πρωί ,
5 χρόνια μετά
κάναμε εκταφή στη γιαγιά μου.
Και ήμουν εκεί περιμένοντας κι εγώ δεν ξέρω τι
ίσως να δω τι απέγινε
ίσως να θυμηθώ τη φωνή της.
Το μόνο που είδα ήταν χώμα
κι αν άφησα από μέσα μου ένα παιδί να της μιλήσει
ήταν γιατί της το χρωστούσα.
Δεν ξέρω πού είναι το αλλού της,
ξέρω πόσο πολύ μου έλειψε
το εδώ της.
υπάρχουν τόσα σώματα με μάρμαρα πλακωμένα.
Με σταυρούς
και λουλούδια πλαστικά
δίχως νερό να απορροφούν τη θλίψη μας.
Σήμερα πρωί ,
5 χρόνια μετά
κάναμε εκταφή στη γιαγιά μου.
Και ήμουν εκεί περιμένοντας κι εγώ δεν ξέρω τι
ίσως να δω τι απέγινε
ίσως να θυμηθώ τη φωνή της.
Το μόνο που είδα ήταν χώμα
κι αν άφησα από μέσα μου ένα παιδί να της μιλήσει
ήταν γιατί της το χρωστούσα.
Δεν ξέρω πού είναι το αλλού της,
ξέρω πόσο πολύ μου έλειψε
το εδώ της.
2 σχόλια:
ετσι ειναι..
θα σβησουν σιγα σιγα κι αυτες οι σκεψεις..
Πάντα θα σου λείπει αυτό είναι σίγουρο, το θέμα είναι να μην στενοχωριέσαι μα να τη θυμάσαι με χαρά και αγάπη.
Δημοσίευση σχολίου