συναντηθήκαμε και τό'βαλε στα πόδια η τσέπη μου,
είχα εκεί μέσα ράψει τα χρωστούμενα,
να μην τα πάρει άνθρωπος,
να μην τα δώσω σ'άνθρωπο.
αν με ρωτήσεις το γιατί,
δεν έχω απάντηση.
ίσως με το παράπονο στο χέρι να την έραβα
πως όσα χρωστώ είναι τα ίσα σ'όσα μου χρωστούν
ή -με εγωισμού κλωστή- να'ναι λιγότερα.
συναντηθήκαμε και το'βαλε στα πόδια ο κόσμος μου,
κομμένος και ραμμένος
στα μέτρα τα δικά μου
κι όμως να μην μπορώ να τον φορέσω
δε μου ταιριάζει η εκδίκηση ως φαίνεται
κι ένα μου τόσο δα χαμόγελο που αφήνω
η απόδειξη
επιταγή κι υπόσχεση
να μην αφήσω οφειλές να μας χωρίσουν.
dusty springfield - you don't own me
2 σχόλια:
Εξαιρετικό και πολύ επίκαιρο !!!
@art-traveller : θα γράψω και τον αντίποδα, τα ''ευχαριστούμενα'' :)
Δημοσίευση σχολίου