τι κυκλοφορεί εκεί έξω,αν όχι μελαγχολία ;
τι είναι όμως;
τη λες σύγχυση κι ανθρώπινη συσκευασία,
μπέρδεμα σε τεμάχια κι επιφύλαξη στη σάρκα μέσα ποτισμένη.
σε ποιον να πιστέψεις,
γιατί να το κάνεις,για πόσο καιρό
για πόσες ημέρες και νύχτες
τι να εμπιστευτείς,
τι να δώσεις και τι να πάρεις.
θέλεις να πάρεις;
έτσι σε γέννησαν , με χέρι απλωμένο και νηστικά αισθήματα;
αν δώσεις είσαι εξ αρχής νικητής
ακόμα και αφελής,τέτοιος είσαι.
αν αρνηθείς,
πορεύεσαι και αρνείσαι
αρνείσαι και πορεύεσαι.
ανάπηρος κι ας έχεις χέρια - πόδια και μιλιά,
με τη μονότονή σου εκδίκηση πώς να τα βάλω;
από τα λίγα μόνο ξέρω
κι όποιος δίνει, ξέρει τι κάνει.
κι ας μην πάρει αντάλλαγμα
αυτό που μέσα του σκάλισε,κάποτε θα καρπίσει.
στο επόμενο δόσιμο.
* δεν τη χωρά ο νους μου τόση άρνηση προθέσεων.
ακόμα κι αν αύριο ο ουρανός πέσει να μας πλακώσει,
χαίρομαι που με το αύριο όνειρα πολλά μας χωρίζουν.
τι είναι όμως;
τη λες σύγχυση κι ανθρώπινη συσκευασία,
μπέρδεμα σε τεμάχια κι επιφύλαξη στη σάρκα μέσα ποτισμένη.
σε ποιον να πιστέψεις,
γιατί να το κάνεις,για πόσο καιρό
για πόσες ημέρες και νύχτες
τι να εμπιστευτείς,
τι να δώσεις και τι να πάρεις.
θέλεις να πάρεις;
έτσι σε γέννησαν , με χέρι απλωμένο και νηστικά αισθήματα;
αν δώσεις είσαι εξ αρχής νικητής
ακόμα και αφελής,τέτοιος είσαι.
αν αρνηθείς,
πορεύεσαι και αρνείσαι
αρνείσαι και πορεύεσαι.
ανάπηρος κι ας έχεις χέρια - πόδια και μιλιά,
με τη μονότονή σου εκδίκηση πώς να τα βάλω;
από τα λίγα μόνο ξέρω
κι όποιος δίνει, ξέρει τι κάνει.
κι ας μην πάρει αντάλλαγμα
αυτό που μέσα του σκάλισε,κάποτε θα καρπίσει.
στο επόμενο δόσιμο.
* δεν τη χωρά ο νους μου τόση άρνηση προθέσεων.
ακόμα κι αν αύριο ο ουρανός πέσει να μας πλακώσει,
χαίρομαι που με το αύριο όνειρα πολλά μας χωρίζουν.
2 σχόλια:
Ένας αγαπημένος φίλος μου είχε πει κάποτε:"Σημασία δεν έχει το δούναι και λαβείν, αν λείπει το είναι, η αντίσταση".
Επί του θέματος βρίσκω έξοχα όσα γλυκόπικρα κατέθεσε ο Pierre Drieu La Rochelle στο βιβλίο του "Η φλόγα που τρεμοσβήνει"(εκδ. Εξάντας, σ.σ. 201, 206):
"Αλλά δε σου 'δωσα τίποτα. Γιατί ίσως τελικά αυτοί που δε βρίσκουν τίποτα και που μένουν σ' αυτό, μη ξέροντας τι να κάνουν, θα πρέπει να ομολογήσουν αυτό που ζητούν και δεν μένει παρά μόνο ένα πράγμα: να τους το δώσεις".
....
"Οι άνθρωποι δε θέλουν να δίνουν. Αλλά θα ήξεραν να δέχονται, αν ξαφνικά μάθαιναν να δίνουν;"
...
"Ήθελα τόσο ν' αγαπηθώ, που νόμιζα ότι αγάπησα".
Και ο Sartre απ' το θεατρικό έργο "Οι Έγκλειστοι της Αλτόνα" (εκδ. Αιγόκερως, σελ.141):
ΦΡΑΝΤΣ: Μπορεί να απαρνηθώ κάποια στιγμή τις φαντασιοπληξίες μου, όταν...
ΓΙΟΧΑΝΑ: Όταν;
ΦΡΑΝΤΣ: Όταν σας αγαπήσω περισσότερο απ' τα ψέματά μου, και όταν εσείς μ' αγαπήσετε παρ' όλη την αλήθεια μου.
@Ρόζα Σελαβή : Με τόσες εικόνες , γίνεσαι αράχνη - πόδια πολλά κι αναπηρία καμία. Μου αρέσει αυτό το πρώτο πρώτο δούναι και λαβείν και η αντίσταση. Κάπου εκεί μια ισορροπία αναζητά τους ανθρώπους της. Σε ευχαριστώ για όλα τα όμορφα! Φιλώ σε!
Δημοσίευση σχολίου