Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

fake/book

Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι 
τους ξέρεις όλους 
ή τους φαντάζεσαι, τους έχεις υποθέσει ή κάπως αποφύγει,
γνωστοί μέσα στους τόσους τους γνωστούς για ένα ολόδικό τους ύφος
για το μπλαζέ τους ή για το δήθεν, 
για κάποιο δήθεν αρτιστίκ ή περισπούδαστο ,
για μια απλή κι ειλικρινή τους καλημέρα ή μια αγωνία στη ματιά τους να βαραίνει,
για το προσόν που είναι εδώ να σου πουλήσουν ή για τις ρίζες που αναπτύσσουν παρασιτώντας 
και ανταλλάσσοντας τα like τους σε μιαν οθόνη πάνω.
Υπάρχουν άνθρωποι πιο μόνοι κι από βράχια
είτε τραγούδια αναπαράγουν 
είτε με φράσεις στερεότυπες 
σου κάνουν πάσα μέσα στην τόση μονότονη ασχήμια 
ένα χρώμα 
που ξεβάφει.

Όμως : 

'' Δε φτάνει να εκθέτεις τον εαυτό σου σε ένα δίκτυο/
πρέπει το δίχτυ να αντέχει τόσα χέρια που το ψηλαφίζουν/
κι αν έχεις κάτι τόσο υπαρκτό να μοιραστείς/
κι αν είναι δα το φρόνημά σου τόσο υψηλό που να νομίζεις έχει αξία να το πεις εδώ/
να το θαυμάσουν/
να το κοιτάξουν/
να το επαινέσουν ή να το λοιδορήσουν/
να το δείξουν με το δάκτυλο και να σου πουν ένα ''πόσο υπέροχα τα λες''/
''πόσο σπουδαία''/
να νιώσεις ότι οι σταγόνες που ίδρωσες πάνω από τα πλήκτρα με τις ώρες/
με τις μέρες/ με τους μήνες/
τα έγχρωμα κι ασπρόμαυρα ενσταντανέ που επεξεργάστηκες με φίλτρα/
και γυρίζοντας τόπους και τόπους και τα έδειξες θέλοντας λίγο να σου πουν ''πόσο ωραία τα περνάς και πόσο ζάχαρη θε να 'ναι η ζωή σου/
να ψηλαφίσουν/να ψηλαφίσουν/να ψηλαφίσουν/
κι ύστερα πάλι να το αφήσουν ανεπηρέαστο το παρόν σου και το μέλλον σου/
και να γυρίσεις το κεφάλι 
να δεις αν έχεις άνθρωπο δίπλα να σε κοιτά ή στην οθόνη εξίσου κι αυτός εκθέτει/
και μέχρι όλα αυτά να αισθανθείς/
παίχτο και κάποιος που τη ζωή τη σπούδασε/
τα λάθη τα αρνήθηκε για αυτό και ξέρει φράσεις να σου πει διδακτικές/
ή περιπαικτικές/
κομπλεξικές 
ή τόσο μέσα του κτισμένες/
κι αν ό,τι γράφω είναι απλός ή σύνθετος μου παραλογισμός 
μην κάνεις like/επιδεικτικά ζήσε κάτι καλύτερο/
μα σε παρακαλώ/ζήσε κάτι έξω που να μην είναι εικονικό/
που να μην έχει κάτι ψηφιοποιημένο/
ας είναι κάτι με κουκούτσι κι ας λερώσεις/
ας είναι κάτι που πονά κι όχι τα δάκτυλά σου μόνο/
πόσο μονότονη φαντάζει εδώ μέσα η παρέα σας/ας είναι.''


*το κείμενο σε εισαγωγικά προέρχεται από το δικό μου ψηφιοποιημένο τοίχο
όπου σε μέρες κίβδηλες παραλογίζομαι.
Αφιερώνω λοιπόν στις δικές μου ώρες στα πλήκτρα και στους φίλους που όλα τα μοιράζονται 

9 σχόλια:

Leviathan είπε...

iperoxo...eidika to keimeno sta eisagogika!

kalispera!

Ανώνυμος είπε...

Το διαβασα πανω απο 5φορες χθες!! Άλλες τόσες σήμερα και θα το διαβάζω συχνά!!!

Prisoned Soul είπε...

Ξεκινώ να γνωρίζω πραγματικά τον κόσμο εδώ μέσα, γιατί απ ότι βλέπω αξίζει...
οπότε δεν μένω εδώ, γνωρίζω πρόσωπα και κόσμους έξω από τις λέξεις ενός ξεσπάσματος
μιας σκέψης...

όσο για άλλα κι άλλα, δέχομαι και επιτρέπω κοντά μου μόνο εκείνους που ξέρω...!

Υπέροχο... να σαι καλά

marios104 είπε...

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά τα ανοικτά μυαλά που συντονίστηκαν με το δικό μου παραλογισμό που δεν κρύβεται * συμμετέχω σε κάτι που με αποσυντονίζει, έστω και με τρόπο διστακτικό .Φιλιά σε όλους. :)

Ανώνυμος είπε...

Ξεχωριστό - και με εξαιρετική μουσική υπόκρουση, σχεδόν...ασπρόμαυρη. Ευχαριστούμε.

υγ έχω έναν χρόνο "καθαρή" και συνεχίζω μακριά απ' το fb. το ίδιο εύχομαι και δι' υμάς.

marios104 είπε...

@Lali Λατρεύω το σχόλιό σου ήδη, αυτό το ''καθαρή'' είναι το πιο σοφό αντίκρυσμα στις αναζητήσεις μας. Ελπίζω να πειστώ για το παράδειγμά σου και να πράξω αναλόγως (έχω κάνει βέβαια μια μεγάλη πρόοδο). Ευχαριστώ!

MYSTELIOS είπε...

Συμφωνούμε απόλυτα φίλε μου , έτσι δικαιολογώ και την ξαφνική μου εξαφάνιση από τις σελίδες του !!!

Ανώνυμος είπε...

Εμμεση διαφήμιση του άλλου blog μου, αλλα πήγαινες γυρεύοντας.
Επετειακό κειμενο λοιπον...

http://www.lifo.gr/guests/tyxaia/27119

SG είπε...

... το βαρέθηκα πολύ γρήγορα (ίσως και να τρόμαξα λιγάκι)
;-)