Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Δεν απαντά

Πιάνω τη στεριά και τη ρωτώ
στα πόσα όνειρα απογειώνεται
στα πόσα πρέπει πεισμώνει
στα πόσα όχι το βάζει στα πόδια.
Δεν απαντά.
Τι περιμένεις η στεριά να δεχτεί,
Αφού υπάρχουν ουρανοί για τέτοια θέματα. 

Πιάνω τον ουρανό και τον ρωτώ
με τόσα άστρα πώς κοιμάται
με τόσες ευχές πώς ξεκουράζεται
με τόσα κοίτα πώς αντιστέκεται .
Δεν απαντά.
Τι περιμένεις ο ουρανός να δεχτεί,
αφού υπάρχουν θάλασσες για τέτοια θέματα.

Πιάνω τη θάλασσα και τη ρωτώ
για πόσα καράβια έκλαψε
για πόσους ναυαγούς ξαγρύπνησε
για πόσους προορισμούς καρδιοκτύπησε.
Δεν απαντά. 
Τι περιμένεις η θάλασσα να δεχτεί,
αφού δεν υπάρχουν απαντήσεις.

Πιάνω εσένα, 
πιάνω εμένα, 
όποιον κι αν πιάσω
δεν απαντά το συναίσθημα.
Βρίσκει πάντα μια αφορμή 
μια δικιολογία να φύγει.

3 σχόλια:

Xenoudis - Ξενούδης είπε...

Πολύ όμορφο ποίημα, από αυτά που σε κάνουν να... ζηλεύεις λιγάκι το δημιουργό...
Ξενούδης

marios104 είπε...

@Xenoudis - Ξενούδης : να μη με ζηλεύεις, να γράφεις να χαιρόμαστε κι εμείς :) στο κάτω κάτω, καμιά πρωτοτυπία δε διεκδικούμαι, μόνο να μοιραζόμαστε αξίζει. σε χαιρετώ-ευχαριστώ!

MYSTELIOS είπε...

Πάρα πολύ όμορφο μπράβο φίλε Μάριε καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια !!!