Περί τυφλότητας *

''Υπάρχει άραγε εξουσία , είπε ο πρώτος τυφλός. Δεν φαντάζομαι, αλλά και να υπάρχει, θα είναι μια εξουσία τυφλών που θέλουν να κυβερνούν τυφλούς, σαν να λέμε το τίποτα θέλει να οργανώσει το τίποτα.''

Zούμε σε μια χώρα τυφλών.Κανείς δεν βλέπει, έτσι ξαφνικά μια χώρα τυφλών (άρα κανείς τυφλός;). Ένας διακόπτης γενικός που κάποιος κατέβασε. Ή μια ασφάλεια που κάηκε, για να αποφύγουμε να ξεστομίσουμε τις άδικες κατηγορίες δίχως απτές τις αποδείξεις ενοχής. Το θέμα είναι το σκοτάδι μας. Δικό μου και δικό σου. Τo μοιραζόμαστε, μαζί το βρήκαμε, μαζί θα το μεγαλώσουμε, να το δούμε να προοδεύει, να πηγαίνει σχολείο, να δει κι αυτό μιαν άσπρη μέρα. Aλλά κι αυτή δε θα τη δει μες στη γαλακτερή του την τυφλότητα. Αυτή η χώρα έγινε γαλακτερή.

Κι όταν λέμε χώρα, ζητάμε και μια συγγνώμη από τα λεξικά για την κατάχρηση της λέξης, αλλά να που δε βρίσκουμε άλλη πιο εύκαιρη να τους μαντρώσουμε όλους μέσα. Χώρα Τυφλών με κάθε έννοια. Τυφλών από άγνοια, μίσος, συμφέρον, από ανικανότητα, από ανάγκη, από μόδα, από δω παν' κι οι άλλοι, από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω, από κενότητα, ηλιθιότητα, μακαριότητα κι από τυφλότητα αγνή, παρθένα και αμόλυντη.

''Τότε δεν υπάρχει μέλλον, είπε ο γέρος με τη μαύρη καλύπτρα. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει μέλλον, το ζήτημα τώρα είναι να δούμε πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το παρόν. Χωρίς μέλλον, το παρόν δεν έχει καμία αξία, είναι σαν να μην υπάρχει.''

Αναπνέουμε το ίδιο σκοτάδι κι όμως ο καθένας αλλιώς παραπατά, άλλα βήματα βρε αδερφέ και καλά κάνει, αλλά γιατί τόσο εξόφθαλμα να στερούμαστε προσανατολισμού. Γιατί να έχουμε προσανατολισμό θα με ρωτήσετε και καλά θα κάνετε. Έτσι για αλλαγή, να πούμε ότι η βάρκα θα πάει παρακάτω, που σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι και κινούμαστε σε πορείες αντίθετες και πώς να κάνει δουλειά ο βαρκάρης κι αυτός τυφλός είναι ο έρμος. Και δε μιλώ για πρωθυπουργό στο όνομα του βαρκάρη,γιατί ο βαρκάρης ξέρει τουλάχιστον ένα κουπί να το πιάνει, με αυτό βγάζει το ψωμί του, μ'αυτό και την κυρά του. Ας ξεκουνάγαμε τη βάρκα , έστω δύο λεύγες παρακεί, να αλλάξουμε νερά και παραστάσεις, να κατουρήσουμε κι αλλού κι ας επιστρέψουμε μετά πίσω στο μόλο, ούτως ή άλλως το σκοινί μας βγήκε λίγο , βάρκα κι αυτή με περιλαίμιο σκύλου, σαν και αυτούς που οδηγούν κάποιους τυφλούς. Σε μια χώρα - συγχωρέστε μου τη λέξη για άλλη μια φορά - όπου οι τυφλοί πολλαπλασιάζονται όσο δίνονται συντάξεις αναπηρίας και κατορθώνουν οι τυφλοί να 'χουν δυο μάτια αετίσια κάθε που στέκονται ουρά να την τσεπώσουν, χάθηκε να τσοντάρουμε να πάρουμε και λίγο σκοινί παραπάνω για τη βάρκα ;

''Μπορεί η ανθρωπότητα να καταφέρει να ζήσει χωρίς μάτια, τότε όμως θα πάψει πια να είναι ανθρωπότητα.'' 

Και τι θα είναι αν όχι ανθρωπότητα ; Μίσος . Aυτό ακόμα και ο τυφλός το νιώθει, δε θες μάτια για να το δεις το τόσο μίσος που ξεχύθηκε στη χώρα, όπως δε θες και λογική. Το μίσος και η λογική δε συναντήθηκαν ποτέ. Μoνάχα ξίφη διασταυρώθηκαν για αυτά,σε τοίχους ηλεκτρονικούς και τιτιβίσματα, αθλήτρια σου λέει που έχει τάσεις αϋπνίας και συζητά τα βράδια με κουνούπια, της λέν' τι κρέας προτιμούν κι εκείνη σπεύδει να το κάνει αναζήτηση στο google. Το μαύρο κρέας λέει είναι το καλύτερο κι ευτυχώς στη χώρα μας αβγατίσαμε. Αλλά για να το ξεχωρίσεις, πρέπει να βλέπεις κι εμείς δε βλέπουμε. Βάζουμε τα κουνούπια να μας λένε ποιος είναι λευκός και ποιος μαύρος , αυτοί οι φτερωτοί είναι οι μεγαλύτεροι ρατσιστές στον τόπο αυτό. Είπα φτερωτοί; Να δεις που θα'ναι και ομοφυλόφιλοι και κρύβονται. Άρα κουνούπια που ρατσίζουνε γιατί ρατσίστηκαν. Έτσι μόνο βγάζει νόημα. Αν και σίγουρος δεν είμαι πια ο ρατσισμός αν είναι αυτό που ήταν κάποτε, ''αυτό ξέρεις ,αυτό εμπιστεύεσαι''.Λες σε κάποιον είσαι ρατσιστής και σου απαντά ''είσαι ρατσιστής με τους ρατσιστές;'' και μετά εσύ πρέπει να του πεις ''είσαι ρατσιστής που είμαι ρατσιστής με τους ρατσιστές;'' και όλο αυτό θα μας πάρει ώρα μέχρι και το τελευταίο κουνούπι να μας γανώσει και να μας φακελώσει. Τι είναι άραγε ρατσισμός; Είναι για μας, για άλλα παιδιά, ενός κατώτερου θεού; Α και παρεμπιπτόντως, αν υπάρχει Θεός, εύχομαι να είναι μαύρος. Εκεί να δεις γέλια.

''Το αποτέλεσμα είναι μπροστά μας.Ποιος από μας θα θεωρεί τον εαυτό του εξίσου ανθρώπινο όπως πίστευε ότι ήταν παλιά ; ''

Προς το παρόν γελάνε μαζί μας οι δυνάμεις του σύμπαντος που βρήκαμε κάθε αλλοδαπό για σάκο του μποξ, για τα νεύρα που δεν είχαμε πού να εκτονώσουμε, τα απωθημένα, τις αγαμίες και τα συναφή , που βρέθηκαν κι αυτοί στη χώρα μας γιατί τους είπαν ότι είμαστε τυφλοί και δε δαγκώνουμε το κρέας που δε βλέπουμε μα να σου τα κουνούπια οι ρουφιάνοι μας τα ξέρασαν όλα, και για τις δουλειές που με το ζόρι μας παίρνουν, για τα cd,τα dvd, τα ανεμιστηράκια και τις τσάντες μαϊμού που με το ζόρι μας βάζουν κι αγοράζουμε,και για τις εκλογές που αυτοί φταίνε που ψηφίζουμε στα τυφλά,έπρεπε κι εκεί να είχαμε τα κουνούπια για βοήθεια, και για τις μειώσεις και για το ΔoNηTη που πήραμε και μας βγήκε ελαττωματικός και για τον καιρό και για τα σκουπίδια και για τη διαφθορά και για το δημόσιο και για την παιδεία που κατέρρευσε χωρίς κανέναν να της δώσει ένα χέρι βοηθείας,  την Κανέλλη που προτάσσει και το άλλο μάγουλο σαν καλή χριστιανή και θα της φάει τις μάπες της,και για την υγεία, τα γενόσημα, τα εθνόσημα,τη σημαία μου μέσα και τα φωνήεντα που μου τρώνε οι εξωγήινοι και για την Μουτσάτσου, τον Κασιδιάρη, τον χαβαλεδιάρη και τα κουνούπια που τους τσίμπησαν όλους, τον έλληνα που κοιμάται όρθιος , που ξενυχτά και πίνει, κι εκεί ακόμα τύφλα και τύφλα τύφλα παντού και να ξυπνήσουμε μιαν ωραία πρωία με ένα hangover και να σιχτιρίζουμε ξανά κάθε κουνούπι και να μισούμε, να βαράμε , να βρίζουμε, να κοπανιόμαστε τυφλοί στη μέση του δρόμου, στη μέση του κόσμου, της ζωής μας, τυφλοί γιατί έτσι μας έμαθαν κι εμείς δε θελήσαμε να μάθουμε αλλιώς, να μην αγαπάμε γιατί η αγάπη θέλει να μη φοβάσαι, έτσι τυφλοί κι εγώ γιατί να λυπάμαι τους ξένους στη χώρα μας που δεν έχουν κουνούπι να τους υπερασπιστεί και να τους λέει '' οι έλληνες είναι τυφλοί γι'αυτό και επικίνδυνοι''.

υ.γ. το παρακάτω βίντεο μια απαραίτητη δόση αντίδοτου στην τυφλότητα.
 λίγο φως που δανείστηκα από το ιστολόγιο του Οδοιπόρου

http://a-kakies.blogspot.gr/

* Ο τίτλος και τα αποσπάσματα ανήκουν σε έναν από τους διορατικότερους και αγαπημένους. 

Ζοζέ Σαραμάγκου - Περί τυφλότητας (σελ.298, μτφ.Αθηνά Ψυλλιά, εκδ. Καστανιώτης)