fake/book

Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι 

τους ξέρεις όλους 

ή τους φαντάζεσαι, τους έχεις υποθέσει ή κάπως αποφύγει,

γνωστοί μέσα στους τόσους τους γνωστούς για ένα ολόδικό τους ύφος

για το μπλαζέ τους ή για το δήθεν, 

για κάποιο δήθεν αρτιστίκ ή περισπούδαστο ,

για μια απλή κι ειλικρινή τους καλημέρα ή μια αγωνία στη ματιά τους να βαραίνει,

για το προσόν που είναι εδώ να σου πουλήσουν ή για τις ρίζες που αναπτύσσουν παρασιτώντας 

και ανταλλάσσοντας τα like τους σε μιαν οθόνη πάνω.

Υπάρχουν άνθρωποι πιο μόνοι κι από βράχια , 

είτε τραγούδια αναπαράγουν 

είτε με φράσεις στερεότυπες 

σου κάνουν πάσα μέσα στην τόση μονότονη ασχήμια 

ένα χρώμα 

που ξεβάφει.

Όμως : 

'' Δε φτάνει να εκθέτεις τον εαυτό σου σε ένα δίκτυο/

πρέπει το δίχτυ να αντέχει τόσα χέρια που το ψηλαφίζουν/

κι αν έχεις κάτι τόσο υπαρκτό να μοιραστείς/

κι αν είναι δα το φρόνημά σου τόσο υψηλό που να νομίζεις έχει αξία να το πεις εδώ/

να το θαυμάσουν/

να το κοιτάξουν/

να το επαινέσουν ή να το λοιδορήσουν/

να το δείξουν με το δάκτυλο και να σου πουν ένα ''πόσο υπέροχα τα λες''/

''πόσο σπουδαία''/

να νιώσεις ότι οι σταγόνες που ίδρωσες πάνω από τα πλήκτρα με τις ώρες/

με τις μέρες/ με τους μήνες/

τα έγχρωμα κι ασπρόμαυρα ενσταντανέ που επεξεργάστηκες με φίλτρα/

και γυρίζοντας τόπους και τόπους και τα έδειξες θέλοντας λίγο να σου πουν ''πόσο ωραία τα περνάς και πόσο ζάχαρη θε να 'ναι η ζωή σου/

να ψηλαφίσουν/να ψηλαφίσουν/να ψηλαφίσουν/

κι ύστερα πάλι να το αφήσουν ανεπηρέαστο το παρόν σου και το μέλλον σου/

και να γυρίσεις το κεφάλι 

να δεις αν έχεις άνθρωπο δίπλα να σε κοιτά ή στην οθόνη εξίσου κι αυτός εκθέτει/

και μέχρι όλα αυτά να αισθανθείς/

παίχτο και κάποιος που τη ζωή τη σπούδασε/

τα λάθη τα αρνήθηκε για αυτό και ξέρει φράσεις να σου πει διδακτικές/

ή περιπαικτικές/

κομπλεξικές 

ή τόσο μέσα του κτισμένες/

κι αν ό,τι γράφω είναι απλός ή σύνθετος μου παραλογισμός 

μην κάνεις like/επιδεικτικά ζήσε κάτι καλύτερο/

μα σε παρακαλώ/ζήσε κάτι έξω που να μην είναι εικονικό/

που να μην έχει κάτι ψηφιοποιημένο/

ας είναι κάτι με κουκούτσι κι ας λερώσεις/

ας είναι κάτι που πονά κι όχι τα δάκτυλά σου μόνο/

πόσο μονότονη φαντάζει εδώ μέσα η παρέα σας/ας είναι.''

*το κείμενο σε εισαγωγικά προέρχεται από το δικό μου ψηφιοποιημένο τοίχο

όπου σε μέρες κίβδηλες παραλογίζομαι.

Αφιερώνω λοιπόν στις δικές μου ώρες στα πλήκτρα και στους φίλους που όλα τα μοιράζονται