H ζωή είναι σαν ένα
παιχνίδι tetris.
Εκεί που νομίζεις ότι τοποθέτησες το τελευταίο τουβλάκι
όπως έπρεπε,
ξεπροβάλλει άλλο ένα.
Και αναζητά τη θέση
ή τη διάλυση.
Και κατά ένα περίεργο τρόπο,
δε θυμάμαι να κέρδιζα ποτέ
σ'αυτό το παιχνίδι.
5 σχόλια:
Προσωπικώς προτιμούσα ένα άλλο παίγνιον:
έπεφταν αλεξιπτωτισταί από τον ουρανό και έπρεπε να τους σκοτώσω όλους. Κάποτε τους συμπόνεσα και σταμάτησα να σκοτώνω. Με σκότωσαν αυτοί.
Ενδιαφέρουσα ανάρτηση,
όπως και το σχόλιο του σεβαστού κυρίου Καντακουζηνού!
Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται , αν και ποτέ δεν τα κατάφερα στο παιχνίδι αυτό , ούτε και εγώ , όμως νομίζω σημασία έχει πάντα η προσπάθεια ...
Καλή νέα εβδομάδα φίλε Μάριε !!!
Θα ήταν καλύτερα να μην ξεπρόβαλε ποτέ άλλο τουβλάκι όμως..;
αγχώθηκα - δεν τα μπορώ τα διλήμματα.
Εγώ πάλι κέρδιζα αλλά τι σημασία έχει;
Ξέρεις κάτι ακόμη; κάποια στιγμή μετά από αρκετά level τα κομμάτια έρχονται ίδια, στο ίδιο χρώμα, στο ίδιο σχήμα... εσύ το μόνο που κάνεις είναι να τα αποθέτεις καταλλήλως και αυτό πάλι δύσκολο δεν είναι, αρκεί να έχεις εκεί το νου σου όπως και σε κάθε στόχο άλλωστε.
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου