Απο-λογισμός

Όταν θα φεύγεις θα σε κλάψω,

όπως θα έκανα νεκρό αν αποχαιρετούσα,

όπως θα τόλμαγα να σου εξομολογηθώ τον έρωτά μου 

λίγο προτού επιβιβαστείς στην αμαξοστοιχία

και το τρένο θα σφύριζε τη λήξη και την τελευταία σκηνή ταινίας.

Όταν θα φεύγεις θα σου χαμογελώ,

όπως θα είχα χείλη τεντωμένα σε γιορτή

ανάμεσα σε παρέα φίλων που περιμένουν το αστείο από μένα

κι όταν δεν έρχεται βαθαίνει ένα ρήγμα.

Όταν θα φεύγεις θα σε φορτώσω δώρα , 

να έχεις κι εσύ μια αγωνία ξετυλίγοντας το περιτύλιγμα

και διαβάζοντας την κάρτα...

όποιος σε θυμηθεί με δώρο υπενθυμίζει μια υποχρέωση

ή μια βαθιά ευγνωμοσύνη προς εσένα...αν και τα δώρα τα δικά μου τα δωρίζω σκεπτόμενος πόσο καλό σε μένα κάνουν να τα δίνω σε αυτούς που αγαπώ.

Μην περιμένεις να σου πω να μείνεις κι άλλο, 

ήταν αρκετό όσο έμεινες κι έφερες τόσα στη ζωή μου.

Έκανες τραγούδια με τα λόγια μου, έκανες παράσταση το θέλω μου, 

έκανες δεσμό την ελευθερία μου και με συντάραξες.

Μέσα σε λίγο μόνο χώρο να χωρέσω το άπειρο δε θα κάνω την απόπειρα.

Σε αγαπώ παλιέ μου χρόνε γιατί με έφερες εδώ να δω και τον επόμενο

με άλλα μάτια , με τόσες συγγνώμες στην καρδιά 

και τόσα ευχαριστώ

και με αυτό που προσδοκώ να επαναφέρω

το ανθρώπινο, το απλό, το καθημερινό, 

την επικοινωνία όταν εκεί που η κοινωνία βλέπει το επί-

όπως επί-θεση , επί - πλαστο,  επι-λήψιμο,   επι - κίνδυνο. 

Γεμίσαμε με πολλαπλασιάσμο τη μέρα μας εκεί που θα έπρεπε να επαναφέρουμε τις απλές πράξεις,

με τα δάκτυλα που κάνεις από αγνότητα , 

να μην φανείς θρασύς να φανταστείς τους αριθμούς πέρα από τα δέκα δάκτυλά σου. 

Επανέρχομαι λοιπόν στις πράξεις τις απλές, 

μια αφαίρεση και μια πρόσθεση, εκεί η ζωή με συγκινεί

όταν εκεί που αφαιρείς προσθέτεις..

κι αυτό που βγαίνει , ο απολογισμός είναι απόσταγμα, κλάμα, ευχαρίστηση, ανυπαρξία ή κοινωνία.

Μη μένεις άλλο παλιέ μου χρόνε, άκουσες πολλά. 

Σε χαιρετώ και κάνω εξάσκηση στα δάκτυλα για νέα πρόσθεση

- οι αφαιρέσεις θα έρθουν όταν τα δάκτυλα τελειώσουν.

Καλή μας χρονιά.

(Edvard Munch - Das kranke Madchen 

από την έκθεση με χαρακτικά του καλλιτέχνη στο μουσείο Ηρακλειδών. Εκείνος ονόμασε το συγκεκριμένο έργο του ''Το άρρωστο κορίτσι''...εγώ πάλι το κοιτάζω ως το Κορίτσι δίχως δάκτυλα για απολογισμό)