Το άρωμα δεν ήρθε

Συναντηθήκαμε σε έναν κόσμο που θεωρούσα αποκλειστικά δικό μου .

Ξανά μετά από καιρό, όταν το Φως έλουζε το απίθανο και αυτό μας κύκλωσε.

Όμως κάτι από σένα δεν ήμουν σε θέση να επαναφέρω...

Το όνομα ενός ανθρώπου μου θυμίζει πολλά από εκείνον,

το βλέμμα του μου επιτρέπει να γλιστρήσω μέσα στις αμέτρητες αναμνήσεις από χρόνο που φαγώθηκε από κοινού.

Πρώτα όμως υπολογίζω και πιστεύω στη δύναμη της μνήμης και στις οσμές που εγκλώβισε στα πιο κρυφά της δωμάτια.

Η οσμή ήταν και είναι της λογικής και του άλογου μηχανισμού μου ο κινητήρας.

Σαν σκυλί ψάχνω τις σκιές της σε όσους νόμιζα πως μου επέτρεψαν να τη μυρίσω και να την καταπιώ. Καθώς εντός μου την έβρισκα να τριγυρνά, ήξερα πώς από αυτούς δε θα ξεφύγω εύκολα. Κατείχαν ένα μέρος μου και αυτό το μέρος μου δεσμεύτηκε για πάντα. (...για πάντα;)

Τώρα αυτή η οσμή σου έγινε δυσάρεστη αίσθηση και δεν την ανακαλώ.

Ίσως τα δικά μου αισθητήρια όργανα έχασαν κάτι από τη διάθεση να πλησιάσουν .

Ίσως ξέχασα τι σημαίνει ρούχο ποτισμένο με άνθρωπο.

Αυτές οι σκέψεις με κάνουν να θέλω να γελάσω... με εκείνο το σίγουρο κομμάτι του εαυτού μου που δεν πίστεψε στο φυσικό ξεθώριασμα των αρωμάτων. Αν αυτό είναι δυνατό , εγώ μπορώ να είμαι στο πιο δυνατό. Και να γελάσω .

(...αλλά η μύτη να γυρεύει ακόμα να την ξεγελάσεις)

Μάτια ανοιχτά

Με τόσες ώρες στην οθόνη

ξεχασμένος,

περιμένοντας,

απορώ που είδα τόσο φως απ'τις κουρτίνες

να με φωνάζει να του δώσω σημασία,

να μ' αγκαλιάσει και να με πλύνει

από τη σκόνη του σπιτιού και των γραμμάτων.

Αν ήμουν δέντρο,

θα είχα δίχως άνοιξη καρπούς σκορπίσει,

γεμάτο ακαλλιέργητους αγρούς

πιστεύω το μυαλό μου,

κι όμως δε βρίσκω το χρόνο

και τη θέληση να πιάσω τα εργαλεία.

τα δάκτυλα είναι μουδιασμένα από τα πλήκτρα,

τα μάτια κόκκινα σαν δύο σπίρτα,

ανάβουν γρήγορα και έτσι σβήνουν.

Αρκεί όμως δύο βήματα

στην πόλη που αγαπώ και που με χτίζει

να θυμηθώ και να προσέξω

μία γιορτή από φρούτα κρεμασμένα

ένα κοπάδι αυτοκίνητα να τρέχουν

μία πλημμύρα θάλασσα να βρέξω τις στιγμές μου

και να επιστρέψω πιο ελαφρύς για να σου γράψω.

Συμβιβασμός

-Πόσα;

-Όσα περισσότερα.

-Γιατί;

-Δεν υπάρχει λόγος. Μου χρωστάς.

-Ναι, αλλά δεν έχω τον τρόπο να σε ξεπληρώσω.

-Είναι αργά τώρα να το σκεφτείς αυτό.

-Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα ήταν αρκετό να ικανοποιήσει τη δίψα σου να πάρεις πίσω όσα έδωσες. Κομμάτι κομμάτι μαζεύεις και αποθηκεύεις.

-Δε θα σου δώσω λογαριασμό. Όσα περισσότερα συλλέξω, θα είναι πιο εύκολο να μη χρωστάω την επόμενη φορά εγώ.

-Είναι πολλά αυτά που από σένα περιμένω; Να καταλάβεις; Δεν έχω χρήματα να σου επιστρέψω, ούτε πολλές υπομονές με συντροφεύουν.

-Δεν ήμουν καλός ποτέ με τις συμβουλές , πάντοτε έκανα το λάθος να υπάρχω περισσός ή πλεονάζων. Βρες μόνος την άκρη. Δώσε μου τότε τα όνειρά σου, ίσως έτσι διαγραφεί το χρέος.

Ανυπάκουοι χρόνοι IV

Αδημονώντας τα αυτιά μου να ματώσουν,

να προσπαθήσουν να συλλάβουν το ακαταλόγιστο,

τον ψίθυρο και την κραυγή

βρέθηκα εκεί που οι φωνές αναμειγνύονται ,

η προσπάθεια σου πρέπει να γίνει μεγαλύτερη από του διπλανού σου

και η ψυχή σου αδηφάγα να συλλέξει τα σπαράγματα μελωδιών που της χρειάζονται.

Υπάρχουν λόγοι αρκετοί να σου χαρίσουν αυτό το χαμόγελο λίγο προτού ονειροπολήσεις ξανά και αυτούς μπορείς τουλάχιστον να τους τραγουδήσεις.

Θα'θελα να λέω την αλήθεια

''Θα'θελα να λέω την αλήθεια...''

όχι όσο νομίζει η ψυχή μου πως αντέχει
ούτε με τρόπους που γνωρίζω πως δεν έχει
αλλά με σιγουριά μέσα στα στήθια.

Θα'θελα να λέω μόνο το ψέμα
βαρύ για κείνους που δεν έμαθαν να ακούνε
αισχρό για όσους δε νοστάλγησαν να δούνε
αν είναι κόκκινο στις φλέβες τους το αίμα.

Θα'θελα να ορίζω τις πληγές μου
να ανοίγουν μόνο όταν θελήσω να τις γλύψω
να κλείνουν μόνο όταν θελήσω να σου λείψω
να πολεμάς με τις σκιές μου.

Θα'θελα να ζω με καθαρότητα
να μη φοβάμαι στους αγύρτες να σηκώνω το κεφάλι
να μετριάζω του μυαλού μου τη σπατάλη
μέσα στην άβουλη αυτή επικαιρότητα.

Θα'θελα τα θέλω μου να έχουν αρχή και τέλος

πράξεις να κάνω όσα ειπώθηκαν σαν σχέδια

τα όνειρα μου να έχουν λίγο από προπαίδεια

απέξω κι ανακατωτά ,

δίχως αναίδεια,

να τους περνάω τον καρπό μου

και να'ναι αυτό το τυχερό και νικητήριο βέλος.