Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Σώματα στη μάχη

Όταν σαν το φεγγάρι λάμπουν τα σημάδια σου 
απολαμβάνω τα δικά μου χέρια που σε πλήγωσαν
κι όταν τα φέρεις στο δικό μου σώμα τα αντίποινα
τι είναι αρκετό να πω
τι είναι αρκετό να πω...
Θα πολεμήσουν το δικό σου κόσμο
όσοι λαχτάρησαν λίγο από το μέρος του να έχουν
κι εγώ που τώρα μπαίνω αβοήθητος στη μάχη
είναι γιατί σε αγαπώ
είναι γιατί σε αγαπώ...

Κοντά στα λάθη σημαιοφόρο να με βάλεις 
όλη τη νύχτα με τα μάτια να μετρώ κι ακόμα
ο παραπάνω χρόνος δε μου φτάνει 
για να σε εκδικηθώ
για να σε εκδικηθώ.

Για τα κουράγια που τυφλά μου χάρισες 
κι από τη βόλεψη - δειλός εγώ - με γλύτωσες
είναι αυτό που σου χρωστώ σημάδι 
και θέλω στο λαιμό σου 
το θέλω στο λαιμό σου.

Νίκη θα είναι αν σε χάσω ή αν εσύ τάχα με διώξεις;
Μπροστά σου λίγο ταπεινά αν με προσέξεις 
ή αν την πέτρα που σου ρίχνω αποφύγεις;
Είναι τα ρούχα μου φτηνά
για την αξία που τους δίνεις,
όλα τα σώματα γυμνά 
όλα τα σώματα γυμνά 
είναι αυτό που απ'τη φωτιά μένει προτού να το συγκρίνεις.


 
(μέρα μνήμης η σημερινή για τον ποιητή που ξημέρωσε και νύχτωσε με έμπνευση )
http://www.youtube.com/watch?v=6u_1mjcvaF8&feature=related

9 σχόλια:

la maladie de la mort είπε...

με τσακισες...

Prisoned Soul είπε...

Υπέροχο...
Κι αν έλειψε το σχόλιό μου από κάποιες αναρτήσεις, πέρασαν τα μάτια μου απ'όλες τους, καμία να μην παραπονεθεί.

Ανώνυμος είπε...

ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΩ
Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως
σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,
η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,
έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.
Σ' αγαπώ για να σ'αγαπήσω πάλι,
τ' άπειρο για να ξαναρχίσω
κι απ' το να σ'αγαπώ για να μην πάψω:
γι' αυτό κι εγώ δε σ' αγαπώ ακόμα.
Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ σα να 'χα
στα χέρια τα κλειδιά της ευτυχίας
κι ένα δύστυχο αβέβαιο επρωμένο.
Δυο ζωές να σ' αγαπω η αγάπη μου έχει.
Γι' αυτό όχι μόνον όταν σ' αγαπάω
μα σ' αγαπώ κι όταν δεν σ' αγαπάω.

* O Ποιητής που η ίδια του η ζωή υπήρξε ποίηση στην ζωή... αυτό εστί Ποιώ! ΖΩ!

MYSTELIOS είπε...

ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ !!! μια πραγματικά μεγάλη μάχη , αλοίμονο σε αυτόν που θα βρεθεί αντιμέτωπος με τέτοια οργή , καλή δύναμη ...

the boy with the arab strap είπε...

ευγε !!!!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ο Ποιητής που Εποίησε με τη Ζωή του!!!

Συγχαρητήρια, Μάριε!!!

Μεγάλη Αγκαλιά!!!

Margo είπε...

Κόβει την ανάσα.. υπέροχο!!!
Καλό σου μεσημέρι Μάριε

marios104 είπε...

@la maladie de la mort : Δεν είχα πρόθεση αν και θα ήθελα να μου έλεγες τι σκέφτηκες, τι σου δημιουργήθηκε στο νου διαβάζοντας. Καλημέρα.

@ Sweet truth : Σε ευχαριστώ πολύ, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είσαι πάντοτε παρούσα κ με τιμά αυτό πολύ. Καλημέρα.

@ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ : Υπέροχο αυτό που γράφεις, ακριβώς φυλάκισε τη σκέψη μου. ''Η ζωή μας δύο έχει τρόπους'' κι εμείς αργούμε να το κάνουμε συνείδηση. Σε ευχαριστώ απεριόριστα. Καλημέρα.

marios104 είπε...

@ ART-TRAVELLER : Όλοι νομίζω βρισκόμαστε κάποια στιγμή στη θέση της μάχης κι αλίμονο αν ο έρωτας δεν ήταν μια ατέρμονη μάχη κι ένα παιχνίδι για δύσκολους λύτες. Καλημέρα φίλε μου.

@ the boy with the arab strap: Ευχαριστώ πολύ φίλε μου.

@ ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ : Πολλά και μεγάλα ευχαριστώ, που είστε παρόντες και για το τι είστε εσείς συγκεκριμένα οι παρόντες. Μεγάλη αγκαλιά κι από μένα.

@ Margo : Σε ευχαριστώ πολύ.Αν η ανάσα βγαίνει ασθμαίνουσα είναι τα λόγια και τα σώματα που μπλέκονται και που την κόβουν... Καλημέρα!