Κυριακή 22 Απριλίου 2012

πεφταστέρι

Όταν ακούω για πεφταστέρια θυμώνω
νομίζω ότι μια αφορμή ακόμα βρίσκει το σύμπαν 
να με κοροϊδέψει 
που να μετρήσω δεν προφταίνω τα αστέρια του που κρέμονται
κι άλλοτε πλησιάζω
κι άλλοτε τα σκορπά
και τι να προλάβω έτσι που τρέχουν είτε μπροστά στα μάτια μου
είτε χειρότερα ακόμα δίχως καν να τα προφτάσει το λοξό μου βλέμμα.
Θυμώνω που στα μαθηματικά δεν έμαθα πολλά 
όσο κι αν προσπάθησα 
κάποιες φορές το ένα κι ένα 
πάλι ένα μου έδινε αποτέλεσμα
ή το επί 
δεν έβγαζε γινόμενο μα επίθεση 
στους φόβους μου που γίνονται και εκείνοι
πεφταστέρια και περνούν μπροστά απ'τα μάτια μου 
μέχρι που να γεμίσει ο ουρανός με την οργή τους.
Και οι φόβοι μου πιο έξυπνοι περνούν 
και δεύτερη και τρίτη και πολλοστή φορά
να με αποπροσανατολίσουν πιο πολύ από το μέτρημα.
Όταν ακούω για πεφταστέρια απλώνω
το χέρι μου έξω από το παράθυρο μα τίποτα δεν πιάνω.
Αν έρχονται οι νύχτες είναι για να σου πουν την ιστορία σου
και οι δικές μου νύχτες ιστορίες διηγούνται 
και προβλέπουν τη συνέχεια, 
την πιθανολογούν
μα αυτό δεν είναι να ζητά κανείς να το ακούσει,
καλύτερα να μένουμε στα παραμύθια τέτοια βράδια.
Έχω ένα χέρι απλωμένο και όμως αστέρι όχι.
Έχω ένα χέρι μα αυτό ζηλεύει 
γιατί στο άλλο έχω ένα χάδι.
Κι αυτό το χάδι είναι για τους φόβους μου τώρα που αγωνίζεται.
Και όσο πέφτουν τα αστέρια
η ώρα ασπρίζει το σκουρόχρωμό τους αγώνα δρόμου.
Και μένουμε άγρυπνοι. Μήπως βγει λιακάδα
Λίγο πιο κοντά εσύ,λίγο πιο λιακάδα εγώ.
Κι ας μην έχω πεφταστέρι. Κι ας αποκτήσουν όλοι από ένα
και εν δυνάμει μια ευχή προς σύντομη ή μακρά πραγματοποίηση.
Κι ας μην έχω.
Αρκεί να πάρει μαζί και τους φόβους.

9 σχόλια:

ασωτος γιος είπε...

ακου θα σου πω ενα μυστικο, τα πεφταστερια οτνα πεφτουν δε χανονται γινονται ονειρα , να θυμασαι τα ονειρα...

serenata είπε...

Ας πάρει και τους δικούς μου φόβους...
Κι εγώ θυμώνω με τα πεφταστέρια.
Αλλά εγώ θυμώνω όταν δεν τα βλέπω:)

Leviathan είπε...

Μακάρι να πάρει τους φόβους όλων...αυτό είναι και το καλύτερο...καλησπέρα και καλή εβδομάδα! φιλιά!

Ρόζα Σελαβή είπε...

"...τις νύχτες/που μιλάω σα ν' ανασκαλεύω αστερισμούς/ στη θράκα την επάνω μια στιγμή σχηματίζεται/ η όψη που θα μου έδινε/ ο Θεός αν ήξερε/ πόσο η γη στ' αλήθεια μου κοστίζει/ σε απόγνωση/ σε διάφορα ψιθυρισμένα μές στη νύχτα "επέπρωτο"/ σε κυπαρίσσια/ αιωνόβια σαν ποιήματα/ που ζητώντας να φκιάσω απραγματοποιήθηκα..."

Οδυσσέας Ελύτης, "Το αμύγδαλο του κόσμου", απ' τη συλλογή "Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας",
Ίκαρος, σελ. 22

ΥΓ.www.youtube.com/watch?v=OBSX1u5NFII

marios104 είπε...

Και το κρατάς το όνειρο πέραν της βραδινης του γεννας; ας πούμε ότι το κρατάς.κι αυτό σε καίει ακόμα.πολύ σε ευχαριστώ.

marios104 είπε...

Μαζεύοντας τόσους φόβους πέφτουν ακόμα γρηγορότερα.Κι αυτό για μας είναι μια θέαση ολίγον αστραπιαία.Σε χαιρετώ.

marios104 είπε...

Ας τους πάρει.Να είναι το καλύτερο το δικό μας, το δικό του φορτίο.Καλή εβδομάδα φίλε μου, σε φιλώ.

marios104 είπε...

Όταν ο Ελύτης έλεγε τα πάντα ακόμα και τα πεφταστερια λύγιζαν σαν δέντρα πάνω του να τα πιάσει.Ευχαριστω που φέρνεις λίγη ποίηση της προκοπής στο παράθυρο μου.

Prisoned Soul είπε...

Δεν έχω δει ποτέ πεφταστέρι να πέφτει, αλλά κάνω συνέχεια ευχές και όνειρα, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα υλοποιηθούν!!

Φιλιά!!