Γουλιά γουλιά και χρώμα στη γουλιά,
όπως τα δάκτυλα ξεβάφουν από το φακελάκι αρώματος λεπτού
και μιας στιγμής που ανακαλύπτεις στο πιατάκι σου.
Με άρωμα ξεχνάς το πρόβλημα το αληθινό,
μέντα και ο έρωτας μοιάζει σαν να μαλάκωσε,
με γιασεμί από τη μύτη τρύπωσε το πάθος του και σε γονάτισε.
Γουλιά με πορτοκάλι, φλούδα που τα μάτια σου δε βλέπουν
μα τη μυρίζονται,
γουλιά με καραμέλα, χαρτί περιτυλίγματος και γεύση από γλύκα
ανθρώπων που αγγίζονται.
Μη πιεις όλες μου τις γουλιές προτού προλάβω να σου πω τη γεύση μου,
μη περιμένεις να σου πω τη γεύση μου για να με δοκιμάσεις.
Όπως καρπός θα σου λυγίσει ένα χερούλι πορσελάνης να δαγκώσει
σκέψου το σώμα σου να ιδρώσει
από ατμούς και έλαια
να σε προδώσει το φτωχό το κατακάθι
μέσα στα λάθη του τσαγιού που ξεγλιστρούσαν της σακούλας του
εκεί κρυμμένο στο φλιτζάνι το μυαλό μου
βραστό νερό να σιγοκαίει την απορία μου,
αν σου αρκώ με το λαιμό ή με το σώμα
αν μοιραστώ στις απολαύσεις τις θερμές σου
ή στις αστείες αφορμές σου.
Με καίει αυτό το ρόφημα, δεν κρύωσε απ'τα λάθη μου
μα δάχτυλα μου άλλαξε.
Γουλιά και πάλι.
2 σχόλια:
είναι και ο άνθρωπος λοιπόν, μια χούφτα θρυμματισμένα φύλλα, ξεροί σπόροι και βλαστοί, ένα φαινομενικά νεκρό χαρμάνι που αρκεί λίγο καυτό νερό για να το κάνει ν'απελευθερώσει ξανά αρώματα και γεύσεις, μια πρωινή δροσιά, ένα αεράκι που κατεβαίνει από το βουνό ή τη σκιερή γαλήνη του δάσους;
όταν αναλογίζομαι πόσο εύκολα μπορούν να κατακλύσουν το σώμα μνήμες και αισθήσεις, να αναδευτούν από την αρχή χρωματίζοντας τον χρόνο...ναι, νομίζω ότι έφτιαξες μια όμορφη αλληγορία.
Υπέροχο , γλυκό και ζεστό το τσάι που μας κερνάς απόψε σαν βάλσαμο ψυχής , ότι πρέπει για μια κρύα και βροχερή βραδιά του Φλεβάρη , σε ευχαριστούμε φίλε Μάριε και καλή σου συνέχεια !!!
Δημοσίευση σχολίου