Διάλεξε χρώμα που να βάφει όλο λιγότερο,
στα δάκτυλά σου αποτυπώματα που φέγγουν ήδη,
βγάζουν μια σκόνη που σε πιάνει αλλεργία
μ' αυτού του ασβέστη τη μπογιά
μέγεθος άγραφων λέξεων
που ψάχνεις τρόπο κάπου ν'ασπρίσεις.
Κι αν έχεις πίνακα μπροστά σου τόσο άδειο
δε φταίει ποτέ η κιμωλία που δε γράφει,
είναι που τίποτα δεν έχεις για να γράψεις.
Να περιγράψεις μόνο ξέρεις πόσο καίει
αυτός ο ασβέστης στο δικό σου
μέγεθος άγραφων σκέψεων
5 σχόλια:
Mε εκφράζει ιδιαίτερα η σημερινή σου ανάρτηση !!!
Μπράβο φίλε μου !!!
Καλό μήνα και καλή συνέχεια !!!
Πόσο αλήθεια, η δύναμη των άγραφων σκέψεων και η αδυναμία αυτού που τις έχει...
οι πολλές άγραφες σκέψεις θα μας κάνουν να σκάσουμε κάποια ώρα.
Ξενικός
xenikos.blogspot.com
Μ΄αρέσουν οι χρωματιστές κιμωλίες!
Κι αν δεν υπάρχουν σκέψεις για να γράψουμε, ας πάρουμε τη χρωματιστή σκόνη της κιμωλίας κι ας την απλώσουμε στο λευκό χαρτί ζωγραφίζοντας..
Καλημέρα, καλώς σε βρήκα!
:-)
(..διάλεξες υπέροχα μουσικά κομμάτια!)
Μη φοβάσαι τις λέξεις που δε γράφεις, να φοβάσαι εκείνες που μόνες τους βγαίνουν στην επιφάνεια, εγώ αυτό παθαίνω όταν γράφω και νιώθω πως μόνη μου δεν μπορώ τίποτα να κάνω.
Δημοσίευση σχολίου