Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Πάντα το χάρτινο

Αρχίζει. Σταματώ.
Ξεροκαταπίνω. Υγραίνω τα χείλη με τη γλώσσα.
Ξεροκαταπίνω και πάλι. Το χέρι δε φτάνει μέχρι την πλάτη και τρίβω στην καρέκλα την αιτία.
Συνεχίζει. Σταματώ.
Κοιτάζω τα γύρω μπαλκόνια. Σκοτάδι.
Αρχίζει. Σταματώ.
Αδειάζω το ποτήρι. Το ένα μετά το άλλο.
Δεν έχω άλλα να πω. Σταματώ.
Αρχίζει. Είσαι εδώ; Δεν είσαι.
Αρχίζει. Τινάζω το κεφάλι, στα αυτιά μου ένα βουητό από καλοκαιρινούς αιμοδιψείς.
Σκέφτομαι . Οι γλάστρες μου μετά βίας ζουν. Αρχίζει. Πότισμα και χώμα δεν αρκεί.
Σιωπώ. Πού να μιλήσω; Αρχίζει. Φυσάει σήμερα. Ευτυχώς . Δε θα ήξερα από πού να αρχίσω. Ή πού να σταματήσω.
Σταματώ για λίγο. Το λίγο δεν μου αρκεί ποτέ.
Eίναι εδώ. Καίει αυτό το φεγγάρι που ποτέ δεν κατόρθωσα να δω από κοντά. 
Αφήνω. Ξεκινώ. 
Λυπάμαι για τις στιγμές και τις παρεξηγήσεις.
Για τους φίλους και τα λόγια που δε λέμε. 
Αρχίζει. Σταματώ. Το κοιτάζω. Με απορροφά και οι τρόποι του μουδιάζουν τη σάρκα μου. 
Υπνωτίζομαι. Αρχίζει.Ανεβαίνει στον ουρανό και κατεβαίνει στα πόδια μου η σκάλα του .
Σκέφτομαι. Λίγο.Θέλω περισσότερο.Ο χρόνος μου ζητά να σκεφτώ περισσότερο. Τι ξέρει εκείνος;
Ξέρει. Αρχίζει. Υπομένω. Θέλω να κλάψω, να αδειάσω ένα σακί από τα αλμυρά μου δώρα. 
Αναμνήσεις. Αρχίζει. Αλλού ήταν το τότε που περίμενα κι αλλού το τώρα που με περίμενε εκείνο. 
Σταματώ. Το κίτρινο με δαγκώνει .Αρχίζει. Τ ο κίτρινο με παλιώνει άλλη μια πανσέληνο.
Να λέω τα ίδια που φοβόσουν ή τα νέα που φοβόμουν εγώ. Αρχίζει αυτό , εγώ τελειώνω. Καληνύχτα.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για τις παραλληλες σκέψεις σε παράλληλα σύμπαντα το :)

Prisoned Soul είπε...

Έχω εγώ απόψε αλμυρά δώρα και αφήνω στα πόδια μπροστά του φεγγαριού...
το γιατί δεν χρειάζεται να το πω.
Ελπίζω μόνο εσύ να σαι καλά και οι εξομολογήσεις αυτών των φόβων να έδιωξαν ένα βάρος από πάνω σου.

SG είπε...

Οι στιγμές που συνειδητοποιώ ότι είμαι πραγματικός είναι όταν γίνεται οδυνηρά ισχυρή η επιθυμία να σπάσουν οι δεσμοί με αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα. Να αναζητώ τη ρωγμή σ'αυτό το συμπαγές, ρηχό τοπίο, μέσα σε μάτια και σε ήχους και σε λέξεις και σε αφές, πολλές φορές είναι μάταιο αν το σπάσιμο δεν αρχίσει από μέσα. Ακόμη, δεν είμαι σίγουρος αν για όλο αυτό είναι οι λέξεις σου η αφορμή. Είναι πιθανό όμως ένας ηλεκτρονικός διάλογος να είναι ένας μονόλογος κομματιαστός.

Σε χαιρετώ, φίλε μου.
Να είσαι καλά.

ιμερος είπε...

ολα καινε αυτες τις μερες

karkinos7 είπε...

Λαμπερές σαν το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου η αρχή και το τέλος,η ουσία είναι το μέσον της διαδρομής απο την αρχή στο τέλος...
Την Καλησπέρα μου!!!

Leviathan είπε...

alli mia panselinos perase...kalispera! :)

MYSTELIOS είπε...

Ωραίες οι σκέψεις σου φίλε Μάριε για το αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι !!! σου εύχομαι και άλλα πολλά να δεις και να χαρείς στην ζωή σου και να γίνονται πάντα η πηγή έπνευσης της ευαίσθητης ψυχής σου , καλό σου βράδυ.