Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Kιμωλία


Διάλεξε χρώμα που να βάφει όλο λιγότερο,
στα δάκτυλά σου αποτυπώματα που φέγγουν ήδη,
βγάζουν μια σκόνη που σε πιάνει αλλεργία 

μ' αυτού του ασβέστη τη μπογιά 
 μέγεθος άγραφων λέξεων 
που ψάχνεις τρόπο κάπου ν'ασπρίσεις.

Κι αν έχεις πίνακα μπροστά σου τόσο άδειο
δε φταίει ποτέ η κιμωλία που δε γράφει,
είναι που τίποτα δεν έχεις για να γράψεις.

Να περιγράψεις μόνο ξέρεις πόσο καίει 
αυτός ο ασβέστης στο δικό σου 
μέγεθος άγραφων σκέψεων

5 σχόλια:

MYSTELIOS είπε...

Mε εκφράζει ιδιαίτερα η σημερινή σου ανάρτηση !!!
Μπράβο φίλε μου !!!
Καλό μήνα και καλή συνέχεια !!!

Ανώνυμος είπε...

Πόσο αλήθεια, η δύναμη των άγραφων σκέψεων και η αδυναμία αυτού που τις έχει...

Ξενικός είπε...

οι πολλές άγραφες σκέψεις θα μας κάνουν να σκάσουμε κάποια ώρα.
Ξενικός
xenikos.blogspot.com

new-girl-on-the-blog είπε...

Μ΄αρέσουν οι χρωματιστές κιμωλίες!
Κι αν δεν υπάρχουν σκέψεις για να γράψουμε, ας πάρουμε τη χρωματιστή σκόνη της κιμωλίας κι ας την απλώσουμε στο λευκό χαρτί ζωγραφίζοντας..

Καλημέρα, καλώς σε βρήκα!
:-)

(..διάλεξες υπέροχα μουσικά κομμάτια!)

Prisoned Soul είπε...

Μη φοβάσαι τις λέξεις που δε γράφεις, να φοβάσαι εκείνες που μόνες τους βγαίνουν στην επιφάνεια, εγώ αυτό παθαίνω όταν γράφω και νιώθω πως μόνη μου δεν μπορώ τίποτα να κάνω.